7.2.13

Sopaipilla - მექსიკური პონჩიკი

Approved by Natia Jinjolava


ამ უგემრიელესი პონჩიკის მთავარი თავისებურება მის სამკუთხედ ფორმაში და ჭამის წესსში მდგომარეობს. იმის მაგივრად, რომ შაქრის პუდრა მოყრილით ჩავიგემრიელოთ პირი, თავი უნდა წავატეხოთ და გარედან ხრაშუნა ცომში ზეთში ხარშვის შედეგად წარმოქმნილ სიცარიელეში თაფლი ჩავასხათ და ისე მივირთვათ. რასაკვირველია, როგორც ყველა პონჩიკს, Sopaipilla-საც ცხლად მიირთმევენ. რასაკვირველია, თაფლის მოსხმა ზემოდანაც შეგიძილათ, მაგრამ მენდეთ, შიგნით ჩასხმულ და ცხელი ცომისგან შემთბარ თაფლს ვერაფერი შეედრება.

Sopaipilla - მექსიკური პონჩიკი
2 ჭ ფქვილი, 1 ჩ/კ მარილი, 1,5 ჩ/კ სოდა, 1 ½ ჩ/კ შაქარი, 1 ½ ჭ ზეთი, ½ ჭ ნელ-თბილი წყალი, ¼ ჭ რძე ოთახი ტეპერატურის
ფქვილი, სოდა, მარილი და შაქარი ერთმანეთში გადავურიოთ. შევაზილოთ ზეთი. მერე დავუმატოთ წყალი და რძე და ვურიოთ სანამ წებოვან ცომს არ მივიღებთ. ცომი გადმოვიტანოთ ფქვილმოყრილ დაფაზე და ვზლოთ სანამ პურის ცომივით არ შეიკვრება (დაახლოებით 2 წუთი). ცომი დავაბურთაოთ, ნამიანი ჩაის ტილო გადავაფარით და 15 წუთი „დავასვენოთ“. მერე გავყოთ სამ ნაწილად, ისევ დავაბურთაოთ, ისევ გადავაფაროთ ნამიანი ჩაის ტილო და კიდევ ნახევარი საათი გავაჩეროთ. ფქვილმოყრილ ზედაპირზე ცომის თითოეული ნაწილი გავაბრტყელოთ 1 სმ-ის სისქის წრის ფორმაზე და სამივე წრე ჯვარედინად გავჭრათ ოთხად (თითოდან 4-4 სამკუთხედი უნდა გამოგვივიდეს).  
ქვაბში გავაცხელოთ ზეთი 175°C-მდე და თითო ჯერზე 2-2 ან 3-3 პონჩიკი დავბრაწოთ ჯერ ერთი მხრიდან (დაახლოებით 1 წუთი დასჭირდება ამისთვის), მერე გადავატრიალოთ და მეორედანაც. პონჩიკი უკეთესად რომ გაიბეროს ჰაერით, ზეთში ჩაგდების მერე, როგორც კი ზედაპირზე ამოტივტივდება, ზემოდან კოვზით ცხელი ზეთი რამდენჯერმე გადავასხათ. ქაფქირით ამოვიღოთ ზეთიდან და დავალაგოთ ქაღალდის ხელსახოცზე. ჯერ კიდევ ცხელს წავატეხოთ კუთხე, სიცარიელეში ჩავასხათ თაფლი და გემრიელად მივირთვათ.

საუკეთესო სურვილებით, თქვენი მერი პოპინსი

0 კომენტარი.

6.2.13

Mike Romanoff

Approved by Natia Jinjolava


ბარმენის საერთაშორისო დღესთან დაკავშირებით, 50-იანი წლების ჰოლივუდის ერთ-ერთი უპოპულარულესი რესტორანი „Romanoff’s“-ი და მისი სახელგანთქმული მეპატრონის  საპატივცემულოდ  შექმნილი ფრიად პოპულარული საფირმო კოქტეილი „მაიკ რომანოვი“ (Mike Romanoff) მინდა გავიხსენო.
ოდესღაც ჰარი გერგიუსონად დაბადებული გავლენიანი და ფულიანი საქმოსნის რამდენიმე ათეული „ფსევდონიმიდან“ ყველაზე მეტად პრინცმა მიხეილ ალექსანდროვიჩ დიმიტრი ობოლენსკი რომანოვმა გაამართლა და მიუხედავად იმისა, რომ არავის ქონდა მისი მაღალი წარმოშობის თაობაზე ილუზიები, ამ ფაქტს სულაც არ შეუშლია ხელი კერი გრანტისა და დერილ ზანუკის მსგავი გავლენიანი ხალხისთვის მის ახალ რესტორან „Romanoff’s“-ში ჩაედოთ წილი.  არც ფრენკ სინატრას, ჰემფრი ბოგარტისა და ჯუდი გარლანდის მგავს რესტორნის სხვა სახელგანთქმულ სტუმრებს აწუხებდათ მართლა იყო თუ არა მათი მასპინძელი ბრიტანეთის პრემიერ-მინისტრი უილიამ გლადსტოუნის შვილი და რუსეთის მეფის, ნიკოლოზ მეორის ალალი ბიძაშვილი. 1939 წლის როდეო დრაივის ყველაზე პოპულარულ რესტორნის ულვაშიანი და ხშირად მონოკლიანი მეპატრონე კი საუკეთესო მაგიდასთან ყოველ საღამოს მარტო იჯდა და ალბათ თავისი სახელობის კოქტეილსაც სიამაყით წრუპავდა.
მეტისმეტი პრესტიჟულობისგან განპირობებული მეტისმეტი სიძვირის გამო „Romanoff’s“-ი 1962 წელს დაიხურა, კოქტეილი კი ისტორიას შემორჩა:

Mike Romanoff
1 პორცია
60 მლ არაყი, 1 ჩ/კ ლიქიორი „Cointreau“, 1 ჩ/კ გარგრის ლიქიორი, 1 ს/კ + 1 ჩ/კ ლიმონი წვენი
კოქტეილის შეიკერი ავავსოთ დაფშვნილი ყინულით, ჩავასხათ დანარჩენი ინგრედიენტები. კარგად და გულიანად ვაჭანჭყაროთ და დავასხათ ჭიქაში.

საუკეთესო ურვილებით, თქვენი მერი პოპინსი

0 კომენტარი.

5.2.13

შავი გველი და ნამდვილი ჩინური ახალი წელი

Approved by Natia Jinjolava


პირველ იანვარს ჩვენგან უკვე მიღებული და გულუხვად გასტუმარმასპინძლებული შავი გველის წელი თავის ჩინურ ახალ წელთან ერთად სინამდვილეში კვირას, ანუ 10 თებერვალს დგება. ამიტომ, ვისაც მისი გულის მოგება გულით გსურთ, 31 დეკემბერს ჩაცმული შესაფერისი ფერის ტანისამოსი და სუფრაზე დალაგებული ნუგბარ-ნუგბარები არ გიშველით, თავი ათშიც უნდა შეიწუხოთ.
ამისთვის პირველ რიგში შავი გველის ხასიათსა და მოთხოვნებში უნდა გავერკვეთ. მიუხედავად იმისა, რომ ჩვენთვის, მზის კალენდროთ მცხოვრებთათვის, რბილად რომ ვთქვათ,  გველი მაინცდამაინც კარგ ასოციაცია არ იწვევს (ყველაფერს რომ თავი დავანებოთ, მარტო პირველი ქალისა და გველის შეხვედრა როგორ დამთავრდა ყველამ კარგად ვიცით), აზიაში მას მომაჯადოებელი სილამაზის, ნაყოფიერების, დღეგრძელობის, სიბრძნისა და გონიერების სიმბოლოდ მიიჩნევენ. უფრო მეტიც, გველის სისხლს და ხორცს კულინარიაში აქტიურად იყენებენ. ითვლება, რომ გველის ხორცი ადამიანს  ძალ-ღონეს მატებს, სისიხლი კი ხვადასხვა დააავადებებისგან კურნავს. ასე რომ, ჩინურ ჰოროსკოპს თუ ვენდობით, შავი ანუ წყლის გველის წელი გამორჩეულად მშვიდი და ბედნიერი უნდა იყოს. განსაკუთრებულად კი დინჯ, გაწონაწორებულ და გამრჯე-შრომისმოყვარე ადამიანებს გაუმართლებს.
შავი გველის წლის შესახვედრად რომ შავშებში ან მეტალიკ ფერებში უნდა გამოეწყოთ ამაზე აღარ ვილაპარაკებ და პირდაპირ გველის კულინარიულ მოთხოვნილებებზე გადავალ. რას ჭამს გველი? უცერემონიოდ და მთლიანად ყლაპავს ნებისმიერ პატარა ზომი ცხოველს. ამიტომ უპრიანი ოქნება მთლიანი თევზის, ქათმის, იხვის (ალბათ ჩინელ გველს ყველაზე მეტად ეს უკანასკნელი ესიამოვნება) ან კურდღლი მომზადება. იგივე მოვალეობას შესანიშნავად შეასრულებს ჩვენებური დაბრაწული გოჭიც, მით უმეტეს, რომ ასეთი კერძების მომზადებას დიდი ხლაფორთი არ უნდა - შეაგდე ღუმელში და წადი, მშვიდად უყურე ტელევიზორს ან დალიე ყავა. დიდი-დიდი ქათამზე ან გოჭზე აჯიკის გადასმით შეიწუხო თავი. უკვე გამზადებული კერძი კი ფართო ლანგარზე მოათავსეთ და ირგვლივ ფერად-ფერადი ბოსტნეული შემოულაგეთ (პამიდორი, კიტრი და სალათის ფურცლები). დარწმუნებული ვარ, ლამაზად გაფორმებული, ეფექტური და გემრიელი საჭმელი გველს ძალიან ეამება.
გველისთვის შებოლილი თევზის, ბეკონისა და ყველის სტილის ცივი „ზაკუსკაც“ გამოდგება და ნურც ქათმისა და ზღვის პროდუქტების სალათებზე (მოგეხსენებათ, გველი წყლისაა) დაიშურებთ ენერგიას. და, რაც მთავარია, ხილი! უხილობას გველის დახვეწილი და სათუთი გული ვერ აიტანს.
შავი გველის წელი ინის ანუ ქალური საწყისის ენერგიით ხასიათდება და ამიტომ სასმელების შერჩევასაც დიდი ყურადღება უნდა მივაქვიოთ: ჩვეულებრივი ღვინო და ლუდი დაივიწყეთ. არისტოკრატი წყლის გველაძუის კეთილგანწყობისთვის კარგი კონიაკი, ვისკი, ხარისხიანი არაყი, ფრანგული ღვინოები და რასაკვირველია ფრანგული ან იტალიური შუშხუნა ღვინოები დაგჭირდებათ. ერთი სიტყვით, ყველაფერი ის, რაც ძვირია.
და ბოლოს, რასაკვირველია ჩაი! არცერთი თავმოყვარე ჩინური ჰოროსკოპის სიმბოლო არ აიტანს მის საპატივცემულო სუფრას კარგი ჩინური ჩაის გარეშე, კეთილგანწყობის გამოვლენაზე ხომ ლაპარაკი ზედმეტია! ასე რომ, ჩაი და ტკბილეულიც უნდა მოიხაზიროთ.
გინდა ჩინურ და გინდა ჩვენებურ ახალ წელს რომ მხიარულად და სასიამოვნო ხალხში უნდა შეხვდეთ ეს ისედაც იცით. ჰოდა, მეც ბედნიერ და წარმატებულ გველის წელს გისურვებთ.

საუკეთესო სურვილებით, თქვენი მერი პოპინსი

0 კომენტარი.

4.2.13

სურბ სარქისი და სომხური ქადა

Approved by Natia Jinjolava


ჩვენს სახლში სააგარაკო სეზონი ყოველ წელს ერთიდაიგივე ცერემონიით იწყება: გამგზავრების წინა დღეს, ჩაბარგება-ჩალაგების შემდეგ, ოჯახის ქალები, ჩემი დის ხელმძღვანელობით რამდენიმე პორცია სომხური ქადის ცხობას ვიწყებთ. რასაკვირველია, ქადის გარდა სხვა - მგზავრობის ადვილად გადამტანი ნამცხვრებიც ცხვება ბანანის და შოკოლადის კექსით დაწყებული და გერმანული შტრეიზელიანი ნამცხვრით დამთავრებული. მაგრამ რა ახალი ნამცხვრის რეცეპტიც არ უნდა გავიგოთ და რამდენიც არ უნდა ვაცხოთ, ჩვენი სააგარაკო მენიუს უცვლელ ნაწილად ქადა ყოველთვის რჩება. მიუხედავად იმისა, რომ არავის გვიყვარს და მთელი წელი ისე გაივლის, რომ არც სახლში და არც სხვაგან, ქადას არ ვჭამთ - საკმარისია, აგარაკზე ფეხი დავდგათ, ოჯახის ყველა წევრი დაუყოვნებლივ ვითხოვთ პირველივე ფინჯან ყავასთან ჩვენი წილი ქადის პირველ ნაჭერს.
სააგარაკო სეზონი და იქაური ქადა (რომელსაც სინამდვილეში გატა რქმევია) კი დღეს სომხეთმა და უფრო კონკრეტულად ქარიანმა და ყინვიანმა სურბ სარქისმა გამახსენა. რა ვიცით ქართველებმა ჩვენი მეზობელი ერის ერთ-ერთი ყველაზე პოპულარული წმინდანის თაობაზე? ერთი ის, რომ სურბ სარქისის დროს თბილისში არანორმალური ქარი იცის და მეორე: ამ დღეს გასათხოვარი გოგოები მარიალიან კვერებს აცხობენ, მიირთმევენ და ღამე საბედო ესიზმრებათ. საქმე იმაშია, რომ სარქისი, კათოლიკე წმინდა ვალენტინის არ იყოს, თურმე ყველა შეყვარებულის მფარველი წმინდანია და გაგიკვირდებათ, მაგრამ მისი დღე ოფიციალურად მხოლოდ 2007 წლიდან აღინიშნება.
სურბ სარქისის ერთ-ერთი შეყვარებულთმფარველური ისტორია  ასეთია (წმინდა პატრიკის არ იყოს, თავად წმინდა სარქისის „ბიოგრაფიაშიც“ რამდენიმე მითოლოგიური, წარმართული და რეალურად არსებული მხედართმთავრის ამბავია გაერთიანებული): ერთ უქონელ და უპოვარ ყმაწვილს, სახელად აშუღ ღარიბს მდიდარი კაცის ქალიშვილი შაჰ-სანამე შეყვარებია. როგორც უკვე ხვდებით, მდიდარმა მამამ ღარიბი სასიძო დაიწუნა და საბრალო ბიჭმაც ქონების საშოვნელად უცხო მხარეში გადაკარგვა განიზრახა. მაგრამ სანამ წავიდოდა, გოგოს ფიცი დაადებინა, რომ შვიდი წელი დაელოდებოდა და ერთი დღეც თუ დააგვიანდებდა, გოგოს შეეძლო მამის შერჩეულ ნებისმიერ დიდგვაროვანს გაყოლოდა ცოლად.
შვიდი წელი დღე და ღამე წვალობდა და შრომობდა საბრალო აშუღი და მოუთმენლად ელოდა სატრფოსთან შეხვედრის დღეს. როგორც იქნა, დიდძალი ქონებაც დააგროვა და მშობლიური მხარისკენ გაეშურა, მაგრამ გზად იმდენი ხიფათ და ფათერაკი გადახდა, რომ ლამის უკანასკნელი იმედიც გადაეწურა. უკიდურესად დაღონებულმა ჭაბუკმა ლოცვა დაიწყო და თვისი თავი სწრაფლშემსმენელ წმინდა სარგისს(იგივე სარქისს) შეავედრა. წმინდანმაც ყურად იღო საბრალო კაცის გასაჭირი,  აშუღს ქარბუქში გახვეული თეთრი ცხენით მოევლინა, გავაზე შემოისვა და თვალის დახამხამებაში შაჰ-სანემესთან მიაგელვა. აშუღ ღარიბის თავდადებისგან გულაჩუყებულმა მამამ ახალგაზრდები დალოცა და დიდი ქორწილიც გადაიხადა...

ერევნული, ანუ სომხური ქადა (გატა)
ჯამში ჩავკეპოთ 1 ბრიკეტი დარბილებული მარგარინი. ½ ჩ/კ სოდა გავხსნათ 500 მლ მაწონში და დავასხათ მარგარინს, დავუმატოთ მწიკვი მარილი და 2 კვერცხი. დავაყაროთ ჯერ 1 ჭ ფქვილი და მოვზილოთ ცომი. ნახევარ-ნახევარ ჭიქობით დავუმატოთ კიდევ ფქვილი (ერთიანობაში დაახლოებით 3 ჭ დაგვჭირდება), სანამ რბილ, მაგრამ შეკრულ ცომს არ მივიღებთ. გავახვიოთ ცელოფანში და შევდოთ მაცივარში ნახევარი საათით.
სანამ ცომი გრილდება, ჯამში ერთმანეთში გადავურიოთ ნაკუწებად დაჭრილი 250 გრ ცივი კარაქი, 300 გრ ფქვილი და 300 გრ შაქარი. ინგრედიენტები ერთმანეთში კარგად გადავურიოთ და თითის წვერებით ცოტა დავსრისოთ - დაფხვნილი მასა უნდა გამოგვივიდეს (რსაც ქართულად ქადის გულს ვეძახით, ევრიოპაში შტრეიზელი, სომხურად კი ხორიზი ქვია).
ცომი გამოვიღოთ მაცივრიდან და ფქვილმოყრილ დაფაზე გავაბრტყელოთ გრძელი მართკუთხედის ფორმაზე, ზემოდან მოვაყაროთ ხორიზი და უფრო გრძელი მხრიდან მოკლესკენ დავახვიოთ რულეტად. პატარა ჯამში გავთქვიფოთ 1 კვერცხი და გადავუსვათ ზემოდან. დავჭრათ პორციულ ნაჭრებად, დავალაგოთ ფქვილმოყრილ საცხობ ფირფიტაზე და 180°C-მდე გახურებულ ღუმელში ვაცხოთ სანამ ორქოსფრად არ დაიბრაწება.

საუკეთესო სურვილებით, თქვენი მერი პოპინსი

0 კომენტარი.

3.2.13

French Crullers - მოხარშული ცომის პონჩიკები

Approved by Natia Jinjolava


French Crullers - მოხარშული ცომის პონჩიკები

გამიდი 16 ცალი
ცომისთვის: ¼ ლ წყალი, 60 გრ კარაქი, მწიკვი მარილი, 150 გრ ფქვილი, 3-4 კვერცხი
სარკალასთვის: 150 გრ შაქრის პუდრა, 3 ს/კ რომი
1 ლ ზეთი ან ერბო ფრიტიურისთვის
პონჩიკების მოსახარში ქვაბის ან საფრიტიურეს ზომაზე გამოვჭრათ პერგამენტის ქაღალდი და წავუსვათ კარაქი. პატარა ქვაბში ჩავასხათ წყალი, ჩავაგდოთ კარაქი და წამოვადუღოთ. ჩავყაროთ ფქვილი და დაბალ ცეცხლზე ენერგიულად ვურიოთ სანამ ერთგვაროვან და პრიალა ცომს არ მივიღებთ. გადმოვდგათ ცეცხლიდან, სულ ოდნავ შევაგრილოთ და გადავურიოთ კვერცხები სათითაოდ. სანამ ერთ კვერცხს არ შეიზელს, მეორეს ნუ დაუმატებთ, შეიძლება მეოთხე კვერცხი სულ არ დაჭირდეს. ცომი მოვათავსოთ ვარსკვლავის ფორმის თავიან საკონდიტრო ტომსიკაში. 
ზეთი ჩავასხათ ფართო ქვაბში და გავახუროთ 175°C-მდე. (ხის კოვზს რომ ჩავყოფთ, ცხელმა ზეთმა ბუშტები უნდა გაიკეთოს). პერგამენტის ქაღალდზე დავსვათ ცომის რგოლები და ქაღალდიანადვე ფრთხილად ჩავუშვათ მდუღარე ზეთში. რგოლები პერგამენტს მოშორდება თუ არა, პერგამენტი ამოვიღოთ. თავად რგოლები კი ერთი მხრიდან რომ დაიბრაწება, გადავატრიალოთ და მეორედანაც დავბრაწოთ. დაბრაწული პონჩიკები ამოვიღოთ ქაფქირით და ზედმეტი ცხიმის დასაწრეტად ქაღალდის ხელსახოცზე დავყაროთ.
შაქრის პუდრა, რომი და 1 ს/კ წყალი გავქნათ ჩანგლით და მოვასხათ ცოტათი შეგრილებულ რგოლებს, რგოლები გასაშრობად ცხაურზე დავალაგოთ, მერე კი მივირთვათ.

საუკეთესო სურვილებით, თქვენი მერი პოპინსი

0 კომენტარი.

2.2.13

Berliner - ბერლინური პონჩიკი

Approved by Natia Jinjolava


არაფერი არ უხდება ზამთრის სიცივეს ისე, როგორც ცხელი ჩაი ან კაკაო და პონჩიკი. მავანი ალბათ შემისწორებს, პონჩიკი კი არა, ფუნჩულაო. მომკალით და ფუნჩულა ბავშვის ლოყა ვიცი მე. ძალიან გემრიელი, მაგრამ გაქონილი და ცხიმიანი დესერტი კი სრულიად სხვა ასოციაციებს იწვევს ჩემში და გარდა ამისა, ასე მარტივად და კეკლუცად თუ ავიტაცეთ ამერიკული დონატი (ან თუნდაც ფრანგული ტარტი, ეკლერი და შუ), პონჩიკი რუსული იტყვა რომაა, მარტო იმიტომ ითვლება გოიმობად? მთელი ბავშობა ასე ვეძახოდით და უცებ, რატომ უნდა გახდეს ფუნჩულა. მათ საყურადღებოდ კი, ვინც ასევე ქედმაღლურად შემისწორებს, დონატი კი არა დონატსიო, განვმარტავ: დონატსი დონატეების მაღაზიას ან კაფეს ქვია - ადგილს სადაც ბევრი დონატი დევს, ერთ ცალს კი დონატი ანუ სიტყვა-სიტყვით ცომის ჭანჭიკი ქვია. ვისაც არ გჯერათ, ნებისმიერ ლექსიკონში გადაამოწმეთ. ანუ, სწორია ან დონატები ან დონატსი, თორემ დონატსები ქართულად დონატებები გამოდის. სიმართლე გითხრათ, ჩემთვის სულერთია ვინ რას დაუძახებს, მაგრამ უკვე იმდენჯერ და ისეთი კმაყოფილი სახით მომცეს შენიშვნა, რომ პროტესტის გრძნობა გამოჩნდა.
ერთი სიტყვით, დონატი იქნება, პონჩიკი, ფუნჩულა თუ ზეთში მოხარშული ცომის ნებისმიერი სხვა სახეცვლილება, გადავწყვიტე ამ თვეში ამ დესერტის ჩემი საყვარელი რეცეპტები შემოგთავაზოთ და საქმეს ჯემიანი ბერლინური პონჩიკების რეცეპტის გამოქვეყნებით ვიწყებ.

Berliner - ბერლინური პონჩიკი
12 ცალი
ცომისთვის: 125 მლ რძე, 500 გრ ფქვილი, 25 გრ მშრალი საფუარი, 80 გრ შაქარი, 80 გრ კარაქი ან მარგარინი, 2კვერცხი, ½ ლიმონის გახეხილი ცედრა, 1 მწიკვი მარილი, 2ს/კ რომი
გულსართისთვის: 200 გრ ნებისმიერი ხილის ჯემი (განსაკუთრებულად გემრიელია ატამი, ჟოლო ან გარგარი)
1 ½ ლ ზეთი ან ერბო ფრიტიურისთვის,
შაქრის პუდრა მოსაყრელად
ფქვილი გავცრათ და ჩავყაროთ ჯამში, შუაში გავუკეთოთ ჩაღრმავება, ამ ჩაღრმავებულში ჩავყაროთ საფუარი და 1 ს/კ შაქარი. რძე შვათბოთ (ნუ გავაცხელებთ, თორემ საფუარს „მოკლავს“) და ცოტა ჩავასხათ ჩაღრმაბევაში, მოვურიოთ საფუარი კარგად რომ გაიხსნას, ოღონდ მთელ ფქვილს ჯერ ნუ შევურევთ და გავაჩეროთ ნახევარი საათი თბილ ადგილას. მერე დავუმატოთ დარჩენილი რძე, შაქარი, დარბილებული კარაქი, კვერცხი, მარილი, რომი და ლიმონის ცედრა და მოვზილოთ ცომი. ცომი პრიალა რომ გახდება და ჯამის კედლებიდან მოშორებას დაიწყებს, გადვაფაროთ სუფთა ჩაის ტილო და კიდევ 30 წუთით დავდგათ თბილ  ადგილას.
ფქვილმოყრილ დაფაზე ცომი გავაბრტყელოთ 1 სმ-ს სისქის მართკუთხედად. გაბრტყელებული ცომი ნახევარზე 8 სმ დიამეტრიანი ჭიქით ან საჭრელი ფორმით მოვნიშნოთ 12 ცალი წრე. ამ წრეების შუაგულში მოვათავსოთ თითო ს/კ ჯემი და ზემოდან გადავაფაროთ ცომი მეორე ნახევარი (ცომი მარტივად გადავკეცოთ შუაზე). და იმავე ჭიქის ან საჭრელი ფორმის მეშვეობით ამოვჭრათ წრეები, ისე რომ თითოულის შუაგულში მოექცეს ჯემი. გამზადებული პონჩიკები ფქვილმოყრილ დაფაზე დავალაგოთ, ჩაის ტილო გადავაფაროთ და კიდევ ნახევარი საათი გავაჩეროთ.
ზეთი გავაცხელოთ მაღალ ქვაბში ან სპეციალურ საფრიტიურე მოწყობილობაში.  ზეთში ხის კოვზის ჩაყოფისას ბუშტები თუ გაჩნდება, ზეთი საკმარისადაა გაცხელებული და შეგვიძლია პონჩიკების ხარშვასაც შევუდგეთ. ერთდროულად ბევრ პონჩიკს ნუ ჩაყრით, ქვაბის ზომიდან გამომდინარე 2 ან 3 საკმარისი იქნება. ჯერ ერთი მხრიდან ვხარშოთ 2 ½ წუთის განმავლობაში, მერე კოვზით გადავაბრუნოთ და მეორედან დავბრაწოთ. ამოვიღოთ ქაფქირით და დავალაგოთ ქაღალდის ხელსახოცზე ზედმეტი ცხიმისაგან დასაწრეტად. ცხლადვე მოვაყაროთ შაქრის პუდრა და ცოტათი რომ შეგრილდება მივირთვათ.

საუკეთესო სურვილებით, თქვენი მერი პოპინსი

0 კომენტარი.

1.2.13

„მე ვიცი შენ რომ იცი მე რომ ვიცი“...

Approved by Natia Jinjolava


„მე ვიცი შენ რომ იცი მე რომ ვიცი“... - ვინმეს გახსოვთ ამ სათაურის ფილმი 80-იანი წლებიდან, რომელსაც მერე „ვიცი რომ იცი“ უწოდეს?
განგებამ თუ ბედმა თუ ჩემმა ინტრიგნულმა ხასიათმა ასე ინება, რომ საზოგადოებრივი აზრის, ანუ მასების მანიპულირების შესწავლა დავიწყე და რაღაც დონემდე შევისწავლე კიდეც. ამიტომ ჩვენდა ანუ ქვეყნისდა სამწუხაროდ, ამ სფეროში ჩემზე უფრო დილეტანტური განათლების მქონე ჩვენი მას-მედიის ყურებისას (რომელიც მოგეხსენებათ, ამ საქმის მთავარი იარაღი გახლავთ) თუ სმენისას, გულწრფელად ვიზაფრები და ახლობლების კიდევ უფრო გულწრფელ აღშფოთებას ვიწვევ: „შენ ხომ არაფერი მოგწონს“.
თუმცა, უნდა გითხრათ, რომ საზოგადოების ფართო მასებზე ზემოქმედების მსურველებს მიღწევებიც ბევრი ქონდათ და ამისი ყველაზე ნათელი მაგალითი, საყოველთაოდ გავრცელებული „გვისმენენ“ იყო. არადა, წარმატებისთვის ყველას მოსმენა კი არაა საჭირო, მთავარია დააჯერო რომ უსმენ. აბა, თავად განსაჯეთ: საქართველოში 3 მილიონი მოსახლეა. სამ მილიონ ადამიანს რომ დღედაღამე უსმინო, მინიმუმ 6 მილიონი ოპერატიული მუშაკი (მინიმუმ 2 სმენად), და ამდენივე ამ ჩანაწერების გაშიფრვის და გაანალიზების პეციალისტი გჭირდება და თან ეს ხალხი სადმე უნდა დასვა და ხელფასიც აძლიო. აღარ ვლაპარაკობ სამ მილიონ ჩამწერ მოწყობილობაზე, სამ მილიონ მოსამენ მოწყობილობაზე, ადგილზე სადაც ეს ჩანაწერები უნდა დასაწყობდეს და ა.შ ხომ ხვდებით რომ უკვე კარგა ხანია გავცდით ფანტასტიკის სფეროს და სისულელეში გადავიჭერით. მერე ეს ყველაფერი რა ასტრონომიული თანხა დაჯდება? 
და, რაც ყველაზე მთავარია - რაც არ უნდა კარგი შეთქმულების გეგმები დავაწყო (არ ვლაპარაკობ მთავრობისთვის უწყინარ თუნდაც ყველაზე მწარე გინებაზე ან წყევლაზე), რა შემიძლია მე? რა საშუალება მაქვს გადატრიალების მოსაწყობად? ანუ, მარტივად რომ ვთქვათ, რას წარმოვადგენ მე, რომ მოსმენის დიდი პატივი დავიმსახურო? ამიტომ ყოველთვის მეცინებოდა, პოლიტიკაზე საუბრისას ჩვენი რიგითი მოქალაქეები მობილურებიდან აკუმულატორების ამოყრას რომ იწყებდნენ ფაციფუცით. იმისთვის რომ მოგისმინონ ცნობილი ადამიანი ან პოლიტიკური ფიგურა უნდა იყო, ან ფული უნდა გქონდეს ბევრი - უხეშად რომ ვთვქვათ, რამის ტრაკი უნდა გქონდეს. მიუხედავად ამ ლოგიკისა, მიზანმიმართულად გავრცელებულმა ჭორებმა, საგაზეთო სტატიებმა, ტელე-სიუჟეტებმა და დაშინებამ შესანიშნავი შედეგი გამოიღო - ყველაზე ღარიბი გვიშტიბელი პენსიონერიდან დაწყებული სამტრედიელი ტაქსის მძღოლით დამთვარებული ყველას ჯეროდა რომ უსმენდნენ. ამ ყველაფრის მთავარი მიზანი კი ის გახლდათ, რომ წინააღმდეგობის გაწევისა და რაიმეს მომოქმედების ნება ჩაეკლათ. რაც საკმაოდ დიდხანს მოქმედებდა კიდეც. ამჯერად ამაზე ბევრს აღარ გავაგრძელებ და უბრალოდ ვიტყვი, რომ ადამიანის უმრავლესობას გულწრფელად სჯერა, რომ მის აზროვნებაზე გავლენას ასე ადვილად ვერავინ მოახერხებს.
მოიფიქრეთ რაიმე საკმაოდ არალოგიკური, მაგრამ ცოტაოდენი „სენსაციით“ გაჯერებული ამბავი და დარწმუნებული სახით და თავდაჯერებული ტონით მოყევით (ოღონდ კარტის თამაშისას „ჯოკერის“ მოსვლით გახარებულ და „აუ, რა მაგარი რამე მოვიფიქრე, რა ყოჩაღი ვარ“-ს გამომეტყველებას ნუ მიიღებთ!) და არავინ შეიტანს ეჭვს. ჩემს ერთ თანამშრომელს, საკმაოდ გონიერ იურისტს და კახეთში დაბადებულ გაზრდილს გულწრფელად ჯეროდა, რომ კახეთში გასაყიდ  მზესუმზირის ზეთს გასაბევრებლად და მეტი მოგების სანახავად ვირის ფსელით აზავებდნენ, იმიტომ რომ ზეთი ვირის ფსელის გარდა არაფერს ირევდა. ამიტომ ყველას ურჩევდა, ნუ ყიდულობთო. კახელის, ანუ დანარჩენების აზრით, ამ საქმის მცოდნის გავრცელებული ინფორმაცია ძალიან მაღალი დონის იურისტებით დაკომპლექტებულმა ნახევარმა სამსახურმა დაიჯერა. არადა სულ ცოტა ლოგიკა იყო საჭირო: 1. წარმოგიდგენიათ რამდენი უნდა სდიოთ ვირს მისი ფელის შესაგროვებლად, ან როგორ უნდა შეაგროვოთ და რამდენი? 2. ზეთს რატომ ერევა მაინცდამაინც ვირის ფსელი? ცხენს და ძროხასაც იგივე დიეტა აქვს . 3. ვის მოაფიქრდა ეცადა? ან რატომ მოაფიქრდა? იმდენად აბსურდული და სასაცილოა ამის საერთოდ განხილვაც, რომ ლაპარაკადაც არ ღირს, მაგრამ ხალხმა უპრობლემოდ ირწმუნა. 
გახსოვთ აგვისტოს ომი დროს „რუსთავი2“-ზე თენგიზ გოგოტიშვილის ისტერიული რეპორტაჟი სადაც გვიყვებოდა, რომ რუსები ფოთში ხუთი მეტრის სიღრმი სანგრებს თხრიდნენ? ღმერთმა დამიფაროს, რუსებს არ ვამართლებ, მაგრამ რამდენი მიხვდით რომ იტყუებოდა და დაფიქრდით ხუთი მეტრი რამხელაა? ხუთი მეტრი ორსართულიანი შენობაა და ფოთში მაგაზე ღრმას ჭას კი არ თხრიან, წყალი ამოდის უკვე. სანგარს კი იმისთვის თხრი რომ თავი ამოყო და ისროლო. აქ მთავარი იმ იდეის გადმოცემა იყო, რომ რუსები რაღაც დიდს აკეთებდნენ. ციფრები კი ასეთ საქმეში ძალიან მნიშვნელოვან როლს ასრულებენ. 
მასების მანიპულირებასთან დაკავშირებით საზოგადოების აზრი, როგორც წესი ორად იყოფა ხოლმე: ერთნი თვლიან, რომ ადამიანი ჭკვიანმა ხელმძღვანელმა უნდა წარმართოს. რაც მხოლოდ და მხოლოდ საზოგადოებისვე კეთილდღეობისთვის კეთდება და სხვა თუ არაფერი ადამიანის აზროვნებით მანიპულაცია და შენს ჭკუაზე სხვისი ამ გზით ტარება ფიზიკურ ძალადობათან შედარებით, წინ გადადგმული ნაბიჯია. სხვათა შორის, პრაქტიკულად ამავე პოზიციას იზიარებს რელიგიაც, რომელიც მრევლს ანუ საზოგადოებას სუპერგონიერი (რაზეც არავინ დავობს) მწყემსით მართულ ცხვრებთან აიგივებს და მათგან უსიტყვო და რაც უფრო მნიშვნელოვანია, დაუფიქრებელ და გაუაზრებელ მორჩილებას მოითხოვს. რითიც, სხვათა შორის, საკმაოდ ბევრი მოძღვარი „ბოროტად“ სარგებლობს, ჩვენ კი გვავიწყდება, რომ ისინიც ჩვენსავით ადამიანები არიან. გაუგებრობის თავიდან ასაცილებლად, აქვე ვიტყვი, რომ რელიგიას მასების მანიპულირებასთან არანაირი კავშირი არ გააჩნია: რელიგიურ დოგმატებს საკუთარი ნებით და შეგნებულად იღებ, ანუ შენს მოტყუებას და თავის ნებაზე დაყოლიებას არავინ ცდილონს. მასები მანიპულირების მთავარი არსი კი იმაში მდგომარეობს, რომ მანიპულაციის ობიექტი ვერ უნდა მიხვდეს მის მანიპულირებას რომ ახდენენ. 
საზოგადოების მეორე ნაწილს კი მიაჩნია, რომ ადამიანის უმთავრესი ფასეულობა სწორედ მისი ნების თავისუფლებაა და ამიტომ მის აზროვნებაზე ნებისმიერი ზემოქმედება დაუშვებელია. ნებისმიერმა ადამიანმა, თუნდაც მცდარი გადაწყვეტილება თავად უნდა მიიღოს და „ზომბირება“ გადაუდებელი აუცილებლობის შემთხვევაში, ფიზიკური ძალადობა ჯობია.
რომელი პოზიცია უფრო სწორია, საკმაოდ საინტერესო სადავო საკითხია და დარწმუნებული ვარ რომელიმე, ყველასთვის დამაკმაყოფილებელ კონკრეტულ პაუხამდე მისვლა შეუძლებელია. უფრო მნიშვნელოვანი ისაა, რომ ადრე თუ გვიან მასებზე მანიპულირების პულტთან საკმაოდ ჭკვიანი, გონიერი, მაგრამ ავადმყოფი ადამიანები ხვდებიან, რომლებსაც სხვადასხვა მიზეზით ბავშვობაში და ახალგაზრდობაში ჩაგრავდნენ, აბუჩად იგდებდნენ და ახლა მთელ სამყაროზე შურისძიების დრო დაუდგათ. რისი ნათელი მაგალითიცაა ნერონი და ჰიტლერი. პირველი თუ ანტიკურ სამყაროში მოღვაწეობდა, მეორემ მეოცე საუკუნის გაგანია შუაგულში მოახერხა გაწონასწორებული და საკმაოდ ცივი გერმანელები ადამიანის თმით დატენილ და ადამიანის ტყავგადაკრულ სავარძლებიან ავტომანქანებში ჩაესხა. აღარ ვლაპარაკობ იმას რომ ამ თმას და ტყავს ცოცხალ ადამიანებს თავადვე აძრობდნენ. საყოველთაოდ ცნობილი ფაქტია: ადამიანების უმრავლესობა განსაკუთრებულ სისასტიკეს არასდროს ჩაიდენს მარტო, მაგრამ სხვებიც თუ აკეთებენ, რატომაც არა? ამიტომ გაცილებით მარტივია გავლენის მოხდენა ჯგუფზე - შენ მაგალითი მიეცი და დანარჩენს თვითონ იზამენ.
ამ წამს ტელევიით „ბარამბოს“ რეკლამას გადმოსცემენ. მუსიკა შენიშნეთ? „ბარამბოს“ სეილსმენეჯერბს გონიათ (და საკმაოდ სწორადაც), რომ ყველასათვის საყვარელი „რაფაელოს“ რეკლამიდან მოპარული ოდნავ გადაკეთებული მუსიკით და სცენარებით  დადებით ასოციაცია შეგვიქმნიან და „ბარამბოს“ „რაფაელოსავით“ შეგვაყვარებენ. აი, ცოტას ხარისხის გაუმჯობესებაზეც რომ ზრუნავდნენ და მათი პროდუქციით ამდენი ხალხი არ იწამლებოდეს სისტემატიურად, ალბათ მართლაც ასე იქნებოდა. დღეს კი „ბარამბოს“ არჩევის ერთადერთი პრიორიტეტი მისი ფასია და კიდევ, „შავი არგალიტი“ აქვთ გემრიელი...

საუკეთესო სურვილებით, თქვენი მერი პოპინსი

0 კომენტარი.
Subscribe to: Posts (Atom)