მორისის ჭიაყელა და ინფორმაციის დაცვის საერთაშორისო დღე

Approved by Natia Jinjolava


მას მერე, რაც აწ უკვე შორეული 1988 წლის 30 ნოემბერს ვინმე რობერტ თი. მორისის მიერ შექმნილმა კომპიუტერულმა ვირუსმა (არა, ცუდი არაფერი უნდოდა, უბრალოდ, თავისი პროგრამის მოქმედების ძალა გამოსცადა რეალურ გარემოში) ჯერ კიდევ ახალგაზრდა კომპიუტერულ თანამეგობრობაში ნამდვილი ეპიდმია გამოიწვია და ამერიკის შეერთებულ შტატებში, არც მეტი არც ნაკლები, ექვსი ათასი ინტერნეტკვანძი გათიშა, სპეციალისტები სერიოზულად დაფიქრდნენ ჩვენი ცხოვრების ამ განუყრელ თანამგზავრში საგულდაგულოდ დასაწყობებული პირადი ინფორმაციის დაცვის აუცილებლობაზე და... ეს თარიღი ინფორმაციის დავცის საერთაშორისო დღედ (Computer Security Day) გამოაცხადეს.
მაგრამ ვიდრე ამ დიდებულ და ძალიან საჭირო თუ აუცილებელ (ვითომ?!) გადაწყვეტილებამდე მივიდოდნენ, ვირუსის ნეიტრალიზაციისთვის ბერკლის ინსტიტუტში მთელი ქვეყნის საუკეთესო სპეციალისტებს უხმეს კომპიუტერული უსაფრთხოების დარგში. სანამ მეცნიერები თავს იმტვრევდნენ დიზასემბლირებული კოდის ანალიზზე და პროგრამაში, როგორც გაირკვა, არარსებული ნაღმების გაუვნებელყოფას ცდილობდნენ, მორისის ჭიაყელისგან გამოწვეულმა ზარალმა ას მილიონ დოლარს მიაღწია (გაითვალისწინეთ, რომ 1988 წელი იყო).
ვირუსის კოდი იმდენად კარგად იყო შენიღბული, რომ ეგზომ შთამბეჭდავი ვირუსის შემოქმედის სახელი უსახელო უფლისციხელივით დაიკარგებოდა, რომ არა მამამისი - უსაფრთხოების ეროვნული სააგენტოს მეტად კეთილსინდისიერი კომპიუტერის ექსპერტი, რომელმაც საყვარელი პირმშო აიძულა ეღიარებინა დანაშაული. სწორედ ამ დღის შემდეგ გაამკაცრეს პროგრამის კოდის დაცვისთვის აუცილებელი ნორმები და კომპიუტერული ქსელის ადმინისტატორთათვის დამცავი პაროლები შემოიღეს. ყოველი წლის ამ დღეს კი საგანგებო კონფერენციებსა და ემინარებს მართავენ და ერთმანეთს უზიარებენ კომპიუტერული უსაფრთხოების სიახლეებსა და პრობლემებს.
დაცვა დაცვად და პაროლი პაროლად, მაგრამ ადამიანურ ფაქტორს რა ვუყოთ? ახლავე აგისხნით რას ვგულისხმობ. მაგალითად მყავს ბუა ქმარი ან ძველმოდური დედამთილი და სახლს გარეთ მეგობრებთან ერთად სრულიად უწყინარი ყავის სმაც კი სერიოზულ უხერხულობას მიქმნის ოჯახში. ჩემს მეგობრებს კი ყოველი ფინჯანი ყავის მიკროჩიპზე აღბეჭდვა და მერე გაფეისბუქება აქვთ მანიად ქცეული. რამდენად ეთიკურია „ფეისბუქის“, „ტვიტერის“, „ადნაკლასნიკების“ ან თუნდაც „მაისპეისისა“ და „გუგლ+“-ის გვერდებზე მთვრალი თუ ფხიზელი ნაცნობ-მეგობრებისა და თანამშრომლების საკმაოდ პიკანტური და არაპიკანტური მხიარულების ამსახველი ფოტოების გამოჭენება?
კარგი, ეს მთლად კომპიუტერული უსაფრთხოების თემა არაა, მაგრამ სამსახურებში ნებადართულ პირად „სკაიპსა“ და „ფეისბუქს“ რა ვუყოთ? იმ აიტიშნიკს და ქსელის ადმინისტრატორს რა ვუთხარი, მის მიერ გამართულ კომპიუტერში და მის აწყობილს სისტემაში შენ რომ პაროლს შეიყვან და ის ვერ გატეხს მერე. ამიტომ, რამდენადაა დაცული ჩვენი ფოსტა ან სოციალური ქსელის ანგარიშები სამსახური კომპიუტერიდან ერთხელ მაინც შესვლის მერე? რეალურად, არანაირად. მხოლოდ ქსელის ადმინისტრატორის კეთილსინდისიერების ან მისი უცოდინრობის და არაკომპეტენტურობის იმედზე უნდა ვიყოთ. მეტყვით, „სკაიპი“ შიდა მიმოწერა და დოკუმენტების გადაგზავნას აადვილებსო. კარგმა ადმინისტრატორმა სამსახურის ფოსტა, შიდა ქსელი  და შიდა ჩატი უნდა გახსნას. ვის გაუგია საჯარო სოციალური ქსელით საქმიანი მიმოწერა?! რასაკვირველია, თანამშრომლებზე კონტროლითვის თუ არ გჭირდება. საყოველთაოდ ცნობილია, „სკაიპის“ გატეხვა მხოლოდ იმ კომპიუტერიდანაა  შესაძლებელი, რომლიდანაც შეხვედი და ჩვენც გახარებულები, სამსახურში მთელი დღე „სკაიპში“ ვზივართ, ყურებს ვაბარტყუნებთ და საკუთარი უფროსობის ლოიალურობით ვამაყობთ. აჰა, როგორ არა, სულ ჩვენს კომფორტზე და გართობაზე ფიქრობენ.
მაგალითად, ჩემს ვაშინგტონელ მეგობარს, მისი სამუშაოდან გამომდინარე, სახლის ინტერნეტსაც სამსახური უხდის. მაგრამ სამსახურის ნაყიდი ინტერნეტიდან საკუთარ სახლში არასამსახურებრივ საიტებზე და პირად ფოსტაში შესვლის უფლება არ აქვს. შესაბამისად, მისი პირად ინფორმაციასთან თანამშრომლებს ხელი აღარ მიუწვდებათ.
რეალობა კი ერთია: რამე თუ არ გინდა რომ გაიგონ, ნუ შეინახავ კომპიუტერში და ნურც ქაღალდს ანდობ - საკუთარ ტვინზე და მოკუმულ პირზე უფრო სანდო არაფერი არსებობს, დანარჩენს რაც შეეხება, უნდა შევეგუოთ, რომ საღაც ვიღაცამ მაინც იცის. ერთადერთ ნუგეშად ისღა რჩება, რომ რაღაც ჩვენც ვიცით...

საუკეთესო სურვილებით, თქვენი მერი პოპინსი

ბეფ-სტროგანოვი ჟოლოთი

Approved by Natia Jinjolava


დღეს ჩემი ერთ-ერთი უსაყვარლესი კერძის მორიგ, საკმაო საინტერესო რეცეპტს შემოგთავაზებთ ცნობილი რუსი კულინარისა და რესტორატორის, ალექსეი ზიმინის რეცეპტებიდან.

ბეფ-სტროგანოვი ჟოლოთი
ინგრედიენტები: 500 გრ საქონლის ხორცის ფილე, 1 ხახვი, 400 მლ არაჟანი, 400 გრ ტყის სოკო ან შამპინიონები, 100 გრ კარაქი, 1 ს/კ მდოგვი, 200 გრ გაყინული ან ახალი ჟოლო, 50 მლ ნაღები, 20 გრ ოხრახუში და კამა, 500 გრ ატრია ან მაკარონი, 50 მლ ზეთი, მარილი, პილპილ, 50 მლ ბულიონი
საქონლი ხორცი დავჭრათ საკმაოდ თხელ, მოგრძო ნაჭრებად. ტაფა მაქსიმალურად გავავარვაროთ და დავასხათ ზეთი. დავყაროთ დაჭრილი ხორცი და დავბრაწოთ ყველა მხრიდან. სანამ ხორცი იწვება, ხახვი დავჭრათ ძალიან წვრილად. დაბრაწული ხორცი ტაფიდან გადმოვიტანოთ თეფზე. ტაფას ნუ გავრეცხავთ და ხორცის შენაწვავ ძვირფას წვენს ნუ გავანადგურებთ - დავამატოთ ცოტაოდენი კარაქი და დავყაროთ ხახვი მოსათუშად. სოკო დავჭრათ დაახლოებით ხორცის ზომის ნაჭრებად და დავუმატოთ ხახვს. მოვურიოთ, რომ არ დაიწვას. ვთუშოთ დაახლოებით 3-4 წუთი. ცალკე ქვაბში, მარილიან წყალში მოვხარშოთ ატრია ან მაკარონი. სოკოს და ხახვს დავუმატოთ ცოტაოდენი ბულიონი, ნაღები, არაჟანი და მდოგვი. მოვაყაროთ დაჭრილი ოხრახუში და კამა. მოვურიოთ. 
ჩავაბრუნოთ ხორციც. შევამარილ-შევაპილპილოთ.  ჩავამატოთ ჟოლოც და კარგად მოვურიოთ. მივირთვათ მოხარშულ ატრიასთან ან მაკარონთან ერთად (მაკარონი ან ატრია რომ მოიხარშება, შევამარილ-შევაპილპილოთ და ცხელ ატრიაზე დავაგდოთ კარაქის ნაჭერი).
თეფშზე დავყაროთ ატრია, ზემოდან კი დავასხათ ბეფ-სტროგანოვი და გემრიელად მივირთათ.

საუკეთესო სურვილებით, თქვენი მერი პოპინსი

რა დროს ზღვის ავადმყოფობაა?!

Approved by Natia Jinjolava


ავიაკომპანიების სამზარეულოს მიმოხილვის მერე ჩემი ინტერესის სფეროში მზე, ზღვა და ... დიდი თეთრი გემები მოხვდა, მით უმეტეს, რომ საკრუიზო ლაინერების სამზარეულო ყოველთვის გამოირჩეოდა ჩვეულებრივი რესტორნებისგან. სწორედ ასეთ გემზე გავსინჯე შორეულ 1981 წელს პირველად „ჟულიენი“, თანაც ქართულად თეფშზე დატყეპებული კი არა, წესის და რიგის მიხედვით მომზადებული და წყვილ სათითისხელა საკოკოტეში ჩასხმული. იქვე გავიგე საბჭოთა მენისუთვის მანამდე უცნობი „ნისუაზისა“ და „უოლდორფის“ არსებობა და ვეზიარე ჩვენთვის ასე უცნობი „ბურჟუაზიული“ ცხოვრების წესებს და გემოს. 
აღარ ვლაპარაკობ რა სიტუაციაა არასაბჭოთა უცხოურ და თანამედროვე ლუქსის კლასის გემებზე, სადაც კულინარიულ კრიტიკოსებს თუ ვენდობით, ძველმოდური საკრუიზო სამზარეულოები და მისი წესები ბორტს მიღმა მოისროლეს და სახელგანთქმული შეფები მიიწვიეს, საკულტო კულინარიულ ჟირნალებს „დაუმეგობრდნენ“ და უძველეს კულინარიულ სკოლებთან გააფორმეს პარტნიორობის ხელშეკრულებები. ასე რომ, თანამედროვე კოკებმა თავიანთი  ზღვაზე მოდრეიფე სამზარეულოები terra firma-ს crème de la crème რესტორნების რიცხვში შეიყვანეს ცინცხალად დაკრეფილ/დაჭერილ/დაკლული ინგრედიენტებისგან გემის ადგილმდებარეობის მიხედვით მომზადებული „ეროვნული“ კერძებით.
ახლა კი, პირდაპირ საქმეზე გადავიდეთ და გურმანთათვის ყველაზე საინტერესო ხუთი გემის სამზარეულოს გავეცნოთ:

Crystal Serenity
თანამედროვე სამზარეულოსა და სახელგანთქმულ მზარეულებს წორედ კრისტალის კრუიზებში უხმეს პირველად და სტუმრებს გემის ქიმიდან კიჩომდე მაღალი სამზარეულოს კერძები შესთავაზეს. სულ ახლახანს, 25 მილიონიანი კოსმეტიკური რემონტის შემდეგ „Crystal Serenity“ თავის ათას სამოცდაათ მგზავრს გარდა უშუალოდ კრუიზისა, დაუვიწყარ კულინარიულ შთაბეჭდილებებსაც პირდება. მის მთავარ რეტორანში „Crystal Dining Room“-ში კლიენტებს პრაქტიკულად ყოველ საღამოს სრულიად განახლებული მენიუ ხვდებათ; „Prego“-ში  ლოს- ანჟელესის „Valentino“-სა და ლას ვეგასური Piero Selvaggio-ს რესტორნის საფირმო კერძებს - საუკეთესო „ცეზარსა“ და ზღვის  პროდუქტების სალათას ამზადებენ; 
„Silk Road“-სა და  „Sush Bar“-ში თვით დიდი Nobu-ს მიერ პირადად განსწავლული მზარეულები ქმნიან მისივე სახელგანთქმული რესტორნების კერძებს - თინუსის ტატაკისა და შავ ვირთევზას მისოს სოუსში. საგანგებოდ ღვინის მოყვარულთათვის იმართება „Vintage Room“-ში დაუვიწყარი სადეგუსტაციო საღაემობი 1959 წლის Château Lafit-Rothschild-ის მსგავსი უიშვიათესი ღვინოებით. აქ უბრალო საჭმელიც კი განსაკუთრებულია: ნამდვილი ფრანგული კრუასანები და ხორცი კობეს მადისაღმძვრელი ბურგერები, ოჯახში შებოლილი იხვის კასადილია და Alan Wong-ის (ჰონოლულუში მისი რესტორანი პრეზიდენტი ობამას უსაყვარლეს რესტორანთა რიცხვში შედის) საავტორო კერძები ყოველწლიური ღვინისა და საჭმლის ფესტივალის განმავლობაში.

Silversea Silver Spirit
გამორჩეული კომფორტითა და განსაკუთრებული ფუფინებითაა ცნობილი Silversea-ს კრუიზები და ამიტომ სულ არაა გასაკვირი, რომ 2009 წელს წყალში ჩაშვებული Silversea Silver Spirit-ი თავის 540 მგზავრს ექვს ერთმანეთისგან რადიკალურად განსხვავებულ სამზარეულოს სთავაზობს. რესტორნების მენიუ ერთმანეთისგან იმდენად ძლიერ განხვავდება, რომ მგზავრებს მოწყენის და საჭმელზე გულის აცრუების საშუალება პრაქტიკულად არ ეძლევათ. ძვირფასი ხითა და დამუშავებული მარმალილოთი ძენის სტილში მოპირკეთებული „Seishin“-ი აზიურ სამზარეულოზეა სპეციალიზირებული და მის მენიუში პეტროსიანის ხიზილალის შერბეთი,  ხამანწკების ტემპურას და ტეპანზე დაგრილულ ხორცი ვაგუ (იგივე კობე) შედის. არტ დეკოს სტილის ხმაურიანი სავახშმო კლუბის ყაიდის Stars-ში ტრაპეზა პაწაწინა ეკლექტურ თეფშებსა და ყველა მაგიდაზე მოთავსებული ჰიმალაური ქვა-მარილის მტვრევის ფონზე მიმდინარეობს. 
ვარსკვალევბით მოჭედილი ცის ქვეშ გახსნილი „Grill“-ი თავის კლიენტებს იქვე, წითლად გავარვარებულ ვულკანური ლავის ქვებზე დაბრაწული ბერკშირული ღორის ხორცითა და კოლორადული რიბ-აით ანებივრებს. სრულიად განუმეორებელია ბრაზილიური ალუბლის ხით მოჭედილი რვაკუთხა „Le Champagne“-ი, რომლის ოთახის დიზაინიც და საჭმლის და ღვინის მენიუც Silversea-ს კრუიზების პარტნიორის, ზე-პრესტიჟული ფირმის „Relais&Châteaux“-ის მიერაა შემუშავებული. აქ სტუმრებს ექვსკერძიან მენიუს და კერძებთან ზედმიწევნით ზუსტად შეხამებულ პრესტიჟულ სასმელებს სთავაზობენ. „Culinary Art Voyages“-ში მიშლენისვარსკვლავოსანი შეფები მუშაობენ და გემის მთავარ რესტორანში თანამედროვე ინტერნაციონალური სამზარეულოს  ათეულობით კერძს ამზადებენ.  „La Terrazza“ კი ნელა ჭამის ფილოსოფია ქადაგებს და თავის ადეპტებს ფანტასტიკის დონეზე აყვანილი ხელით დაჭრილი პროშუტოთი ანებივრებს.

Seabourn Odyssey
ამ გემზე ჭამა-სმა ხელოვნების დონეზეა აყვანილი: მის მთავარ რესტორანში ჭერიდან დაშვებული დრაპირებული თეთრი ატლასი სტუმრებს თეატრალურ განწყობას უქმნის. მეორე რესტორანში კი სრულიად საწინააღმდეგოდ, იასამნისფერი დეკორატიული ბალიშებით მორთული შავ ტყავგადაკრული სკამები და წითელი სავარძლები დგხვდებათ. „The Colonnade“ - საკრუიზო გემების ტიპიურ ბუფეტის სტილის რესტორანს წარმოადგენს და უზარმაზარი ვიტრინებიდან კლიენტებს მაიამის რესტორნებისთვის დამახასიათებელი ოკეანის პეიზაჟებით ტკბობის საშუალებას აძლევს. 
მაგრამ ნუ იფიქრებთ, რომ „Seabourn Odyssey“ თავის მგზავრებს მხოლოდ დიზაინის თავისებურებითა და ოკეანის ბუნებით ხიბლავს, „Seabourn“-ის მთავარი კულინარიული კონსულტანტი  „Manhattan’s Aureole“-სა და „Charlie Palmer Steak Hous”-ის მფლობელი  Charlie Palmer -ი გახლავთ. შესაბამისად, გემის მთელი მენიუ თანამედროვე ამერიკული სამზარეულოს სტილში, მაგრამ ფრანგული ტექნოლოგიით მზადდება (Charlie Palmer-ს სკოლა) უმაღლესი ხარისხის ამერიკული ხორცის, Valrhona-ს შოკოლადისა და საუკეთესი ამერიკული ხიზილალისაგან. მოგეხსენებათ, ამ ბოლო დროს, ხარისხისდა მიუხედავად, „მოდურად“ რუსულ ხიზილალაზე უარის თქმა ითვლება, თურმე ნუ იტყვით, ასტრახანელი მეთევზეები ხიზილალის მოპოვებისას თევზებს უხეშად ექცევიან და მათ უფლებებს არღვევენ. "მეორე რესტორანში" წაბლისა და სოკო პორჩინის სუპი ესენციამდე დაყავთ და მსურველებს თაფლშლი მომზადებულ ქედანის და ლეღვის ემპანადასთან ერთად სთავაზობენ. სახლში დამზადებული შოკოლადის ნაყინის ბურთები კი ნატურალური ხის ფიცრებზე მოაქვთ. გულგრილად ვერც ქაფიანი კაპუჩინოსა და ოქროსფრად დაბრაწული ბრიოშებისაგან შემდგარ საუზმეს ჩაუვლით „Coffee Bar“-ში. აღარ ვლაპარაკობ, შიადღისას გემბანზე წასახალიებელად „რიგგარეშედ“ მორთმეულ შამპანურსა და ხიზილალაზე. საღამო კი რათქმაუნდა, კვლავაც გემბანს, შეზლონგებს და კიდევ უფრო მეტ შამპანურს და ხიზილალას გულისხმობ...

Oceania Cruises Marina
მიუხედავად იმისა, რომ სრულიად ახალი „Marina“ სუპერმდიდრული ლაინერების რიცხვში არ შედის, თავის ათას ორას ორმოცდაათ მგზავრს „upper premium“ კლასის მომსახურებას სთავაზობს.  „The Bon Appétit Culinary Center“-ის (ჟურნალი „Epicurious“-ის შვილობილი კომპანია) ინსტრუქტაჟით შექმნილი შთამბეჭდავი ფასტ-ფუდის სტილის 12 ექციიანი თვითმომსახურების სამზარეულო სტუმრებს ახალმომზადებული ფეტუჩინით დაწყებული და თხილის და შოკოლადის განაშიანი ტორტით დამთავრებული, ნაირგვარი კერძების შეუზღუდავ არჩევანს სთავაზობს - რამდენჯერაც გინდა მიდი და რაც გაგეხარდება, ყველაფერი აიღე. მაგრამ მთავარი ჯილდო ჭამა-სმის მოყვარულებს ტრადიციულ რესტორნებში ელოდებათ. სპილოს ძვლის და ოქროს ფერებში გადაწყვეტილ „Grand Dining Room“-ის მენიუში ერთდროულადაა წარმოდგენილი თანამედროვე კონტინენტალური სამზარეულოც და პარტნიორი-სპას, „Canyon Ranch“-ის კერძები. 
კიდევ ერთი ცნობილი ჟურნალის, „Wine Spectator“-ის  რესტორან „La Reserve“-ში  ღვინის დგუსტაციებს და სასმელთან შეხამებულ შვიდკერძიან სადილებს აწყობენ. მთავარი კონსულტანტი  Jacques  Pépin-ის საპატივცემულოდ „Jacques“-ად წოდებულ პარიზულად მომხიბვლელ ბისტროში ხელოვნების ნიმუშებს მასტერ-შეფის პირადი კოლექციიდან ფრანგული შანსონების ფონზე  მიირთმევენ. ერთნაირად დაუვიწყარია „Rotisserie“-ს ხბოს ნეკნის და ზეთისხილის ტაპენადა და იხვის ბარკლის კასულე. ფერად-ფერადი ბუდას სტატუეტებითა და ორქიდეებით მორთულ „Red Ginger“-ის მენიუს აზიაში მივყავართ - ტაილანდური ვეგეტარიანული მწვანე კარი, კამბალას ტემპურა და დაკარამელებული ქათამი თიხის ქოთანში. ასევე შესანიშნავია „Polo Grill“-ი 28 დღის დაძველების საუკეთესო ხარისხის როსტბიფით, „Toscana“ იტალიური სამზარეულოთი, „Waves“ აუზში მოცურავეთათვის ექსკლუზიური მომსახურებით და „Privée“ ცხრა პერსონისთვის ათას დოლარიანი სადილით სრულიად თეთრ, ექსტრავაგანტულ დარბაზში ერთადერთი მარმარილოს მაგიდითა და ნიანგის ტყავის სავარძლებით.

Seven Seas Mariner
ეს გემი ერთადერთია, რომელს ყველა ნომერიც აივნიანი ლუქსი გხლავთა და თან მისი სამზარეულო ლეგენდარული პარიზული კულინარიული სკოლის, „Le Cordon Blue“-ს ფილიალს წარმოადგენს. შესაბამისად, გემის შვიდას მაღალი კლასის მგზავრს სწორედ ამ სკოლის სპეციალისტების  მიერ გაწვერთნილი შეფები ემსახურებიან მათივე რეკომენდაციებით აწყობილ რესტორნებში. ფუფუნებისა და როკოკოს სტილის მოყვარულებს „Signatures“-ს ყვავილებით მოხატული სავარძლებითა და მოცომციმე სანთლებით გაწყობილ მაგიდებთან უგემრიელესი ყველი კამამბერი, ნიახურისა და ნიგვზის კიში (ფრანგული ღია ღვეზელი) და ბატკნის ნეკნები ხარისფაშვას (სოსკოს ჯიში) სოუსით ელოდებათ. 
დროდადრო მზარეულები მსურველთათვის კულინარიულ გაკვეთილებს და მასტერ-კლასებს აწყობენ. სრულიად განსხვავებული სიტუაციაა „Prime 7“-ში სადაც ჰაერში ტყავის სავარძლებისა და მადისაღმვრელი სტეიკის სურნელი ტრიალებს. და, იქვე, მაგიდის გვერდზე მარმარილოს ქვაზე მოშიშხინე კილოგრამიანი ხორცის ნაჭრები საღამოს ნამდვილ მარგალიტს წარმოადგენს. „Compass Rose“-ის მენიუ ფუა-გრას და ტრიუფელის დამფასებლებს ესიამოვნებათ, „La Veranda“-ში კი შეშის ღუმელში გამომცხვარი პიცა „მარგარიტას“ გასინჯვა შეიძლება. „Pool Grill“-ი სტუმრებს იქვე გრილზე შემწვარი ჰამბურგერებითა და გასული საუკუნის ნაყინის მანქანაში ხელით ათქვეფილი ძველმოდური ნაყინით იზიდავს. 
ერთი სიტყვით, ბილეთი თქვი, თორემ საზღვაო კრუიზების მოყვარულებს შიმშილი და მოწყენილობა ნამდვილად არ გვემუქრება.   

საუკეთესო სურვილებით, თქვენი მერი პოპინსი

"We will stand tall face it all together at Skyafall..."

Approved by Natia Jinjolava


ერთხელ, სტუდენტი რომ ვიყავი და მე და ჩემს, ჩემი აზრით, საკმაოდ სიმპატიურ მაგრამ სათვალიან მეგობარს ერთი ჩემი ნაცნობი ბიჭი შეგვხვდა ქუჩაში. განსაკუთრებული არაფერი მოხდებოდა ამ შეხვედრის შემდეგ ამ ბიჭს ჩემთვის ძალიან უცნაური რამე რომ არ ეთქვა: „დაქალებს ეტყობა გარეგნობის მიხედვით არჩევ, იმათ ფონზე უფრო სიმპატიური და ლამაზი რომ გამოჩნდეო“... გაოცებისაგან სიცოცხლეში პირველად და იმედია, უკანასკნელად დავკარგე მეტყველების უნარი. ჯერ ერთი, არათუ დაქალები, არავინ და არცერთი მიზნისთვის არ შემირჩევია გარეგნობით და მეორე - სრულიად გულწრფელად მესიმპატიურება ყველა ჩემი მეგობარი. 
როცა ადამიანი ჭკვიანი და საინტერესოა, ნაკლებად თვალში მოსახვედრია მისი მონგრეული ფეხები ან თუნდაც დაბალი უკანალი. პარალელურად, ძალიან ბევრი ულამაზესი გოგო ვიცი უპერსპექტივო დებილის გამომეტყველებით. თუმცა, მგავსი უმსგავო ბრალდებები ალბათ სულაც არაა გასაკვირი - რატომღაც ოფიციალურადაა აღიარებული და ეჭვშეუვალ ჭეშმარიტებად ითვლება რომ ქალებს ერთამანეთის გარეგნობის შურთ და ერთი ქალი მეორეს კარგს არ ურჩევს. კაცები კი... კაცების მეგობრობაზე და ერთგულებაზე საგმირო ჰიმნებსა და ბალადებს თხზავენ. საკმარისია რომელიმე ცნობილი მსახიოი ან სხვების გაგებით ლამაზ ქალზე თქვა, არ მომწონსო, რომ მყისიერად ქალურ შურში გამხელენ და არაობიექტურობაში დაგდებენ ბრალს - როდის იყო ქალი სხვა ქალის სილამაზეს აღიარებდესო.
არადა, რეალურად სულ სხვაგვარადაა საქმე. და, ახლავე აგისხნით რატომ. პირველად ეს საოცარი ფენომენი საკმაოდ დიდი ხნის წინ შემთხვევით აღმოვაჩინე ერთ მეგობარ ბიჭთან უწყინარი საუბრის დროს: რომელიღაც სპორტსმენ მამაკაცზე ვთქვი მომწონს-თქო. რატომო? გრძელი და სწორი ფეხები აქვს-მეთქი, ვიხუმრე. ზუსტად ოცი წუთი ვისმენდი აღშფოთებულ ისტერიკას - მე უფრო სწორი და გრძელი ფეხები მაქვსო. მეორეჯერ უკვე ჩემმა სამაგალითოდ მშვიდმა და თავდაჯერებულმამა სიძემ დაიმართა ბნედა და გაჭიმა ყირა იგივე თემაზე. მე და ჩემმა დამ, აღარ მახსოვს რომელი მსახიობის გრძელ და სწორ ფეხებს მივაპყარით ყურადღება და მერე ერთი საათის განმავლობაში ვტკბებოდით, სიძის აღშოთებული ტირადებით, ფეხების ბაკუნითა და ჟესტიკულაციით მდიდარი არგუმენტაციით, რომ თვითონაც გრძელი და სწორი ფეხები აქვს. თუმცა, მისთვის არავის უთქვამს რაიმე საწინააღმდეგო.
ეს ყველაფერი კი ბონდიანას სერიის ბოლო ფილმმა გამახსენა. ფილმის ნახვის მერე, კითხვაზე - როგორ მომეწონა, აღვნიშნავდი რომ  მიუხედავად ჩემი ანტიპატიისა ქერა და ცისფერთვალება მამაკაცების მიმართ, საოცარი ესთეტიური სიამოვნება მივიღე და რომ კაცი არ მინახავს კოსტუმი და კოსტუმში გამოწყობილი სირბილი დენიელ კრეიგის მსგავსად ვინმეს უხდებოდეს-მეთქი. ოციდან ოცი კაცი იქვე მომიტრიალდა: ალბათ კარგად შეკერილი კოსტუმი აცვიაო...
დიახ, კარგი და კარგად შეკერილი კოსტუმი იყო - მოგეხენებათ ეს საქმე ბრიტანელებს რა კარგად გამოსდით. აღარ ვლაპარაკობ, კარგი კოტუმი რა კარგ ტანს ეცვა. მაგრამ, კოსტუმის სწორად ტარებასაც, ჰალსტუხის არ იყოს, ცოდნა უნდა და ბრიტანელებს ესეც სხვებზე უკეთესად ეხერხებათ. არავინ შემედავება, რომ პრაქტიკულად იდეალური ტანი აქვს იტალიელ ადრიანო ჩელენტანოს, მაგრამ კოსტუმში მასთან შედარებით, სრულიად არაიდეალური აღნაგობის კოლინ ფირთი ათი თავით აჯობებს. აღარ ვლაპარაკობ შონ კონორიზე, ჯუდ ლოზე, ჰიუ გრანტზე, რალფ ფაინსზე და სხვა მეკოსტუმე ბრიტანელებზე.
ახლა, ისმის სრულიად დროული და „კანონიერი“ კითხვა: ვინ უფრო შურიანია, ქალები, ვისაც გვერდზე მყოფი ქალების სილამაზე აღიზიანებთ თუ კაცები, რომლებიც სადღაც ოკეანის გადაღმა მყოფი მსახიობების და სპორტსმენების თეორიულ ქებასაც კი პირად შეურაცხყოფად ღებულობენ?


საუკეთესო სურვილებით, თქვენი მერი პოპინსი

Cock-a-leekie - ქათმის სუპი შოტლანდიურად

Approved by Natia Jinjolava


Cock-a-leekie გემრიელი და მარტივი შოტლანდიური სუპია, რომელიც ბრიტანეთის ამ მაღალმთიან რეგიონში თავისი სინოყიერის წყალობით ხშირად მთელ სადილსაც ცვლის ხოლმე. მისი სახელწოდება ორი სიტყვისაგან: „მამალი“ და „პრასი“-საგან შედგება, შემადგენლობა კი ასეთია: ბულიონში ჩახარშული ქათმის ხორცი, პრასი და შავი ქლიავის ჩირი.

სუპი ქათმით და შავი ქლიავის ჩირით შოტლანდიურად
(ალექსეი ზიმინის რეცეპტებიდან)
1 ჩასუქებული ქათამი, 2 ლ წყალი ან ქათმის ბულიონი, 200 გრ ბრინჯი, 6 ღერო პრასი, 200 გრ შავი ქლიავის ჩირი, 4 ტოტი ქონდარა (thyme), 1-2 დაფნის ფოთოლი, 6 ტოტი ოხრახუში, პილპილის მარცვლები და მარილი გემოვნებით
ქათამი ფავჭრათ ნაჭრებად, ჩავალაგოთ ქვაბში, დავუმატოთ ქონდარა, დაფნის ფოთოლი,  პილპილი, დავასხათ წყალი ან ბულიონი, ჩავყაროთ მარილი და დავადგათ მოსახარშად. პრასის თეთრი ნაწილი დავჭრათ საშუალო სისქის რგოლებად, ქლიავის ჩირი გავჭრათ ორად ან ოთხად. პრასი და ქალიავი ბრინჯთან ერთად ჩავყაროთ ქათმიან ქვაბში და ვხარშოთ ნახევარი საათი.
შოტლანდიელები ამ სუპს პირდაპირაც მიირთმევენ და ასეც იქცევიან: ქათამი რომ მოიხარშება, ამოვიღოთ სუპიდან, ხორცი ძვლებს გავაცალოთ, დავჭრათ წვრილად, ჩავაბრუნოთ სუპში და ცოტა ხანი კიდევ ვხარშოთ. ძვლები, რასაკვირველია, გადავყაროთ.
სუპი დავასხათ თეფშებზე, მოვრთოთ ოხრახუშის ფოთლებით და გემრიელად მივირთვათ!


საუკეთესო სურვილებით, თქვენი მერი პოპინსი

Erwtensoep - მწვანე ბარდის სუპი ჰოლანდიურად

Approved by Natia Jinjolava


Erwtensoep - მწვანე ბარდის სუპი ჰოლანდიურად
300 გრ მწვანე ბარდის მარცვალი, 2 ღორის ჩლიქი, 1 ჩ/კ მარილი, 2 ღერო პრასი, 100 გრ ნიახურის ბოლქვი, რამდენიმე ტოტი ნიახური, 4 კარტოფილი, 200 გრ საქონლის ხორცის ძეხვი
ბარდა 12 საათით დავალბოთ წყალში. გადავწუროთ. ღორის ჩლიქები კარგად გავრეცხოთ, ჩავალაგოთ ბარდასთან ერთად ქვაბში, დავასხათ იმდენი წყალი, რომ ფარავდეს, დავუმატოთ მარილი და დაბალ ცეცხლზე ვხარშოთ 3 საათის განმავლობაში. პრასი თეთრი ძირები გავრეცხოთ და დავჭრათ წვრილად - პრასის მუქ მწვანე, გაუხეშებულ ნაწილს ნუ გამოიყენებთ. ნიახურის ბოლქვი გავთალოთ და დავჭრათ კუბიკებად. ნიახური გავრეცხოთ და დავფერთხოთ წყლისგან. კარტოფილი გავთალოთ, გავრეცხოთ და დავჭრათ კუბიკებად, გამზადებული ბოსტნეული დავუმატოთ სუპს და ვხარშოთ კიდევ ნახევარი საათი. კარტოფილი საჭიროზე ოდნავ მეტად უნდა მოიხარშოს (ნაწილობრივ უნდა ჩაიშალოს და სუპი შეასქელოს). სუპის საბოლოოდ გამზადებამდე 10 წუთით ადრე ძეხვიც დავუმატოთ. სუპი რომ გამზადდება, ღორის ჩლიქები ამოვიღოთ, ხორცი ძვალს და ხრტილს მოვაშოროთ და დავჭრათ ნაჭრებად. ნაჭრებად დავჭრათ ძეხვიც. მოხარშულ ხორცს და ძეხვს სუპშიც ამატებენ და ცალკე გარნირადაც მიირთმევენ. როგორ ამჯობინებთ, თქვენი გადასაწყვეტია. მე პირადად, სუპში ჩაბრუნებული უფრო მომწონს.

საუკეთესო სურვილებით თქვენი მერი პოპინსი

უნგრული გულიაში ოთხნაირად

Approved by Natia Jinjolava


მადიარული გულიაში
750 გრ საქონლის ხორცი (ბეჭი), 5 დიდი ზომის წითელი ხახვი,  4 ს/კ გადამდნარი ქონი, 1 ჩ/კ მარილი, 1 ს/კ დაფქული პაპრიკა, 2 ს/კ ტომატ-პასტა, 1 ჩ/კ კვლიავი, ½ ლ საქონლის ხორცის ცხელი ბულიონი, 1 ჩ/კ დაფქული ცხარე წიწაკა
ხორცი დავჭრათ 2 სმ-იან კუბიკებად. ხახვი დავჭრათ თხელ რგოლებად და გაოქროსფერებამდე მოვთუშოთ ქონში. მერე დავუმატოთ ხორციც და დავბრაწოთ კარგად. დავუმატოთ მარილი, პაპრიკა, წიწაკა, ტომატ-პასტა და კვლიავი. ბოლოს დავასხათ ცხელი ბულიონი, ქვაბს თავსახური დავაფაროთ და ძალიან დაბალ ცეცხლზე ვთუშოთ 2 საათი. მერე კი მივირთვათ

სეგედიური გულიაში
650 გრ ღორის ხორცი (ბეჭი), 2 ხახვი, 3 ს/კ ღორის ქონი, 1 ს/კ დაფქული ცხარე წიწაკა, 1 ჩ/კ მარილი, 3 წითელი ბულგარული წიწაკა, 2 კბილი ნიორი, 1 ჩ/კ კვლიავი, 3 ს/კ ტომატ-პასტა, 500 გრ კომბოსტოს მწნილი, 1/8 ლ არაჟანი, 2 ს/კ ფქვილი
ხორცი დავჭრათ 3 სმ-იან კუბიკებად. ხახვი დავჭრათ ძალიან წვრილად და მოვთუშოთ ქონში. ხახვი გამჭვირვალე რომ გახდება, დავუმატოთ წიწაკა და 3 ს/კ წყალი. წყალი რომ ამოორთქლდება, მოთუშულ ხახვში ჩავამატოთ ხორცის კუბიკები და დავბრაწოთ. დავუმატოთ მარილი, ქვაბს დავახუროთ თავსახური და ვთუშოთ დაახლოებით 10 წუთი დაბალ ცეცხლზე. დავჭრათ ბულგარული წიწაკა ჩხირებად, ნიორი კი ძალიან წვრილად და ტომატ-პასტასასთან და კვლიავთან ერთად გავხსნათ ცოტა წყალში და დავასხათ ხორცს. 20 წუთის შემდეგ ჩავუმატოთ დამწნილებული კომბოსტოც და ვთუშოთ კიდევ 30 წუთი. არაჟანში გადავურიოთ ფქვილი და დავუმატოთ გულიაშს. ქვაბს თავი გადავხადოთ და კიდევ 10 წუთი ვთუშეთ.

ცხვრის ხორცის გულიაში
300 გრ ღორის გამოყვანილი ქონი (სალა), 200 გრ ცხვრის ხორცი, 2 ხახვი, 100 გრ სტაფილო, 1 მწვანე ბულგარული წიწაკა, 4 პამიდორი, 2 ს/კ კარაქი, 1 ლ ცხელი წყალი, 1 ჩ/კ მარილი, 1 ს/კ დაფქული პაპრიკა, ¼ ლ ნაღები, რამდენიმე მარცვალი პილპილი
ხორცი და ქონი დავჭრათ თანაბარ ნაჭრებად. ხახვი დავჭრათ ალყა-ალყა. სტაფილო დავჭრათ თხელ რგოლებად. წიწაკა დავჭრათ ჩხირებად. გავაცხელოთ კარაქი და მოვთუშოთ ხახვი. დავუმატოთ ხორცი და დავბრაწოთ ყველა მხრიდან. დავუმატოთ სტაფილო, წიწაკა და კუბიკებად დაჭრილი პამიდორი. დავასხათ ცხელი წყალი. მოვაყაროთ მარილი და პილპილი. ქვაბს თავსახური დავაფაროთ და დაბალ ცეცხლზე ვთუშოთ საათის განმავლობაში. ჭამის წინ დავუმატოთ ნაღები.

ხბოს პაპრიკაში
600 გრ ხბოს ხორცი (ბეჭი), 2 ხახვი, 4 ს/კ გადამდნარი ქონი (შეგიძლიათ შეცვალოთ კარაქით), 1 ს/კ დაფქული პაპრიკა, 1 ჩ/კ მარილი, 2 წითელი ბულგარული წიწაკა, 2 პამიდორი, 0,2 ლ არაჟანი, 2 ჩ/კ ფქვილი
ხორცი დავჭრათ 3 სმ-იან კუბიკებად. ხახვი დავჭრათ ძალიან წვრილად და მოვთუშოთ ქონში. ხახვი გამჭვირვალე რომ გახდება, დავუმატოთ წიწაკა და 3 ს/კ წყალი. წყალი რომ ამოორთქლდება, მოთუშულ ხახვში ჩავამატოთ ხორცის კუბიკები და დავბრაწოთ. დავუმატოთ მარილი, ქვაბს დავახუროთ თავსახური და ვთუშოთ დაახლოებით 10 წუთი დაბალ ცეცხლზე. დავჭრათ ბულგარული წიწაკა ჩხირებად, პამიდორს გავაცალოთ კანი და დავჭრათ კუბიკებად და დავუმატოთ ხორცს. ვთუშოთ კიდევ 30 წუთი თავდახურულ ქვაბში. საჭიროების შემთხვევაში წყალი ჩავამატოთ ხოლმე, რომ არ მიიწვას. არაჟანში გადავურიოთ ფქვილი და დავუმატოთ გულიაშს. მერე კი გემრიელად მივირთვათ.

საუკეთესო სურვილებით, თქვენი მერი პოპინსი

ტორტი „ოპერა“ – Gateau Opera

Approved by Natia Jinjolava


ძალიან მიხარია ამ ბოლო დროს, „გუდვილსა“ და სხვა მსგავს, ვითომდა ცივილიზაციანაზიარებ ადგილებში სულ უფრო და უფრო ხშირად რომ ჩნდება „ოპერა“, „პრინცი რეგენტი“, შვარცვალდის შავი ტყე“ და მსგავსი, საქართველოსთვის დღემდე უცნობი, მაგრამ დანარჩენი მსოფლიოსთვის ძალიან საყვარელი და საკმაოდ „სახელოვანი“ თუ „ტიტულოვანი“ ტორტები. კიდევ უფრო მახალისებს, მათი საიდულმოდ და ლამის ჩურჩულით გამხელილი რეცეპტები, ტექსტით: - ნაცნობი მყავს, „ანტრეში“, „ლიტკაფეში“ („პოპულში“, „კანაპეში“... ა.შ.) და იმან ჩამაწერინა ჩუმად ... ნურას უკაცრავად, ამ ტორტების რეცეპტები, რომელიმე კონკრეტული ფირმის საფირმო ვარიანტს თუ არ ვიგულისხმებთ, დიდი ხანია კარგად იცის ნახევრმა მსოფლიომ და თაობების მანძილზე აცხობენ ოჯახებში. ამიტომ, კიდევ ერთხელ გადავუხადოთ დიდი მადლობა სერ სტივენ ბერნს-ლის ინტერნეტის გამოგონებისთვის და მოვიძიოთ მათი ჩვენთვის მოსაწონი ვერსია. ხვათა შორის, სწორედ ინტერნეტის წყალობით ვიცი, რომ „ანტრეს“ ნამცხვრებს კულინარიული სკოლის, „კორდონ-ბლუს“ სტუდენტების სახელმძღვანელოდან აცხობენ - მეც მაქვს, ხომ ხვდებით საიდანაც გადმოვქაჩე?...
ტორტი „ოპერის“ საჩემო რეცეპტს ერიკ ლანლარდთან მივაგენი:

Gateau Opera
3 კვერცხი ცილა, 1 ს/კ შაქარი, 150 გრ დაფქული ნუში, 150 გრ შაქრის პუდრა, 3 კვერცხი, 35 გრ ფქვილი, 20 გრ გამდნარი კარაქი
ყავის კრემისთვის: 200 გრ კარაქი, 1 კვერცხი და 1 კვერცხის გული, 2 ს/კ ყავა „ესპრესო“, 200 გრ შაქარი, ½ ჩ/კ ვანილის ექსტრაქტი
შოკოლადი განაშისთვის (ჩვენებურად სარკალა): 125 მლ ცხიმიანი ნაღები, 125 გრ რძე, 250 გრ შავი შოკოლადი დატეხილი, 35 გრ კარაქი დარბილებული
დასანამად: 50 მლ ესპრესო, 1 ჩ/კ შაქარი, 2 ს/კ მუქი რომი
მოსართავად: 100 გრ თეთრი შოკოლადი, 100 გრ შავი შოკოლადი, 50 გრ ერბო (ან კარაქი)
გავახუროთ ღუმელი 220°C-მდე. 2 ცალი საცხობი ფირფიტა დავცხიმოთ და ჩავაფინოთ დაცხიმული პრეგამენტის ქაღალდი.
ჯამში კვერცხი ცილებისა და შაქრისგან ავთქვიფოთ ბეზე. ცალკე ჯამში ერთამანეთში გადავურიოთ ნუში, შაქრის პუდრა, შემდეგ დავუმატოთ კვერცხები და ვთქვიფოთ გათეთრებამდე. ჩავაცრათ ფქვილი და ფრთხილად გადავურიოთ ათქვეფილი ბეზე და გამდნარი კარაქი. მიღებული ცომი დავასხათ საცხობ დირფიტებზე და შევდგათ გამოსაცხობად 7-10 წუთით. ყურადღება მივაქციოთ, უფრო ადრე არ გამოცხვეს!
ყავის კრემისათვის შაქარი და 30 მლ წყალი გავაცხელოთ 120°C-მდე, სანამ სიროპი თითქმის კარამელად არ იქცევა. დავუმატოთ ვანილის ექსტრაქტი და სიროპი რომ შესქელდება, გადმოვდგათ ცეცხლიდან. ავთქვიფოთ კვერცხი და კვერცხის გული და ჩავათქვიფოთ ცხელი სიროპიც. კარგად რომ აითქვიფება, გავაგრილოთ და ჩავათქვიფოთ კარაქში. დავუმატოთ ყავა და შევდგათ მაცივარში.
განაშისთვის გავაცხელოთ ნაღები და რძე და ჯერ კიდევ მდუღარე დავასხათ შოკოლადს, ვურიოთ, სანამ არ გადნება. ცხელშივე დავამატოთ კარაქი.
20 მ დიამეტრის თეფში გამოვიყენოთ შაბლონად და გამომცხვარი მართკუთხედი ბისკვიტებიდან გამოვჭრათ 2 მთლიანი დისკი და კიდევ ერთი, მესამე დისკი  გამოვჭრათ ორივე ბისკვიტის  ნარჩენებისგან (ნახევარ-ნახევარი დისკის გამოჭრა მოგვიწევს). 20 სმ დიამეტრის გასახსნელ აცხობ ფორმაში ჩავაფინოთ პირველი დისკი. ყავა, შაქარი და რომი გადავურიოთ ერთმანეთში და დავნამოთ ბისკვიტი. მოვასხათ შოკოლადი განაშის ფენა და დავაფინოთ ბისკვიტის მეორე ფენა (ამჯერად ნახევრები გამოვიყენოთ). ესეც დავნამოთ და წავუსვათ ყავი კრემი (მთლიანად). თავზე მესამე, ბოლო ბისკვიტის დისკი დავაფაროთ. დავნამოთ და ზევიდან განაში გადავახათ. მაცივარში შევდგათ მინიმუმ 30 წუთით.
მოსართავად წყლის აბაზანაზე ცალ-ცალკე ჯამებში გავადნოთ თეთრი და მუქი შოკოლადი. მუქ შოკოლადს დავუმატოთ ერბო ან კარაქი. გამოვიღოთ ტორტი მაცივრიდან და ზევიდან გადავასხათ მუქი შოკოლადი. შევაბრუნოთ მაცივარში და შოკოლადი რომ გამაგრდება ამოვიღოთ ფორმიდან. სულ ბოლოს, თეთრი შოკოლადი ჩავასხათ საკონდიტრო ტომსიკაში  და ტორტს დავაწეროთ „Opera“. ვაცადოთ გაშრობა და გემრიელად მივირთვათ!

საუკეთესო სურვილებით, თქვენი მერი პოპინსი

მატყუარებო, ყველა ქვეყნისა... გაიხარეთ!

Approved by Natia Jinjolava


ადამიანი და ტყუილი ერთად რომ გაჩნდა დედამიწაზე ამაში ეჭვი ალბათ არავის ეპარება - აბა, სად გინახავთ მატყუარა ძაღლი ან ძროხა? მაგრამ ტყულიცაა და ტყუილიც. არიან ადამიანები, ვინც ტყუილი ხელოვნების დონემდე აიყვანა, არიან ისეთებიც, ვისაც ეს „საქმე“ საერთოდ არ ეხერხება, მაგრამ არიან ისეთებიც, ვისაც ტყუილის ნიჭი არ გამოყვა, მაგრამ მაინც გაუთავებლად იტყუება. მახსოვ, ერთხელ ერთმა ახლობელმა ბიჭმა მითხრა, შენ ხომ ყოველთვის იცი როდის ვიტყუები, მეც ვიცი, რომ ხვდები როცა ვიტყუები, მაგრამ გეხვეწები, ნუ მეუბნები რა, რომ მიხვდი რომ გატყუებ, გაჩუმდიო. საინტერესო ლოგიკაა, არა? თუმცა, იმან ის მაინც  აღიარა პირნათლად რომ უტყუილოდ ცხოვრება არ შეეძლო, მე სხვები მადარდებენ - ისინი, ცოცხალი თავით რომ ვერ გამოტეხ. ასეთები, რეალურად ბევრს არაფერს აშავებენ, ეტყობა, უბრალოდ,  წინააღმდეგობის გენი აქვთ სხვებზე მეტი: ფაქტზე რომ დაიჭირო, მაინც არ გნებდებიან. მავარია, განსხვავებული აზრი ქონდეს და სხვებისგან განსხვავებული რამე თქვას და მზადაა სკამზე ჭამოს საჭმელი, იმის დასამტკიცებლად რომ მაგიდაა. კარგად მახსოვს, ერთ-ერთი მორიგი საპარლამენტო არჩევნების დროს რომელიღაცა ნეიტრალურმა პარტიამ ერთი ჩემი  ნაცნობი თავის პარტიულ სიაში მეოთხე ნომრად ჩაწერა. ამ კაცის ცოლმა ხმა ქმრისგან ფარულად სხვა პარტიას მისცა, ყოველგვარი პოლიტიკური თვალსაზრისის ან შეხედულების გარეშე, მხოლოდ იმიტომ რომ მეუღლის და ახლო ნათესავების თხოვნა არ შეესრულებინა და თავისი დამოუკიდებელი აზრი გამეხატა, რომელიც სხვათა შორის არ გააჩნია. ვერ წარმოიდგენთ როგორი კმაყოფილი ჩურჩულით უყვებოდა ეს ქალი ნაცნობებს თავისი ფარული „ეშმაკობის“ შესახებ, უზომოდ ბედნიერი იყო.
ერთი თანამშრომელი მყავდა, სრულიად უწყინარ ტყუილებს ყვებოდა გაუთავებლად თავისი გადამეტებული სიმდიდრის, არანახული დროსტარებისა და მგზნებარე თაყვანისმცემლების თაობაზე. იმდენად კეთილი იყო, რომ იგივე შინაარსის „გამოგონილ“ ისტორიებს ახლობლებისთვისაც არ იშურებდა და ხშირად მომდიოდა ხოლმე ხმები, ჩემი არარსებული მილიონერი საქმროების, სხვადასხვა პრესტიჟულ რესტორნებში გადახდილი ბანკეტებისა და მსოფლიოს სხვადასხვა ფეშენებელურ კურორტებზე გატარებული შვებულებების შესახებ. ხანდახან ისეთ ეშხში შედიოდა, რომ ავიწყდებოდა ვის რას უყვებოდა, მაგრამ ყველაზე მთავარი ისაა, რომ თავის მოგონილს პირველი თვითონ იჯერებდა აბსოლუტურად გულწრფელად. ერთხელ, სამსახურის მორიგი ექსკურსიიდან ვბრუნდებოდით და გორის გზაზე რესტორანი „ვენეციის“ გადასახვევი დავინახე და მექანიკურად აღვნიშნე, რომ ჩემს დას მოსწონდა. კიდევ ერთი თანამშრომელი კაცი ამყვა და თქვა რომ ძალიან კარგი იყო. გოგო ყურადღებით გვისმენდა, გაგონილიც არ მქონდაო და დაწვრილებით გამოგვკითხა რაც ვიცოდით ამ რესტორნის თაობაზე. მეორე დღესვე მოვისმინე ისტორია, მთელი ზაფხული, ყოველ შაბათ-კვირას როგორ დაყავდა ის და მისი ბიძაშვილი ბიძაშვილის შეყვარებულს, აი იმ რესტორანში, გორის გზაზე რომაა და „ვენეცია“ რომ ქვია...
განსაკუთრებით უყვარდა ხოლმე მოყოლა, როგორ ეპატჟებოდა ყოფილი ქმარი ყოველდღე თბილისის ერთ-ერთ რესტორანში „ზურთხი მეფურად“-ს საჭმელად. არადა, თუნდაც ერთხელ რომ ყოფილიყო იმ რესტორანში ნამყოფი და ცალი თვალით მაინც რომ ჩაეჭყიტა მენიუში, ხომ ეცოდინებოდა რომ ასეთი კერძი არ არსებობს და იმ უბედურ თევზს „ზურთხი“ კი არა „ზუთხი“ ქვია. თუმცა ამისთვის მენიუ კი არა, ბავშვობაში ზოოლოგიის სახელმძღვანელოს გადაშლაც იკმარებდა. ამ გოგოს მიმართ საკუთარი „ცოდვებიც“ უნდა ვაღიარო, მისი მავნე ჩვევით ხშირად ვსარგებლობდი და მეც ვერთობოდი და თანამშრომლებსაც ვართობდი: ძალიან რომ შევიდოდა ეშხი და მორიგი ტყუილების კორიანტელს დააყენებდა ხოლმე, საქმეში ვერეოდი და „ჩამჭრელ“კითხვებს ვუსვამდი. ერთხელ, ძალიან აჟიტირებული მოვიდა სამახურში, გუშინ საღამოს „მატრიოშკაში“ ვიყავიო. მეც, სრულიად გულგრილი იერით და უმწიკვლო სახით დავინტერესდი, რომელში-თქო. თუმცა, დანამდვილებით ვიცოდი, რომ ერთადერთი იყო. გოგო დაიბნა და კი მარა, რამდენიაო? წარბი არ შემიხრია, ისე მოვახსენე სამი-თქო: ერთი ცირკთან, ერთი პლეხანოვზე და ყველაზე კარგი ორთაჭალაშია-მეთქი. ეგრევე გაირკვა, რომ ორთაჭალაში ქეიფობდა.
ერთი მეზობელი მყავს, ისეთი ეშხით და პათოსით იტყუება, მისი მწირი განათლება რომ არა, დამიჯერეთ, ვერავინ მიხვდებოდა. უბრალოდ, ფაქტებს ურევს და ვერ არჩევს რა განსხვავებაა მაგალითად პაშტეტსა და პარაშუტს შორის და ავიტამინოზი „ა“ ვიტამინის ნაკლებობა გონია და მსგავს უზუსტობაზე თუ დაიჭერ თორემ, ამბის მოყოლას რომ იწყებს, შანი არ არის მის მონათხრობში ეჭვი შეიტანო. არადა, სისხლში ისე აქვს გამჯდარი ტყუილი, რომ რამე თუ აჩუქეს, ვიყიდეო, თუ იყიდა მაჩუქესო იძახის. რაც არ უნდა უთხრა, აუცილებლად მოგიყვება, რომ მსგავსი რამ თვითონაც გადახდენია, ან მისი ახლობელი იყო იგივე მდგომარეობაში. ყველაზე უკეთესად ერკვევა მედიცინაში, კულინარიაში, მშენებლობაში და „ნასას“ საქმიანობაშც კი, ოღონდ, იცით რაშია საქმე?  „ნასა“ არ იცის რა არის.
ამას წინათ ერთი საკმაოდ სიმპატიური და საინტერესო ახალგაზრდა ბიჭი გავიცანი და დიდი სიმატიაც დაიმსახურა, სანამ მივხვდებოდი, რომ რაც არ უნდა ახსენო, ზუსტად ორ წუთში იმ თემაზე გიყვება საკუთარ ისტორიას: კლავიატურა დამივარდა და დაიმსხვრაო. რა იყო, გრანიტის იატაკი გაქვს-თქო. კი, გრანიტის იატაკი მაქვსო; შაბათს რუსთავში რალიზე მივდივარ-თქო. მე სულ რალიზე გამოვდივარო (ერთხელაც არ მინახავს); ჩემმა მეგობარმა დიესრტაცია დაიცვათქო. მე ახლა ვიცავო; ვერ გეცეკვები, ფეხსაცმელზე ქუსლი მომერყა-თქო და ზუსტად ორ წუთში, მეძახის - მაგარი ისტორია უნდა მოგიყვე, ერთხელ ერთ გოგოს იმდენი ვეცეკვე, ფეხსაცმელზე ქუსლი მოვტეხეო. არადა, მე ვატყუებდი, უკვე მივხვდი რომ ვერ იყო მთლად ნორმალური და თავიდან მოშორება მინდოდა...
დღეს კი ტყუილი აღიარებების, დიახ, ტყუილი აღიარებების და არა ტყუილის აღიარების (!) საერთაშორისო დღეა, ამიტომ თამამად შეგიძლიათ მოატყუოთ ყველა და მოიტყუოთ ყველაფერი, ოღონდ ერთი აუცილებელი პირობა გაითვალისწინეთ - ტყუილი უნდა იყოს უწყინარი და სასურველია, გონებამახვილურიც! ეს დღე ხომ გასართობადაა მოგონილი!

საუკეთესო სურვილებით, თქვენი მერი პოპინსი

„აქლემის ხორცი და კალია თუ არ გიჭამია, ჩემიანი არ ხარ“ - აფრიკული (მაროკო) აფორიზმი

Approved by Natia Jinjolava


პირველი და დაუვიწყარი კულტურული შოკი აფრიკული სამზარეულოსგან მაშინ განვიცადე, როცა „Travel Channel“-ჩანელზე ცნობილი კანადელი მზარეულის, მაიკლ სმიტის გადაცემაში „Chef Abroad“ ჩემი თვალით ვნახე, სრულიად მეგრულ ჩახანაში, სრულიად მეგრულად როგორ მოამზადეს ბოცვანელმა სპილოს მწყემსებმა ღომი - როგორ ჩახარშეს ჯერ ღერღილი, მერე მჭადი ფქვილიც ჩააზილეს, ჩოგნის მაგვარი კოვზით ამოაგეს და მიირთვეს. მართალია, სრული ანალოგიისთვის ჟირაფის რძის სულგუნი არ ჩაუხარშავთ და თან ჩვენგან განსხვავებით ცივად ჭამენ - ღომი დიდხანს ინახება და არ ფუჭდება, რაც მწყემსის გასტრონომიული ცხოვრებისთვის საკმაოდ მნიშვნელოვანი ასპექტია. ისე, რა საინტერესოა, არა? ღომიც ხომ მეგრელი მეჯოგეების  გამოგონებაა. ერთადერთ ნუგეშად ის რჩება, რომ ჩვენებული მწყემები აფრიკელებზე შორს წავიდნენ და უბალო ღომის ელარჯში ტრანსფომრაცია მოახერხეს.
გეოგრაფიული თუ კულტურულ-ეთნიკური თავისებურებებიდან გამომდინარე, არც ისაა გასაკვირი, რომ აფრიკის ქვეყნების უმეტესობაში ჩვენი წაროდგენებისა და ტრადიციებისთვის მიუღებელ და შეუთავსებელ პროდუქტებს მიირთმევენ. განსაკუთრებულად პოპულარულია - კალია (კონკრეტულად ე.წ. სარანჩა). რაც უფრო ნაპატივები და ჩასუქებულია კალია ან ჭრიჭინა მით უფრო გემრიელი გამოდის გამოყვანილი, რომელიც, როგორც მისი დეგუსტატორები ამბობენ, ყველაზე მეტად შებოლილ ქაშაყს წააგავსო, იღონდ ბევრად უფრო ნაზი და სათუთი „ხორცი“ აქვს. გამოყვანილ კალიას ჭამის წინ ფრთებს და ფეხებს აწყვეტენ, მერე გამოშიგნავენ და ერთ ლუკმად ყლაპავენ. მაროკოში კალიას ძმარშიც დებენ და „უდაბნოს კრევეტს“ ეძახიან, უდაბნოში კი მარტივად კოცონზე შემწვარს ჭამენ ან კალიის კვერებს აცხობენ.
ჩვენთვი უცნაური პროდუქტების ჩამონათვალს ალჟირელების და მაროკოელების საყვარელი ვაზის ლოკოკინები და გუმი-არაბიკა ანუ აკაციის ფისი აგრძელებს. ლოკოკინებზე ბევრს არ გავაგრძელებ მაგ საქმეში აფრიკელებს ფრანგები ჯობნიან. გუმი-არაბიკისგან კი ნაკლებადნოყიერი, მაგრამ საკმაოდ გემრიელი დესერტი გამოდის - ფისს ჯერ ალღობენ, მერე გაცივებას და გამაგრებას აცლიან, ფქვავენ და შაქარსა და კარაქში ურევენ...
აფქრიკის ინდუსტრიალიზაციასთან ერთად, დღეს კი სწორედ გენერალური ასამბლეის მიერ დადგენილი აფრიკის ინდუტრიალიზაციის დღეა, აფრიკა სხვა ქვეყნების კულტურასა და ტრადიციებს ეზიარა, სოფლის მეურნეობის განვითარებასთან შედეგად კალია გაწყდა და მენიუდან პრაქტიკულად ამოვარდა, გუმი-არაბიკას აღარავინ ხსნის მარილიან წყალსა და აქლემის რძეში (ფისის გამყენების კიდევ ერთი ვარიანტი), ერთი სიტყვით, აფრიკი სამზარეულო ბევრად უფრო დაუახლოვდა ევროპულს, მაგრამ გარკვეული „ეგზოტიკური“ ნოტები მაინც შემორჩა.
მაშ ასე, აფრიკის ინდუსტრიალიზაციასთან დაკავშირებით, ყველაზე ცნობილი აფრიკული „პეროგი“, მაროკოული ბასტია (Bisteeya), იგივე ბასტილა. ამ კერძის მთავარი უცნაურობა იმაში მდგომარეობს, რომ ის მტრედის ხორცით და ფსტის ან ნებისმიერი სხვა კაკლით, ფილოს ცომით (თურქული ფახლავის ცომი), თაფლისა და შაქრის პუდრით მზადდება. ვაღიარებ, არასდროს გამიკეთებია (იმიტომ კი არა, რომ იდეამ შემაშნა, ჩბენთან მზა ფილოს ყიდვაა პრაქტიკულად შეუძლებელი), მაგრამ ამბობენ, რომ ძალიან, ძალიან გემრიელია. გარეული მტრედის ხორცი თამამად შეგიძლიათ ჩაანაცვლოთ ქათმით, ჩვენთან ბევრად უფრო დიდი პრობლემა მზა ფილოს ცომის შოვნაა.

ჩრდილოეთ აფრიკული ნაცხვარი ბასტია მტრედით
(ედრიენ რიჩარდსონის რეცეპტებიდან)
8 პორცია
1 გარეული მტრედი გასუფთავებული, გამოშიგნული და გარეცხილი, 1 კბილი ნიორი, 1 ღერო ნიახური 4 ნაწილად გაჭრილი, 1 სტაფილო გათლილი და 4 ნაწილად გაჭრილი, ½ ხახვი შუაზე გაჭრილი, 1 დაფნის ფოთოლი, 1 ს/კ ზაფრანა (ჩვენებური არა, ნამდვილი), 1 ს/კ კურკუმის ფხვნილი, 1 ნაჭერი ჯანჯაფილის (იმბირი) ფესვი გახეხილი, 1 ს/კ ოხრახუშის ფოთლები წვრილად დაჭრილი, 3 ტოტი ქონდარა, ¼ ლიმონის ცედრა, 2 კვერცხი ათქვეფილი, მარილი და პილპილი, 1ჭ ნუში წვრილად დაჭრილი, 1ჭ  ფსტის კაკალი წვრილად დაჭრილი, 1ჭ ნუშის ფანტელი, 1 ჭ ქიშმიში, 1 ს/კ ძირა მოხაული, 1 ს/კ ხმელი ქინძის მარცვლები მოხალული, 2ჭ თაფლი, 100 გრ კარაქი გამდნარი
ზევიდან მოსაყრელად: დარიჩინი და შაქრი პუდრა
ქვაბში მოვათავოთ მტრედი, ნიორი, ნიახური, სტაფლო, ხახვი, მარილი, პილპილი და დაფნის ფოთოლი. დავასხათ წყალი, შემოვდგათ ცეცხლზე და წამოვადუღოთ. ცეცხლი დავუწიოთ მინიმუმამდე და პერიოდულად მოვხადოთ ქაფი. დავუმატოთ ზაფრანის ნაწილი, კურკუმა, ქონდარას 1 ტოტი და ჯანჯაფილი. დაბალ ცეცხლზე ვხარშოთ კიდევ 40-45 წუთი, სანამ მტრედის ხორცი არ დარბილდება. მტრედი გადავიტანოთ თეფშზე, მისი ნახარში ბულიონი კი გადავწუროთ. ნახარშის ნახევარი ჩავასხათ რკინისახელურიან ქვაბში, შევდგათ გახურებულ ღუმელში და დავტოვოთ, სანამ სითხის ნახევარი არ ამოორთქლდება- სოუსად გამოგვადგება. მტრედი რომ გაცივდება, ხორცს ძვლები და კანი გავაცალოთ და დავჭრათ 1 სმ-იან კუბიკებად. ხორცს დავუმატოთ დაჭრილი ოხრახუში დარჩენილი ქონდარას ფოთლები და ლიმონის ცედრა, მარილი და პილპილი საჭიროები შემთხვევაში. გადავურიოთ კვერცხიც. შემოვდგათ ცეცხლზე და დაბალ ცეცხლზე და ვურიოთ, სანამ კვერცხი არ შესქელდება, მაგრამ ბოლომდე ნუ შევწვავთ. გადმოვდგათ ცეცხლიდან, გადავიტანოთ თეფშზე და შევდგათ მაცივარში გასაცივებლად. ნუში, ფსტის კაკალი და ნუშის ფანტელები ჯამში ჩავყაროთ და ერთმანეთში გადავურიოთ. ცალკე ჯამში გადავურიოთ ერთმანეთში ცოტაოდენი ზაფრანა, მოხალული ძირა და ქინძი. გავხსნათ მზა ფილოს ცომის პაკეტი, ავიღოთ 2 ფენა და დავაფინოთ საცხობ ფირფიტაზე. ფუნჯით გადავუსვათ გამდნარი კარაქი, დავყაროთ ქათმის ხორცის ფენა, მოვაყაროთ ქინძის და ძირას ნარევი, ქიშმიში და ნუში და ფსტის კაკალი. გადავაფაროთ კიდევ 2 ფენა ფილოს ცომი, გადავუსვათ გამდნარი კარაქი, დავყაროთ ქათმის ხორცი, ქიშმიში, სანელებლები და კაკალი, ამ ფენას თაფლიც მოვაწუწოთ. ცომი შემოვკეცოთ ისე, რომ ჩვენი პეროგის მომავალი ფორმა გამოიკვეთოს, მერე ზევიდან ფილოს ცომის ორი ფენა გადავაფაროთ, კარაქი გადავუსვათ, ქათმის ხორცი და დანარჩენი ინგრედიენტები მოვაყაროთ და ასე გავაგრძელოთ სანამ „გულსართი“ არ გამოგველევა (3-4 ფენა საკმარიასია). მერე კიდევ 2 ფენა ფილოს ცომი გადავაფაროთ და ირგვლივ კარგად შემოვკეცოთ. წავუსვათ კარაქი და კიდევ ერთი ფენა ცომი დავამატოთ უფრო სქელი ქერქის მისაღებად. გამოვაცხოთ 200°C-მდე გახურებულ ღუმელში 12 წუთის განმავლობაში, სანამ ცომი ოქროსფრად არ დაიბრაწება. გამოვიღოთ, ცხელსვე მოვაყაროთ ბლომად შაქრის პუდრა და ნაკლები დარიჩინი და მოვრთოთ ოხრახუშის ფოთლებითა და ნუშის ფანტელით, მერე კი ცხლადვე მივირთვათ!

საუკეთესო სურვილებით, თქვენი მერი პოპინსი

ვარიაციები ღუმელში გამომცხვარი კომშის თემაზე

Approved by Natia Jinjolava


აბა, ვის გიყვართ ღუმელში გამომცხვარი კომში? მე! კიდევ უფრო მიყვარს, ასეთი კმში მოხარშული კრემით და ნიგვზით. მით უმეტეს, რომ მისი მომზადება სხვა ნამცხვარზე მორჩენილი კრემით და ნიგვზით შეიძლება და ბევრი შრომისა და ჯაფის გარეშე, ერთი მაგივრად ორ უგემრიელეს დესერტს მიიღებთ. ანუ, თუ მოხდა ისე, რომ გვიან შემოდგომაზე, ანუ კომშის მწიფობის სეზონზე რაიმე ნამცხვრის ცხობის შემდეგ მოხარშული კრემი მოგვრჩა -  ავიღოთ კომში, გავრეცხოთ, გავჭრათ ოთხად და ამოვაჭრათ გული. დავალაგოთ საცხობ ფირფიტაზე, მოვაყაროთ შაქრის პუდრა და შევდგათ წინასწარ კარგად გაცხელებულ ღუმელში სანამ არ დარილდება. რაც საკმაოდ ხანგრძლივი პროცესია. საცხობ ფირფიტაზე კომშის დალაგებამდე პერგამენტის ქაღალდს თუ დავაფენთ, მერე მისი გარეცხვაც აღარ მოგვიწევს. მზა კომში გამოვიღოთ ღუმელიდან და გავაგრილოთ. ამოღრუტნული ნაწილი დავტენოთ კრემით და ზემოდან გახეხილი ან გატარებული ნიგოზი მოვაყაროთ. ჭამის წინ კიდევ ერთხელ მოვაყაროთ შაქრის პუდრა და გემრიელად მივირთვათ.

ბერძნებმა კიდევ უფრო მარტივ გამოსავალს მიაგნეს და კომშს ასე აცხობენ:
4 კომში გავრეცხოთ, სათითაოდ გავახვიოთ ალუმინი ფოლგის ნაჭერში და შევალაგოთ წინასწარ 200°C-მდე გახურებულ ღუმელში და ვაცხოთ 2 საათის განმავლობაში. გამოვიღოთ ღუმელიდან და გავაგრილოთ. გამომცხვარი კომში დავჭრათ ნაჭრებად, გული და კურკები ამოვაჭრათ და დავალაგოთ ლანგარზე. 1 ჭ მაწონს გადავურიოთ 2 ს/კ თაფლი და მოვასხათ კომშის ნაჭრებს.

და, ორჯერ გამომცხვარი კომშის კრამბლი კომშის კრემით ბრიტანულად
მიუხედავად იმისა, რომ ეს კერძი რამდენიმე კომპონენტისაგან მზადდება, საკმაოდ ადვილი გასაკეთებელია და თან ყველაფრის წინდაწინ მომზადებაც შეიძლება.
ვანილის ფოთოლთან და დაფნასთან ერთად მოთუშული კომში
600 გრ გათლილი და კუბიკებად დაჭრილი კომში, 200 გრ შაქარი, 150 მლ წყალი, 1 დაფნის ფოთოლი, 1 ჩხირი ვანილი შუაზე გაჭრილი და თესლგამოფხეკილი, როზმარინის ტოტი, 1 მთლიანი ლიმონის ცედრა
კომშის გარდა, ყველა ინგრედიენტი მოვათავსოთ ქვაბში და წამოვადუღოთ ძალიან დაბალ ცეცხლზე. ვადუღოთ 2 წუთის განმავლობაში, შემდეგ ჩავყაროთ 1 სმ-იან კუბიკებად დაჭრილი კომში. ქვაბს თავსახური დავაფაროთ და ვხარშოთ ძალიან დაბალ ცეცხლზე. კომში რომ მოიხარშება, გამოვრთოთ ცეცხლი და შევუდგეთ კრამბლის მომზადებას.
კრამბლი - რაც სიტყვასიტყვით ნაფშვენებს ნიშნავს, ჩვენებური ქადის გულის ინგლისური ვარიანტია: 100 გრ ფქვილი, 75 გრ კარაქი, 25 გრ თაფლი, მარილის მწიკვი, 50 გრ ლერწმის შაქარი, 50 გრ მიუსლი, 20 გრ დაჭრილი და მოხალული თხილი
გავახუროთ ღუმელი 180°C-მდე. საცხობ ფირფიტაზე დავაფინოთ პერგამენტის ქაღალდი. ჯამში მოვათავსოთ ფქვილი, შაქარი, მარილი, დარბილებული კარაქი და თაფლი და ცივი ხელებით ერთმანეთში გადავურიოთ - ნუ მოვზილავთ, ფხვიერი და ფანტია მასა უნდა გამოგვივიდეს. დავუმატოთ თხილი და მიუსლი. მიღებული კრამბლი დავყაროთ პერგამენტის ქაღალდზე და შევდგათ ღუმელში 20 წუთით.
კომშის კრამბლისათვი დაგვჭირდება: მოთუშული კომში, მისი მონათუში სიროპი და გამომცხვარი კრამბლი
გავახუროთ ღუმელი 180°C-მდე. საცხობ ფირფიტაზე მოვათავსოთ 8 ცალი ყავის ჭიქა ან რემეკენი (პუდინგის საცხობი ფორმა). ჭიქებში კოვზით გავანაწილოთ მოთუშული კომში ისე რომ ჭიქის ¾ შეივსოს. მოვასხათ 2-2 ს/კ კომშის მონათუში სიროპი. ზევიდან მოვაყაროთ მოხალული კრამბლი. ჭამის წინ, გამზადებული ჭიქები 15-18 წუთით შევდგათ ღუმელში. გამოვიღოთ და 5 წუთი გასაგრილებლად დავდგათ.
კომშის კრემი: 50 მლ კომშის მონათუში სიროპი, 120 მლ რძე, 100 მლ ნაკლებადცხიმიანი ნაღები, 2 კვერცხის გული, 10 გრ შაქარი
პატარა, სქელძირიან ქვაბში მოვათავსოთ რძე, კომშის სიროპი და ნაღები და დაბალ ცეცხლზე წამოვადუღოთ. გადმოვდგათ ცეცხლიდან. ცალკე ჯამში ავთქვიფთ კვერცხის გულები და შაქარი, ჩავასხათ ცოტაოდენი ცხელი რძე და მოვურიოთ და რომ გაიხსნება, მერე უკვე ათქვეფილი კვერცხები ჩავასხათ გაცხელებულ რძეში. სწრაფად მოვურიოთ. დავაბრუნეთ ცეცხლზე და ვურიოთ შესქელებამდე - მაგრამ ნუ ავადუღებთ! გამზადებული კრემი გადავწუროთ ძალიან წვრილ საცერზე (კომშის ნახარში თავისი სტრუქტურის გამო, კრემს დააკურკუტებს. კრემის მსგავსი სტრუქტურა თუ არ მოგწონთ, კომშის ნახარშ სიროპს საერთოდ ნუ გამოიყენებთ, რძით შეცვალეთ და ცოტა შაქარიც დაამატეთ) მოვასხათ უკვე გამომცხვარ კრამბლს და გემრიელად მივირთვათ! მორჩენილი კრემი ჩავასხათ სასოუსეში, ვისაც ენდომება, დაიმატებს.

საყჯეთესო სურვილებით, თქვენი მერი პოპინსი