ჩიჟი პიჟი, ანუ კვერცხი პამიდორით

Approved by Natia Jinjolava


დღევანდელი ცხოვრების აჩქარებული რიტმი მოითხოვს არამარტო აჩქარებულ გადაადგილებას და თავდაუზოგავი შრომის ტემპის მომატებას, არამედ უარის თქმას ბევრ სულ ცოტა ხნის წინ ერთის მხრივ ხელშეუხებელ ტრადიციებზე. მაგალითად, საოჯახო სადილზე. სადღაა ყოველდღიურად სრული შემადგენლობით შეკრებილი ოჯახები, სადაც დიასახლისი ყველა წესის დაცვით მიართმევს  კომპლექსურ (I, II და დესერტი) სადილს? ხალხი გადასულია სწრაფ კვებაზეასა და  სუპერმარკეტის მზა კერძებზე.
 ამიტომ გთავაზობთ  გაიხსენოთ კლასიკად ქცეულ „კვერცხი პომიდვრით ანუ ჩიჟი-პიჟი“. (აბა, ასეთი იოლი, სწრაფი და ნოყიერი სადილის სერიოზული „სწავლა“ გაგონილა)?
აიღეთ გარეცხილი პომიდორი (1 დიდი  ან 2 მომცრო პომიდორი 1 ულუფაზე), დამდუღრეთ და გააცალეთ კანი ან უბრალოდ ძალიან თხლად, დანით აათალეთ კანი და დაკუწეთ როგორც მოგიხერხდებათ ისე (ტაფაზე ერთ ზომაზე დაჭრილი კუბიკების სილამაზე არ გამოჩნდება),  ჩაყარეთ კარგად გახურებულ ცხიმინ ტაფაზე (ცხიმის არჩევანი თქვენზეა, კლასიკური ვარიანტი კარაქზე მზადდება), იქვე დააფარეთ თავსახური (იქაურობა რომ არ დაიშხეფოს) და რამდენიმე წუთი  (3-5 წ.) მოთუშეთ საშუალო ცეცხლზე, მოაყარეთ მარილი. სანამ მზადდება, ათქვიფეთ კვერცხი 2-3 ცალი პორციაზე, დაამატეთ მარილი, პილპილი (თუ გიყვართ) და ჩაუძახეთ პომიდვრიან ტაფაზე. ამის შემდეგ შეგიძლიათ დააფაროთ თავსახური, დატოვოთ ცეცხლზე 3-4 წუთი და ერთიან ომლეტად გადმოიღოთ თეფშზე, შეგიძლიათ სულ ურიოთ და ამერიკულ ყაიდაზე მომზადებულ კვერცხს მიიღებთ.
ვარიაცია ამ კერძისა უამრავია.  შეგიძლიათ დაამატოთ სეზონურად ცოტაოდენი  ბულგარული წიწაკა პომიდორთან ერთად, ნებისმიერი ძეხვეული, სოკო, მოხრაკული ბადრიჯანი. ზემოდან, თითქმის მზას,როგორც ბევრ კერძს დააყარეთ გახეხილი ყველი, დაჭრილი მწვანე ხახვი ან ნებისმიერი თვქენთვის სასურველი მწვანილი.
დანარჩენი სახეცვლილება დამოკიდებულია მხოლოდ თქვენს ფანტაზიასა და  თქვენივე მაცივრის არსენალზე. ნებისმიერ შემთხვევაში, ძალიან გემრიელი და ნოყიერი კერძი გამოგივათ. სადილი ხომ ცეიტნოტშიც აუცილებელია.

საუკეთესო სურვილებით, თქვენი იუფიმია ენდრიუსი

დედამიწის დღე და ჩვენი კლუბი

Approved by Natia Jinjolava


ასეც ხდება, ისეც ხდება და ერთ მშვენიერ მზიან დღეს ისე მოხდა, რომ ჩვენი კლუბის ექვსი წევრი და ერთი კლუბის წევრებთან ახლო კავშირში მყოფი ძაღლი სრულიად სხვადასხვა მიზეზითა და ერთმანეთთან შეუთანხმებელი საფუძვლით აღმოჩნდა მიპატიჟებული თბილისის ერთ-ერთ სკოლაში დედამიწის დღისადმი მიძღვნილ საზეიმო ცერემონიაზე. არა თავად ღონისძიებას სკოლის მევსვეურები და იქაური ბავშვები ატარებდნენ, მაგრამ ჩვენ რაღა ჩვენ ვიქნებოდით, როგორც კი ერთად შევიყარეთ, საერთო ფუსფუსში საკუთარი ფასდაუდებელი წვლილი და წარუშლელი კვალი რომ არ შეგვეტანა.
დღის წესრიგში სკოლის საკმაოდ მოკრძალებული ეზოს დალაგება და მისი გამწვანება ანუ ჩვიდმეტიოდე ძირი კედარისა და კიპარისის დარგვა შედიოდა. ჰოდა, ჩვენც დავფაცურდით: ყველაზე ენერგიულმა ხელში ფოცხი დაიკავა და მოსწავლეებს ჩაუდგა სათავეში. მეორემ, აქაოდა კვირაცხოვლობაა  და დღეს მიწაზე მუშაობა არ შეიძლებაო, შენობაში დურთა თავი და სხვების შრომას სკოლის მესამე სართული ფანჯრიდან ადევნებდა მახვილ თვალს - ეტყობა, შეშინდა, მეორე სართულზე ადვილად მომწვდებიან და ეზოში დამაბრუნებენო. 
მესამემ მშრომელთა მორალურად გამხნევება აიღო თავის თავზე და სანამ ნიჩბებითა და ცოცხებით შეიარაღებული მოზარდები ბალახს პუტავდნენ და თან „ცელო მოუსვი ბალახსა“-ს ხმაშეწყობილად ღიღინებდნენ, მზრუნველ და პროფესიონალურ ჭკუა-დარიგებას არ აკლებდა - „...ცოცხი ასე დაიჭირეთ... ორმო ისე გათხარეთ... მიწა წესიერად მიუტკეპნეთ...“ ერთ-ერთს, ჩვენი კლუბის ყველაზე ახალგაზრდა წევრს და სკოლის მოწაფეს ყველაზე ნაკლებად გაუმართლა - თანაკლასელების მხარდამხარ ღვრიდა ოფლს, სანამ დედამისი (ასევე ჩვენიანი) შვილის დალაგებულ-გაწმენდილზე ძაღლს ასეირნებდა.
მე, რასაკვირველია, ყველაზე მნიშვნელოვანი და საპასუხისმგებლო მისია ვიტვირთე - ჩვენი კლუბის სახელით გასახარებელი ნერგი შვეარჩიე - მოგეხენებათ, სიცოცხლის განმავლობაში ერთ ხეს მაინც თუ არ დარგავ, არ გიცხოვრია. ერთი სიტყვით, ყველაზე ლამაზი ნერგები გვერდზე გადავალაგე, ზომიერად განათებული ადგილიც მოვნახე და ყველაზე გამრჯე მოსწავლეებს მივანდე დასარგავად. მერე თვალყურიც მივადევნე, რომ ყველა წესისა და რიგითს დაცვით დაერგოთ, მიწაც სათუთად მიეყარათ და მზრუნველად მოერწყათ. დავუბარე, ცივი ნიავი არ გააკაროთ, თუ გახმა, თქვენი სირცხვილი და თავის მოჭრა იქნება-მეთქი და დავარწმუნე, რომ გავივლიდი და მოვინახულებდი ხოლმე.
მსგავი მძიმე შრომისა და თავდადების შემდეგ გულმა ახლომდებარე სახაჭაპურიაკენ გაგვიწია. თუმცა, ცოტა ხანი ვიმსჯელეთ, „ვინც არ მუშაობს, არ ჭამს“ პრინციპით ხომ არ გვემოქმედა და ჩვენი მესამესართულად ამაღლებული და სულის სიჯანსაღეზე მზრუნველი მეგობარი, მშიერი დაგვეტოვებინა. მაგრამ, მერე კეთილმა გულმა არ გვიქნა და ხაჭაპური ვუწილადეთ - ოღონდ ლიმონათის გარეშე.  მოკლედ, ჩვენი ბებერი დედამიწის წინაშე ვალი პირნათლად მოვიხადეთ, ჩვენი წილი ხე დავრგეთ და მიერიდან შეგვიძლია მშვიდად და სინდისის ქენჯნის გარეშე ვისუნთქოთ ჩვენი წილი სუფთა ჰაერი...

საუკეთესო სურვილებით,  თქვენი მერი პოპინსი

მანჰეტენჰენჯი - მზის ჩასვლის სასწაული ნიუ-იორკში

Approved by Natia Jinjolava


National Geographic-ის 2011 წლის ნოემბრის
ერთ-ერთი საუკეთესო ფოტო
"მანჰეტენჰენჯი ნიუ-იორკში"

ნებისმიერი ნიუ-იორკის მცხოვრები სრულიად დარწმუნებულად გეტყვით, რომ მანჰეტენი და ბუნება - ორი ერთმანეთთან სრულიად შეუთავსებელი ფენომენია. ვერცერთ ნატურალისტ ესთეტს, თუ მაინცდამაინც მაღალი ტექნოლოგიების თაყვანისმცემელი არ არის, ვერ აღაფრთოვანებს ქალაქის ბიზნეს-ცენტრში აღმართული ცათამბრჯენები. მაგრამ წელიწადში ორჯერ, ბუნების სასწაული მანჰეტენზეც ხდება როცა მზე ზუსტად გეომეტრიული წრფის სიზუსტით გაშენებული ქუჩების გასწვრივ ჩადის, ქალაქს დასავლეთიდან აღმოსავლეთის მიმართულებით ჯადოსნურად ანათებს და კუნძულის ბინადრები და მისი სტუმრები არაჩვეულებრივი და დაუვიწყარი დაისის მოწმეები ხდებიან.
ამ ულამაზეს მოვლენას ბრიტანული სტოუნჰენჯების პრინციპთან (ბუნიობისას სწორედ იგივენაირად იჭყიტება ჩამავალი მზე სტოუნჰენჯის ქვებს შორის) მსგავსების გამო, ამერიკელმა ასტროფიზიკოსმა ჰილ დე გრას ტაუსონმა მანჰეტენჰენჯი (Manhattanhenge) უწოდა. მისი არსი კი იმაში დმგომარეობს, რომ 1811 წლის გეგმის მიხედვით გაშენებული ქუჩების დახრის კუთხე დაახლოებით 30°-ს შეადგენს. ზაფხულის ბუნიობამდე 22 დღით ადრე და ბუნიობიდან 21 დღის შემდეგ ანუ 28 მაისსა და 12 ივლისს კი მზე ზუსტად ნიუ-ჯერსის გასწვრივ ჩადის.
წლევანდელი მანჰეტენჰენჯი ამ საღამოს უწევს, ამიტომ ვინც განგების ძალით მანჰეტენზე ვერ ვართ, მოდით, საკუთარი თბილისური მანჰეტენჰენჯი მოვიწყოთ და სხვისი ხელით გადაღებული ხედებით და მშვენიერი სიმღერით დავტკბეთ.



საუკეთესო სურვილებით, თქვენი მერი პოპინსი


P.S.       სურათები მინახავს,  წამიკითხავს კიდეც და ზემოთ გამოქვეყნებული სურათიც ადასტურებს, რომ იგივე მანჰეტენზე ნოემბერ-დეკემბერშიც მეორდება, მაგრამ  ამის შესახებ ოფიციალური ინფორმაცია ვერსად მოვიძიე.  

ჰესტობ ბლუმენთალი - დაბალ ცეცხლზე დაბრაწული ბატკნი ხორცი

Approved by Natia Jinjolava

 სიყვარულივით ნაზი...

ბატკნის ბარკალი
ერთ-ერთი ყველაზე გავრცელებული კულინარიული შეცდომა იმაში მდგომარეობ, რომ ხორცის წინაწარ დაბრაწვა, მას შეწვის პროცესში სინოტივეს და წვნიანობას უნარჩუნებს. ამ მცნების „ჭეშმარიტებას“ კულინარი-ენთუზიაწების არაერთი თაობა შეეწირა. მოდით, წარმოვიდგინოთ, რომ ხორცი ვითომ ღრუბელია. რაც უფრო დიდი ხნის განმავლობაში ვამზადებთ, მით უფრო იკუმშება მისი ბოჭკოები და მით უფრო შრება. მიუხედავად იმისა, წინაწარ მოვბრაწეთ თუ არა.
მე იმას არ ვამბობ, რომ ხორცი არ უნდა მოვბრაწოთ. პირიქით, მისი მობრაწვა ორ უპირატესობას გვაძლევს: ჯერ ერთი, ასე უძვირფასეს წვენს ვიღებთ, რომელიც მოგვიანებით სოუსის საფუძველი ხდება. მეორე, მობრაწვის შედეგად ხორცი ჩვეულ და ყველასგან საყვარელი გემოსი იღებს. მოკლედ, მობრაწვა - კარამელიზაცია კი არა, მაიარის რეაქციად (Maillard reaction) წოდებული პროცესია - კულინარიაში ერთ-ერთი ყველაზე რთული პროცესი. დღეისათვის, კვების მრწეველობა ვერ ახერხებ მაიარის რეაქციის გამეორებას, ამიტომაც ვერ უშვებენ კარტოფილის ჩიპსებს შემწვარი საქონლის ხორცის არომატით.
ზურგიელი
ხორცის თბოდამუშავებას ორი მიზანი აქვს: ხორცის გემოსა და სურნელის გამოთავისუფლება და მისი უფრო დარბილება და „განაზება“. ხორცს მისი მომზადების კუთხით თუ განვიხილავთ, იგი მჭლე ქსოვილის, ცილების, კოლაგენისა (შემაერთებელი ქსოვილის ცილა) და წყლისაგან (დაახლოებით 75%) შედგება.  მათგან ყველაზე მნიშვნელოვანი კოლაგენია, რადგანაც სწორედ ის განაპირობებს ხორცის მომზადების ხანგრძლოვობას.
ხორცის მომზადებისას ძალიან მნიშვნელოვანია შემდეგი ტემპერატურული სტადიების ცოდნა: 40°C-ზე ხორცში ცილის დაშლა იწყება; 50°C-ზე კოლაგენი იკუმშება; 55°C-ზე კოლაგენი დარბილებას იწყებს; 70-75°C-ზე ხორცი ჟანგბადს ვეღარ ინარჩუნებს და ნაცრისფრდება; 100°C-ზე ხორცში არებული წყალი იწყებს აორთქლებას. ხორცს 100°C-ზე თუ მოვამზადებთ, აორთქლების შედეგად მიღებული წნევა ხორცს და მის წვენსაც ერთნაირად ანადგურებს.
ბატკნის ბეჭი
აქედან გამომდინარე, რაც უფრო მეტი შემაერთებელი ქსოვილია ხორცში, მით უფრო მეტი დროს ჭირდება ხორცს მოსამზადებლად, ოღონდ 55°C ტემპერატურაზე. ამიტომ ხორცის მომზადებისას, საურველია განვაზღვროთ რამდენ კოლაგენს შეიცავს ის.
ცხოველის ნებიმიერი ნაწილი, სადაც ბევრი ენერგია იხარჯება (მაგალითად: ხარის კუდი, წვივი, ან ბეჭი), დიდი ოდენობით შემაერთებელ ქსოვილს შეიცავს და ამიტომ დაბალ ტემპერატურაზე ხანგრძლივი დროის განმავლობაში მომზადებას მოითხოვს. უფრო მჭლე ხორცს, მაგალითად სტეიკს ან ფილეს იგივე ტემპერატურაზე ნაკლები დრო ჭირდებათ და ამითმათი გემო იგებს კიდეც.
ამჯერად ორი ძალიან მნიშვნელოვანი ხელსაწყო უნდა მოვიხსენიო - ღუმელის თერმომეტრი და ხორცის თერმომეტრი. ღუმელის თერმომეტრი ღუმელში არსებულ ზუსტ ტემპერატურა გიჩვენებთ, და არა იმას, რაზეც ღუმელის ჩასართავი ღილაკი  დააყენეთ. ხორცში თერმომეტრის ჩარჭობით კი ხორცის შიგნით არსებულ ტემპერატურას და მის მზაობის ხარისხს შეიტყობთ - უმია, შემწვარია, თუ ზედმეტი მოუვიდა. არცერთი თერმომეტრი არ ღირს ძვირი, სამზარეულოში ყოფას კი საგრძნობლად შეგიმუბუქებენ.

ბატკნის ზურგიელი
Saddle of Lamb
ბატკნი ამ ნაჭერს სუპერმარკეტში ვერ ნახავთ, მისთვის ყასაბს უნდა მიაკითხოთ. ყასაბს სთხოვეთ, ზურგიელი ისე დაგიჭრათ, რომ ჭრილში T-bone-ს ფორმის გამოვიდე, ქონის ფენით ზემოდან და გაჩეხილი ხერხემლის ძვლით. ხორცის ნაჭერი ტაფაზე გაშლილად, ბრტყლად რომ იდოს. შედეგად აბსოლუტურად სიმეტრიულ ხორცი ნაჭერს ვიღებთ, რომელსაც ზევიდან ქონის ფენა იცავს, ქვევიდან კი ძვალი.

ინგრედიენტები: 1 ბატკნის ზურგიელი
დრო თუ გაქვთ, ხორცი ერთი ღამით შემდეგნაირ მარინადში ჩადეთ:
ზეითუნის ზეთი, როზმარინისა და ქონდარას რამდენიმე ტოტი, 3 კბილი ნიორი
ბატკნის ზურგიელი დიდი ზომის ტაფაზე დავდოთ და დავასხათ ბლომად ზეითუნის ზეთი. ისე, რომ ზეთის ზედაპირსა და ზემოდან დადებულ ხორცს შორის ჰაერი ფენა არ იყო. ზეთი სითბოს ჰაერზე ბევრად უკეთესად ატარებს.
ძალიან დაბალ ცეცხლზე ვბრაწოთ ზურგიელი და თან ყოველ 2-4 წუთში ვატრიალოთ, საერთო მასის ერთი მერვედით. ამ პროცედურით ტემპერატურა რეგულირდება და ხორცს მეტიმეტი გადახურებისგან იცავს.
ასე ატრიალეთ, სანამ ხორცის შიდა ტემპერატურა 56°C-მდე არ მივა (ხორცის თერმომეტრით გაზომეთ). ამისთვის დაახლოებით 1,5 საათი იქნება საჭირო. ხორცი მზადაა - მიირთვით.

ბატკნის ბარკალი
Gigot de sept heures
მიუხედავად ფრანგული დასახელებისა - „ბატკნის ბარკალი შვიდ საათში“, შვიდი საათი მისი მომზადების მინიმალური დროა. რაც მეტხანს გააგრძელებთ მის მომზადებას, მით უკეთესი.

1 ბატკნის ბარკალი დაახლოებით 3 კგ, 30 გრ ზღვის მარილი, 1 კონა ქონდარა (thyme), ზეითუნის ზეთი და პილპილი, 2 სტაფილო, 2 ხახვი, 1,5 ვარსკვლავა ანისულა, 1 თავი ნიორი, 1 კონა სურნელოვანი მწვანილები (დაფნის ფოთოლი, როზმარინი და ქონდარა), 300 მლ თეთრი ღვინო, 2 ს/კ წვრილად დაჭრილი ოხრახუში
დაგჭირდებათ დიდი ზომის, ღრმა ცეცხლგამძლე ხორცი შესაწვავი ჭურჭელი. საურველია თავსახურით, მაგრამ თავსახური თუ არ გაქვთ, შეგიძლიათ ალუმინის ფოლგა შემოახვიოთ.
მომზადებამდე ორი დღით ადრე ხორცი მარილის ნახევრითა და ქონდარას ფოთლებით დაზილეთ. მომზადების დღეს, მარილი ჩამოფერთხეთ და ზეითუნის ზეთში დაბრაწეთ ყველა მხრიდან სქელძირიან და თავსახურიან ტაფაზე. ხორცი ტაფიდან გადმოიტანეთ და პილპილი მოაყარეთ.
ღუმელი 65°C-მდე გაახურეთ. გაასუფთავეთ და დიდ ნაჭრებად დაჭერით სტაფილო და ხახვი. ტაფიდან ზედმეტი ცხიმი გადაღვარეთ და გაოქროსფრებამდე დაბრაწეთ ბოსტნეული ვარსკვლავა ანისულასთან ერთად. საჭიროების შემთხვევაში ცოტაოდენი ზეითუნის ზეთი დაუმატეთ. ბატკნის ბარკალი დაბრაწულ ბოსტნეულზე შემოდეთ ზემოდან. ნიორის თავი ჰორიზონტალურად შუაზე გაკვეთეთ და ბატკანს აქეთ-იქიდან შემოულაგეთ. დაუმატეთ ერთად შეკრული სურნელოვანი ბალახები, დაასხით 300 მლ წყალი, დაახურეთ თავსახური, ან მჭიდროდ გადააკარით ალუმინის ფოლგის ნაჭერი. შედგით ღუმელში.
ყოველ ნახევარ საათში ერთხელ გამოიღეთ ღუმელიდან და ტაფის ძირზე დაგროვებული სითხე მოასხით. საჭიროების შემთხვევაში, დაუმატეთ წყალი. მთელი 7 საათის განმავლობაში ტაფის ფსკერზე წყლის დონე ერთ სიმაღლეზე უნდა შეინარჩუნოთ. გამზადებამდე ნახევარი საათი რომ დარჩება, დარჩენილი ქონდარაც დაუმატეთ. პატარა ქვაბში ღვინო წამოვადუღოთ და როგორც კი ადუღდება, წაუკიდეთ ცეცხლი - ქვაბიდან დიდი ცეცხლი ამოვარდება, თითებს მოუფრთხულდით! ღვინო სიროპის კონსიტენციამდე ამოაორთქლეთ - დაახლოებით 50 მლ სითხე უნდა დაგრჩეთ.
ბარკალი ტაფიდან ლანგარზე გადაიტანეთ. ტაფის შიგთავსი ხშირ საცერში გადაწურეთ და ამოორთქლებულ ღვინოს დაუმატეთ. ხის კოვზის ზურგით საცერში რაც შეიძლება მეტი ბოსტნეული გაატარეთ, ნარჩენები კი გადაყარეთ. მიღებული სოუსი წამოადუღეთ და ცოტა კიდევ შეასქელეთ. დუღილის დროს მოყენებული ქაფი ქაფქირით მოხადეთ ხოლმე. სითხე კარგად რომ შესქელდება გადაურიეთ მაცივრიდან გამოღებული კარაქი. ბატკნის ბარკალს ოხრახუში მოაყარეთ, სოუსი კი ცალკე გაიტანეთ სუფრასთან.

ბატკნის მოთუშული ბეჭი
Braised Shoulder of Lamb

კიდევ ერთი „ოჯახური“ კერძი, თუმცა ამჯერად ადვილად მოსამზადებელიც.
1 ბატკნის ბეჭი 1,5-2 კგ-იანი, ზეითუნის ზეთი, მარილი, პილპილი, 2 ხახვი დაჭრილი კუბიკებად, 1 კონა როზმარინი, 1 კონა ქონდარა, 1 თავი ნიორიჰორიზონტალურად შუაზე გაჭრილი, 300 მლ თეთრი ღვინო

ღუმელი 65°C-მდე გაახურეთ. ხორცი დაამარილეთ და მოაყარეთ პილპილი, საგულდაგულოდ შეაზილეთ ზეითუნის ზეთი. დადეთ საცხობ ფირფიტაზე ხახვთან და სურნელოვან მწვანილებთან ერთად. ორივე მხრიდან კარგად დაბრაწეთ. ხორცი რომ შეოქოროსფერდება და ხახვი გამჭვირვალე გახდება, დაუმატეთ ნიორი და ისიც დაბრაწეთ მსუბუქად (ნიორი თუ დაგეწვათ მწარე გემო ექნებათ). საჭიროების შემთხვევაში ზეითუნის ზეთიც დაუმატეთ.
დაასხით თეთრი ღვინო, მაგრამ ცეცხლიდან ნუ გადმოდგამთ. ხის კოვზით ფრთხილად აფხიკეთ საცხობი ფორმი ფკერზე მიმწვარი ხახვის რგოლები. ღვინო წამოადუღეთ. ხორცს ალუმინის ფოლგის ნაჭერი გადააფარეთ და ღუმელში შედგით 45 წუთის შემდეგ ფოლგა გადახადეთ და ცოტა წყალი დაუმატეთ საჭიროების შემთხვევაში. ტაფის ფსკერზე სითხე 1 სმ-ის სიმაღლეზე უნდა იდგეს.
კიდევ ხუთი საათი თუშეთ, დროდადრო წყალი ჩაუმატეთ და ტაფაზე დაგროვებული წვენით მოწუწეთ ხოლმე. 5 საათის შემდეგ ხორცი უჩვეულოდ განაზდება. ახლა ისღა დარჩა, რომ ხორცის შენაწვავ ტაფაზე 300 მლ წყალი დაასხათ და დაბალ ცეცხლზე ტაფაზე დარჩენილი წვენი შეასქელოთ. როგორც კი შესქელებას დაიწყებს, ხშირ საცერზე გადაწურეთ და პატარა ქვაბით კიდევ ერთხანს ადუღეთ - სანამ საურველი სისქის არ გახდება. ხორცი სქელ ნაჭრებად დაჭერით და სოუსთან ერთად მიირთვით.“
(„მოლეკულური გატრონომია“ ჰესტონ ბლუმენთალი)

საუკეთესო ურვილებით, თქვენი მადამ დუროვაა





მაკარუნის კოშკი ერიკ ლანლარდისაგან

Approved by Natia Jinjolava




სახელგანთქმულმა ბრიტანელმა კონდიტერმა ერიკ ლანლარდმა მე-18 საუკუნის კიდევ უფრო სახელგანთქმული მზარეული მარი-ანტუან კარემის რეცეპტების ინტერპრეტაციით შექმნა მაკარუნის კოშკი, რომელიც მისი რწმუნებით თავადალი დედოფ მარია-ანტუანეტას წვეულებასაც კი დაამშვენებდა.



მაკარუნის კოშკი
110 გრ დაფქული ნუში, 225 გრ შაქრის პუდრა, 4 კვერცხი, 50 გრ შაქარი, ½ ვანილის ჩხირი; კრემისათვის: 150 გრ კარაქი, 57 გრ შაქრი პუდრა, 50 გრ ვანილის შაქარი
გავახუროთ ღუმელი 150°C-მდე.  დაფქული ნუში და შაქრი პუდრა ჯამში ერთმანეთში ავურიოთ. კვერცხები ცილა და გული დავაცალკევოთ. ცალკე ჯამში ჩავასხათ კვერცხის ცილა და ვთქვიფოთ სანამ ბეზე ფორმის შენარჩუნება არ დაიწყებს. დავუმატოთ შაქარი და გავაგრძელოთ თქვეფა სანამ ბეზე საბოლოოდ არ გამაგრდება. ვანილის ჩხირი გავჭრათ შუაზე, გამოვფხიკოთ თესლი და ნუშთან და შაქრის პუდრასთან ერთად ბეზეს ფრთხილად გადავურიოთ კოვზით. მიღებული ცომი შეგვიძლია ნებისმიერ საურველ ფერად შევაფერადოთ საკონდიტრო საღებავით.
ბეზე საკონდიტრო ტომსიკაში ჩავასხათ და პერგამენტზე 3 სმ დიამეტრის რგოლები დავსვათ. პორციებს შორის ადგილები დავტოვოთ, ერთმანეთს რომ არ მიეწებოს.  10 წუთი შეშრობა დავაცადოთ და 12-15 წუთით ღუმელში შევდგათ გამოსაცხობად. გამოვიღოთ ღუმელიდან, ქაღალდი ავაცალოთ და გავაგრილოთ. კრემისათვის ყველა ინგრედიენტი ერთმანეთში ავურიოთ და კარგად ავთქვიფოთ. მაკარუნებს წავუვათ კრემი და ერთმანეთს ორ-ორად შევაწებოთ. კარდონისგან დამზადებული კონუსი ფართო ლანგარზე დავდგათ და მაკარუნები კრემით მივაწებოთ.

საუკეთესო სურვილებით, თქვენი მერი პოპინსი

Macaroons - მაკარუნი

Approved by Natia Jinjolava


მოგეხენებათ, უცხოელებს როგორ უყვართ ათასგვარი დღესაწაულების და სახელობის დღეების დაწესება. ალბათ ამ ჩვევის დამსახურებაა, რომ დღეს ერთ-ერთი ჩემი უსაყვარლესი ნამცხვრის, მაკარუნის - ფრანგული საკონდიტრო საოცრების დღეა. დიდი ხანია მაკარუნის (ანუ ნუშის ნამცხვრის ფრანგული ვერსიის) რეცეპტის გამოქვეყნებას ვაპირებდი და თავი ვერ მოვაბი, ამიტომ დღევანდელი დღე ჩემი სიზარმაცის საწინააღმდეგო საბაბად გამოვიყენე და აი, ისიც:
ერთადერთი მომენტი გაითვალისწინეთ - მიუხედავად რეცეპტის სიმარტივისა, ნუ დაგავიწყდებათ, რომ ნამცხვარი ფრანგულია და ამიტომ საკმაოდ პრეტენზიული და კაპრიზებიანი "ხასიათი" აქვს. თქვენი გაზი ბეზეს კარგად თუ არ აცხობს, დიდი შანსია რომ არაფერი გამოგივათ.

მაკარუნი მარწყვით
50 გრ დაფქული ნუში, 140 გრ შაქრის პუდრა, 2 დიდი ზომი კვერცხის ცილა, 1 ს/კ შაქარი, ვარდიფერი საღებავი, 3 ს/კ მარწყვის ჯემი
გავახუროთ ღუმელი 190°C-მდე. ორ ცალ დიდი ზომი საცხობ თუნუქის ფირფიტაზე დავაფინოთ პერგამენტის ქაღალდი. დაფქული ნუში და შაქრი პუდრა დიდი ზომი ჯამში ერთმანეთში ავურიოთ. ცალკე ჯამში ჩავასხათ კვერცხის ცილა და ავთქვიფოთ სანამ ბეზე ფორმის შენარჩუნება არ დაიწყებს. დავუმატოთ შაქარი და ვთქვიფოთ სანამ ბეზე საბოლოოდ არ გამაგრდება. ათქვეფილ ბეზეს ფრთხილად გადავურიოთ ნუში და შაქრის პუდრა და ვარდისფერი საღებავი. ნუშის ჩარევისას ბეზე შეიძლება ცოტათი ჩავარდეს. ბეზე საკონდიტრო ტომსიკაშსი ჩავასხათ და პერგამენტზე პატარა რგოლები დავსვათ (დაახლოებით 1 თავშედგმული ჩ/კ ბეზეს ოდენობის). პორციებს შორის ადგილები დავტოვოთ, ერთმანეთს რომ არ მიეწებოს - დაახლოებით 50 ცალი უნდა გამოვიდეს. 10 წუთი შეშრობა დავაცადოთ და 5 წუთით ღუმელში შევდგათ გამოსაცხობად. მაკარუნებს თავზე კიდევ ერთი ფენა პერგამენტი გადავაფაროთ და კიდევ 4 წუთი ვაცხოთ. გამოვიღოთ ღუმელიდან და გავაგრილოთ. გაცივებული მაკარუნები პერგამენტის ქაღალდს ავაცალოთ და მარწყვის ჯემის მეშვეობით ერთმანეთს ორ-ორად შევაწებოთ.
თავდახურულ კონტეინერში მაკარუნები 3 დღის განმავლობაი ინახება.

მაკარუნი შოკოლადით
(ერიკ ლენლარდის რეცეპტებიდან)
140 გრ ნუში, 275 გრ შაქრის პუდრა, 25 გრ კაკაო, 4 დიდი ზომის კვერცხის ცილა; კრემისათვი: 75 გრ შაქარი, 2 დიდი კვერცხის გული, 175 გრ დარბილებული კარაქი, 75 გრ თეთრი შოკოლადი გამლღვალი და გაგრილებული, 4 ს/კ დაფქული ბუსტუღი (ფსტის კაკალი)
გავახუროთ ღუმელი 200°C-მდე. ორ ცალ დიდი ზომი საცხობ თუნუქის ფირფიტაზე დავაფინოთ პერგამენტის ქაღალდი. დაფქული ნუში, კაკაო და შაქრი პუდრა დიდი ზომი ჯამში ერთმანეთში ავურიოთ. ცალკე ჯამში ჩავასხათ კვერცხის ცილა და ავთქვიფოთ სანამ ბეზე ფორმის შენარჩუნება არ დაიწყებს და საბოლოოდ არ გამაგრდება. ათქვეფილ ბეზეს ფრთხილად გადავურიოთ კოვზით ნუში, კაკაო და შაქრის პუდრა. ნუშის ჩარევისას ბეზე შეიძლება ცოტათი ჩავარდეს ან გათხელდეს. ბეზე საკონდიტრო ტომსიკაშსი ჩავასხათ და პერგამენტზე პატარა რგოლები დავსვათ. პორციებს შორის ადგილები დავტოვოთ, ერთმანეთს რომ არ მიეწებოს.  10 წუთი შეშრობა დავაცადოთ და 8-10 წუთით ღუმელში შევდგათ გამოსაცხობად, ოღონდ ღუმელი კარები ოდნავ გამოღებული დავუტოვოთ. გამოვიღოთ ღუმელიდან, ქაღალდი ავაცალოთ და გავაგრილოთ. კრემისათვის შაქარი და 50 მლ წყალი პატარა ქვაბში ჩავახათ და შევაცხელოთ შაქრის გალღობამდე. სანამ შაქარი დნება, კვერცხის გულები ავთქვიფოთ კარგად. სიროპი ვადუღოთ, მანამ, სანამ წყალში ჩასხმული სიროპის წვენი ბურთად შეკვრა არ დაიწყებს. გადმოვდგათ ცეცხლიდან და ათქვეფილ გულებში ჩავათქვიფოთ. ცალკე ჯამში ავთქვიფოთ კარაქი კრემის კონისტენციამდე, ჩავათქვიფოთ გამდნარი შოკოლადი და ათქვეფილი გულები. დავუმატოთ ბუსტუღი. მაკარუნებს წავუვათ კრემი და ერთმანეთს ორ-ორად შევაწებოთ.
გემრიელად მიირთვით!

საუკეთესო სურვილებით, თქვენი მერი პოპინსი




P.S.  მსოფლიოში ყველაზე ძვირიან მაკარუნებს პარიზული საკონდიტრო სახლი Pierre Hermé უშვებს და ერთი კოლოფის ფასი 7,400 გირვანქა სტერლინგი ღირს

დევიდ ატენბორო და სამოთხის ჩიტები

Approved by Natia Jinjolava


გავივლი გამოვივლი და ისევ ძველ თემებს ვუბრუნდები...
თუმცა, კაცობრიობას საუკუნეების მანძილზე სულ ერთიდაიგივე ან შინაასრსობრივად მსგავსი პრობლემები აწუხებდა და მინდა არ მინდა, წრეზე სიარულს და უკვე არაერთხელ წამოწეულ საკითხებზე ისევ და ისევ ლაპარაკს ვერც მე ავცდები.
დღეს ისევ „რადაც არ უნდა დაგიჯდეს გათხოვებისა“ და „შვილი მაინც გააჩინე, სიბერეში მოგივლის“ პრინციპს უნდა დავუბრუნდე, მაგრამ ცოტა განსხვავებული კუთხით. აღარ გავიმეორებ არგუმენტებს იმის თაობაზე, რომ ქრისტიანი ადამიანი ერთხელ მოდის ამ ქვეყნად და მარტო დაოჯახებულის სტატუსისთვის ნებისმიერის გვერდით რატომ უნდა გაატაროს ან გაიმწაროს სიცოცხლე ჩემთვის გაუგებარია. არც იმას შეგახსენებთ, რომ ბევრი სამ და ოთხშვილიანი მშობელი ვიცი, რომლებიც სხვადასხვა მიზეზების გამო მაინც მარტოობაში კვდებიან, ან კარგი მშობელი, რომელმაც საკუთარი სიკარგისდამიუხედავად ნაძირალა გაზარდა. მოგეხსენებათ, თავად დიდი აკაკი გვეუბნებოდა: „მარტო წვრთნა რას უზამს ბუნებამაც თუ არ უშველაო“.
მოკლედ, ამას წინათ ცნობილი ბრიტანელი ნატურალისტი დევიდ ატენბოროს ფილმი ვნახე სამოთხის ჩიტებზე და შემშურდა. ჩიტები, დიახ, ჩიტები რომლებიც ხელხემლიანთა კლასში თავისი ჭკუით-და გონებით ერთ-ერთ ყველაზე დაბალ საფეხურზე დგანან, მხოლოდ საუკეთესოს არჩევენ შესაჯვარებლად და, მხოლოდ გამრავლების მიზნით, ნებისმიერთან არ წყვილდებიან. ჩიტებიც კი ხვდებიან, რომ უღირს და დეფექტიან შთამომავლობას, ჯობია სულ არ გყავდეს. და როგორ იფასებენ თავს... რა დღეში არიან მამალი ფრთოსნები ერთი კინკილა მდედრის ყურადღება მაინც რომ მიიქციონ. საკმაოდ შეუხედავი, თითქმის მახინჯი დედალი სამოთხის ჩიტი კი კვერცხების დადების წინ ყველაზე ლამაზ, ყველაზე ფერადი ბუმბულის მქონე და ყველაზე ჯანმრთელ მამალს არჩევს და მისი ბარტყი კიდევ უფრო ტანხატულა და მომხიბლავი იბადება, უკაცრავად იჩეკება. ასე გრძელდება თაობიდან თაობამდე და სწორედ ამ ბუნებრივი და ნებაყოფილობითი სელექციის შედეგია სამოთხის ჩიტების არნახული და არაბუნებრივად მშვენიერი კუდ-ბუმბული.
სხვათა შორის, ამას წინათ აღმოვაჩინე, რომ დედამიწაზე ბინადარ სულიერ არსებათა ზნე-ჩვეულებებისა და ქცევების ზოგადი მსგავსებიდან, ორი დიდი გამონაკლისი არსებობს: ცხენთევზები და ადამიანები. ახლავე აგიხსნით რას ვგულისხმობ. აბსოლუტურად ყველგან (თევზებშიც, ცხოველებშიც, ქვეწარმავლებშიც კი) მამრი უფრო ლამაზია ვიდრე მდედრი და მამალი თავს იკლავს, კანიდან ძვრება და რა მსხვერპლზე არ მიდის საწინააღმდეგო სქესისათვის თავის მოსაწონებლად. მარტო ხოჭო მომლოცველის მაგალითი რად კმარა, როდესაც ორჯერ უფრო დიდი ზომის დედალი სექსის დროს ექსტაზში ჩავარდნილ მამალს თავს აჭამს. და რა ხდება ადამიანებში? ყველაზე ლამაზი ქალებიც კი რა ზომას არ მივმართავთ, თუნდაც ყველაზე ქეციან კაცს რომ მოვაწონოთ თავი. მერე, „მთავარია გავთხოვდე და ბავშვი გავაჩინოს“ ლოზუნგით და ამაყად მივემართებით ზაგსისაკენ და გაივსო დედამიწა ფეხებგაღუნული, ტრაკდაბალი და ღიპგადმოგდებული არსებებით.
აქვე განვმარტავ, არც რასობრივი ან რაიმე სხვა სახის დისკრიმინაციის მომხრე ვარ და არც მე მაქვს ცისფერი სისხლი - ნებაყოფილობით და სიყვარულით დამყარებულ ყველა კავშირს და უკვე გაჩენილი ყველა ფორმისა და ზომის ბავშვს მივესალმები. მე „მთავარია გათხოვდე“-ს მოწოდების და კაცებზე ნადირობის სეზონის გახსნის წინააღმდეგ ვილაშქრებ. ჩემი აზრით, ზედმეტი პატივია მათთვის. მინდა რომ სულ ცოტა მაინც გვსდიონ აქეთ. ისე, რა საინტერესოა რატომ დაკარგეს კაცებმა ჯერ კიდევ ქვის ხანიდან გამოყოლილი ნადირობის ინსტინქტი? ალბათ არც არასდროს ქონიათ. 
რაც შეეხბა, ცხენთევზებს, უნდა ვაღიარო, რომ თავის უცნაურობაში მათაც კი ადამიანის მოდგმის ქალებზე მეტად გაუმართლათ. ბუნების თუ განგების ძალით მამალი ცხენთევზა ფეხმძიმდება. დიახ, დიახ, არაფერი მეშლება - მამალი ცხენთევზა,  დედალსაც აბამს, ორსულდება (ალბათ მრავალსულდება უფრო სწორი ტერმინი იქნება ამ შემთხვევაში), მერე მშობიარობს კიდეც და ბავშვებსაც თვითონ უვლის. აი, კაციც ეგაა. 

საუკეთესო სურვილებით, თქვენი მერი პოპინსი

ზოოპარკი გალიაში და მის მიღმა

Approved by Natia Jinjolava


როგორ ვთქვა და ზოგიერთი ცხოველი (განსაკუთრებით მაიმუნი) ბევრ ადამიანზე უფრო გონიერად და მოხერხებულად იქცევა. შიმპანზეები უკვე კარგა ხანია კაკლის გასატეხად ქვის იარაღს იყენებენ, იაპონელმა მაკაკებმა კი ცივი ზამთრის გადაგორების მარტივ მეთოდს მიაგნეს. მე-20 საუკუნი 70-იან წლები იაპონიის ნაციონალურ პარკში ორმა ახალგაზრდა მთის მაკაკამ ერთ-ერთ ბალნეოლოგიურ კურორტზე ცხელი წყლის ბუნებრივ აუზს მიაგნო და თოვლისა და ყინვისაგან შეწუხებულმა პრიმატებმა გამაჯანაღებელი აბაზანაც მიიღეს. გამბედავ წყვილს მალე თანამოძმეებმაც მიბაძეს და მას მერე მაიმუნები ყოველ ზამთარს ცხელ წყალში ნებივრობაში ატარებენ. ადამიანები იძულებული გახდნენ მოშორებით, თავითვის ხელოვნური აუზი აეშენებინათ.
ჩემი მეგობარი წყვილი განგების ნებით ჰონგ-კონგის ზოოპარკში აღმოჩნდა. ახალდაქორწინებულებმა ბილეთები აიღეს და აბსოლუტურად ღია სივრცის დათვალიერებას შეუდგნენ. ულამაზეს პარკში ჩიტები და ბალახისმძოველი ცხოველები თავისუფლად დანავარდობდნენ, პეპლები დაფარფატებდნენ, იები თავს იწონებდნე ბუჩქი ძირას. ერთი სიტყვით, ირგვლივ სრული ჰარმონია და ნეტარება სუფევდა. ახალგაზრდა ცოლ-ქმარი ბუნებით ტკბობით გაერთო. იარეს, იარეს და ხუთი მეტრის სიმაღლის გალავანს და დაკეტილ, დაგმანულ და გადარაზულ უზარმაზარ კარიბჭეს მიადგნენ. აი, სწორედ აქ იჩინა თავი ქართულმა თავისუფლებისმოყვარულმა სულმა. აბა, რომელი ჭეშმარიტი ბილეთნაყიდი ქართველი ტურისტი შეეგუებოდა გზაზე გადაღობილ ცხრაკლიტულს. კარს ხან წიხლი ურტყეს, ხან ეჯაჯგურენ - ურდულს ჩამოეკიდნენ, ხან გადაძრომა სცადეს, ხან შემოვლა, არაფერმა გაჭრა. შესასვლელი საგულდაგულოდ იყო ამოლესილი. 
ზოოპარკის სხვადახვა კუთხიდან შეშფოთებული პერსონალი მოვარდა, ჩინურად ყაყანებდნენ და გაცხარებული ჟესტიკულაციით ცდილობდნენ წყვილის შესავლელისგან მოშორებას. ჩვენები კი ჩხუბობდნენ და საკუთარ დარღვეულ უფლებებს იცავდნენ - რას ქვია, რაღაცა ყველაზე საინტერესოს გვიმალავთ, ახლავე შეგვიშვითო. საბრალო ჩინელები ლამის ევედრებოდნენ - არა, არ გინდათო და თან საათზე უჩვენებდნენ. ამ გაწამაწიაში კარიბჭეს ეროპელ დამთვალიერებელთა ჯგუფი და 2 ავტომანქანა მოადგა - შეჯავშნული ავტობუსი და გიგანტურგალიაშემოდგმული პიკაპი. ქართველებს, როგორც იქნა უხსნეს, რომ ჯგუფთან ერთად სანატრელ ღობესმიღმა შეუჩვებდნენ და ტრანსპორტის არჩევანი შესთავაზეს. ჩვენებიც რასაკვირველია გალიაში ჩასხდნენ და სამხრეთ და ჩრდილოეთ კორეას შორის საზღვარზე უფრო მკაცრად დაცული დენის მავთულხლართებშემოვლებული ორმაგი ჭიშკარი გადალახეს...
სულ მალე გაირკვა, რომ ჩვენი ნორჩი ნატურალისტები მტაცებელი ცხოველების დაპურების ექსტრემალურ ტურზე აღმოჩნდნენ - ზოოპარკის თანამშრომლები გალიაზე და ავტობუსზე მთელ-მთელ ძროხის ბარკლებს, ნეკნებს და სხვა ნაწილებს ამაგრებდნენ და ახლო-მახლო ბუჩქებიდან დამშეული ლომები, ვეფხვები, პანტერები... გამორბოდნენ, მანქანებს ახტებოდნენ და პირს იკოკლოზინებდნენ. თქვენს მტერს, მგავსი ატრაქციონითვის შეუმზადებელი ცოლ-ქმარი რომ დღეში აღმოჩნდა და იმათმა რაც შიში ჭამეს. ექსკურიის ბოლოს, მანქანა კბილებალესილი მგლების ხროვის გარემოცვაში რომ მოხვდა, ჩვენებურებს რეაქცია უკვე თითქმის აღარ ქონდათ - თავისთვის ფიქრობდნენ, რა დღეში აღმოჩნდებოდნენ, გალიაში რომ არ მჯდარიყვნენ და როგორც თავდაპირველად აპირებდნენ, ღობეზე გადაძრომა რომ მოეხერხებინათ.
ამ ისტორია, რომ გვიყვებოდნენ, წყვილის თავგადასავლით შეწუხებულმა და შეშფოთებულმა ერთმა ახლობელმა წამოიძახა: „აი, რას ნიშნავს ჩინური რომ არ იცოდნენ, თორემ ხომ გაიგებდნენ ზოოპარკის თანამრომლები რას ეუბნებოდნენო!“ ჩინურის და თუნდაც უიღიურის ცოდნა სულ არაა იმის მიახვედრად საჭირო, ზოოპარკის პერსონალი, ლამის დჩოქილი რომ გეხვეწება ნუ შეხვალო, იქ არ უნდა შეხვიდე.
უნივერიტეტის პირველ კურსზე ლექტორმა დავალება მოგვცა თემა დაგვეწერა ჩვენს წინაპრებზე. ჩემმა კურსელმაც, არც აცია, არც აცხელა, ჩანახატი ზოოპარკში მცხოვრებ შიმპანზეებზე გააკეთა. სადაც დედა მაიმუნი ცელქ შვილს გალიის მიღმა მდგომ ადამიანებზე მიუთითებდა და ემუქრებოდა: „ჭკიანად თუ არ იქნები და ხეზე არ ამოხვალ, ამათ დაემსგავებიო“...

საუკეთესო ურვილებით, თქვენი მერი პოპინსი

Egg Sardou - კვერცხი სარდო

Approved by Natia Jinjolava


კვერცხი სარდო, ანუ სარდოს კვერცხები (Egg Sardou) კრეოლური სამზარეულო ერთ-ერთი ყველაზე სახელგანთქმული კერძია და ნაღების, მოთუშული იპანახის, არტიშოკის გულების, თოხლო კვერცხისა და ჰოლანდიური სოუსისგან შედგება. როგორც ამბობენ, „სარდოს კვერცხები“ ლუიზიანაში, ახალი ორლეანის სახელგანთქმულ რესტორანი „Antoine’s“-ის მზარეულების ქმნილებაა და სახელი მე-19 საუკუნის ცნობილი ფრანგი დრამატურგი ვიქტორ სარდოს საპატივცემულოდ უწოდეს.

კვერცხი სარდო
4 ულუფა
ინგრედიენტები: 6 ს/კ კარაქი, თეთრი პილპილი, 2 ჭ ჰოლანდიური სოუსი, მარილი გემოვნებით, 1 ს/კ წვრილად დაჭრილი ოხრახუში, ½ ჭ ცხიმიანი ნაღები, 2 დიდი კონა ისპანახი, 8 კვერცხი, 8 ცალი საშუალო ზომის არტიშოკი, 2 ს/კ ფქვილი, ½ ჭ რძე, 1 ჩ/კ ძმარი
ფართო, სქელძირიან ტაფაზე საშუალო ცეცხლზე გავადნოთ 2 ს/კ კარაქი. ჩავუმატოთ ფქვილი და ვხალოთ მორევა-მორევით დაახლოებით 1 წუთის განმავლობაში. ჩავათქვიფოთ რძე და ნაღები და დაბალ ცეცხლზე წამოვადუღოთ. ცეცხლი მაქსიმალურად დავუწიოთ და ვადუღოთ დაახლოებით 3 წუთი სოუსის შესქელებამდე. ცხელ სოუსში ჩავყაროთ ისპანახი, მოვაყაროთ მარილი და პილპილი. ვადუღოთ 1 წუთი და გადმოვდგათ ცეცხლიდან და შევინახოთ ცხლად. მეორე ტაფაზე გავადნოთ დარჩენილი კარაქი საშუალო ცეცხლზე, დავაგდოთ გაფცქვნილი და გასუფთავებული არტიშოკის გულები და ვთუშოთ დაახლოებით 2 წუთი (არტიშოკი რომ შეთბეს). მოვაყაროთ მარილი და პილპილი. ტაფას თავსახური დავაფაროთ და გადავდგათ ცეცხლიდან. დიდი ქვაბით მარილიანი წყალი ავადუღოთ. კვერცხები სათითაოდ გავტეხოთ და თითო-თითოდ ჩავასხათ თურქული ყავის ჭიქებში. მდუღარე წყალში ჩავასხათ ძმარი და სათითაოდ  ძალიან ფრთხილად ჩავასხათ კვერცხები.  ცეცხლს მაქსიმუმამდე ჩავუწიოთ და ვადუღოთ 2-2,5 წუთი. კვერცხები ფრთხილად ამოვიღოთ ქაფქირით და დავალაგოთ ქაღალდის ხელსახოცდაფენილ თეფშზე, კარგად რომ  დაიწუროს. მოვაყაროთ მარილი და პილპილი.
ნაღებიანი ისპანახი გავანაწილოთ ოთხ თეფშზე, თითოეულ თეფშზე დავალაგოთ 2-2 ცალი არტიშოკის გული. არტიშოკეზე მოვათავსოთ თოხლო კვერცხები. სულ ბოლოს ზემოდან ჰოლანდიური სოუსი მოვასხათ, მოვაყაროთ ოხრახუში (სავალდებულო არაა) და გემრიელად მივირთვათ.

Sauce Hollandaise - ჰოლანდიური სოუსი
ინგრედიენტები: 4 კვერცხი გული, 1 ს/კ ახალდაწურული ლიმონის წვენი, 100 გრ კარაქი, მწიკვი ცხარე წიწაკა, მწიკვი მარილი
კვერცხის გულები და ლიმონი წვენი ვთქვიფოთ სანამ ზომაში არ გაორმაგდება. შემოვდგათ ცეცხლის აბაზანაზე და გავაგრძელოთ თქვეფა. როგორც კი შესქელდება, კვერცხის სოუში წვრილ ნაკადად და ნელ-ნელა ჩავასხათ გამდნარი კარაქი. ყურადღება მივაქციოთ: სოუი ზედმეტად თუ გაგვიცხელდა, კვერცხი შეიკვრება და ერბოკვერცხი გამოგვივა. სოუსი ზომაში რომ გაორმაგდება გადმოვდგათ ცეცხლიდან. ჩავათქვიფოთ მარილი და წიწაკა. სანამ კვერცხს მოვახამთ შევინახოთ თბილ ადგილას.

საუკეთესო სურვილებით, თქვენი მერი პოპინსი

ვაიდა, სადმე არტიშოკს გადავეყარეთ...

Approved by Natia Jinjolava


ამას წინათ, მაღაზიაში ბოსტნეულის დახლზე, შემთხვევით, თვალი ბრიუსელის, თანაც გაუყინავ კომბოსტოს მოვკარი. უნებლიე აზრმა კი გამიელვა: „ასი წელიც არ გასულა, რაც ჩვენამდე ცივილიაციამ მოაღწია-თქო“, მაგრამ ეს წამიერი იყო. სინამდვილეში, გულით გამეხარდა, რომ ჩვენს რაციონის გაფართოებაზე ვიღაც მაინც ფიქრობს. ამასობაში, მარტივი არითმეტიკული 4 მოქმედების მოშველიებით შევეცადე წარმომედგინა, ასეთი ტემპებით როდის შემოვა თბილისში ბოსტნეულის სხვა სახეობები. მაგალითად არტიშოკი. გამოთვლას მალე დავანებე თავი, როგორც კი მივხვდი, რომ რეალურად, მოხარშვა-მოთუშვის გარდა, არც კი ვიცი რა უნდა ვუყო, და იქვე დავღონდი: ვაიდა, ოდესმე ხელში ჩამივარდა-მეთქი. 

არტიშოკის დამუშავების ინსტრუქცია
საბჭოთა კულინარიული წიგნიდან
ამიტომ, საკუთარი სახლის ბიბლიოთეკას მივაშურე  რეცეპტების მოსაგროვებლად. არტიშოკის მომზადების არაერთი ხერხი ცნობილი სოუსებითურთ ფრანგულ კულინარიულ წიგნში ამოვიკითხე, რამდენიმე მსოფლიო კულინარიაშიც მოვიპოვე, აი, საბჭოთა დროის კულინარიულ წიგნში რომ ვნახე, არამხოლოდ რეცეპტები, არამედ თავად არტიშოკის მომზადების დასურათებული ტექნოლოგიაც, გულწრფელად გამიკვირდა.  ვინმეს თუ გახსოვთ ბავშვობაში გაყიდვაში არტიშოკი? რესტორნების მენიუშიც არ მახსენდება. საიდან მოხვდა წიგნში, - არ ვიცი, მაგრამ რეცეპტები კლასიკური აღმოჩნდა. სხვადასხვსა გამოცემაში არტიშოკის მომზადების მრავალი ვარიანტის მიუხედავად, არტიშოკის ხარშვა-ხრაკვ-მომზადების მეთოდი საერთოა.
ხმელთაშუაზღვის  ქვეყნებში, სადაც არტიშოკის  როგორც ველურ, ასევე ხელოვნურად გამოყვანილ ჯიშებს მიირთმევენ, ისეთი ქორფა და ნაზი სახეობებიც კი არსებობს, რომლებიც ექსპორტს არ ექვემდებარება. ტრანსპორტირებაგადანატან არტიშოკს კი, ასეთის ხელში ჩაგდების შემთხვევაში, თამამად მოაჭერით ღერო და ფოთლების გახევებული ქვედა ნაწილი. მოჭრილ ფსკერს სულ ცოტა ლიმონის წვენი დააწურეთ, რათა ის არ გაშავდეს და მომზადებისას ერიდეთ ალუმინის და უემალო მეტალის ქვაბებს იგივე მიზეზის გამო. ასევე, სადღაც 1/3-ით დაუმოკლედ ფოთლები. სუფრის კოვზის ტარით გამოუღეთ გული, რომელიც შესახედავადაც და გემოთიც თივას ჰგავს. არტიშოკი იხარშება 15-20 წუთი, შეამოწმეთ (ჩაჩხვლიტეთ დანით ან ჩანგლით) და დაამარილეთ (ბოლოში) როგორც კარტოფილი. მოხარშულ არტიშოკს ძირითადად სხვადასხვა სოუსთან მიირთმევენ.
კლასიკური წყვილი - ზეითუნის ზეთი და ლიმონის წვენი თანაბარ პროპორციაში. რომში სწორედ ასე მიირთმევენ.
ჰოლანდიური სოუსი: ორი კვერცხის გული 100 გრ. კარაქი, ლიმონის წვენი, მარილი, პილილი - გემოვნებით. ცივი წყალი 1 სუფრის კოვზი.
 კვერცხის გულები, ცივი წყალი, მარილი, პილპილი მოათავსეთ ქვაბში, რომელიც ორთქლის აბანაზე შემოდგით და მასა სწრაფად ათქვიფეთ (შეიძლება მიქსერითაც დაბალ სიჩქარეზე). როცა აითქვიფება, პატარ-პატარა ნაჭრებად დაამატეთ კარაქი, ამასობაში სოუსი შესქელდება და ბოლოში დაამატეთ ლიმონის წვენი (თბილი და ცოტ-ცოტა, რათა არ „აიჭრას“). როგორც ვარიანტი, ლიმონის ნაცვლად თეთრ ღვინოს ამატებენ ზოგჯერ.

არტიშოკებს არა მარტო ხარშავენ, მათ ფრიტიურშიც ხრაკავენ. რძე, ფქვილი, მწიკვი სოდა, მარილი აურიეთ ერთმანეთში, თხევადი ცომი რომ გამოვიდეს. ნახევრევრებად ან მეოთხედებად დაჭრილი არტიშოკები  ამოავლეთ ამ ცომში და მოხრაკეთ ზეთში, რომელიც უნდა ფარავდეს ნაჭრებს.


არტიშოკები „დრიგან“ ცნობილი ლიტერატურული გმირის ნირო ვულფის მენიუდან
4 არტიშოკი, 1 საშუალო ზომის პომიდორი, 5 ს.კ. კარაქი, მარილი, ახალდაფქული პილპილი, 2 ს. კ. ფქვილი, ერთი ჭიქა 11-20 % ნაღები, მწიკვი ჯავზი, ნახევარი ჭიქა გახეხილი პარმეზანი.
არტიშოკები ხარშეთ 25 წუთი მარილიან წყალში, გადაწურეთ, მოაცალეთ ფოთლები და დატოვეთ მხოლოდ ფსკერები. დააწყვეთ ისინი მომზადებულ ფორმაში ან დიდ ტაფაზე. პომიდორს გააცალეთ კანი, მოთუშეთ კარაქში დაამარილეთ, დააპილპილეთ  და დაასხით მომზადებულ არტიშოკის ფსკერებზე. სოუსისთვის გაადნეთ 2ს.კ. კარაქი, დაამატეთ ფქვილი და კარგად გააცხელეთ, თან სულ ურიეთ. ჩაასხით ნაღები, რამდენიმე წუთი წამოადუღეთ, დაუმატეთ ჯავზი, მარილი პილპილი. სოუსით დაფარეთ არტიშოკები, მოაყარეთ პარმეზანი, დაადეთ კარაქის თხელი ნაჭრები და შედგით ღუმელში ყველის ოდნავ ფერის შეცვლამდე.

დატენილი არტიშოკები
4  მსხვილი არტიშოკი, 3-4 კვერცხი, 1 კონა წვრილადდაჭრილი ოხრახუში, 1 კბილი წვრილად დაჭრილი ნიორი, 50-70 გრ პარმეზანი (ან სხვა მაგარი ჯიშის ყველი), 4  წვრილად დაჭრილი ნაჭერი შებოლილი ძეხვი, საფანელი, ზეითუნის ზეთი extra virgin
ჩანგლით  ათქვიფეთ კვერცხი, დაამატეთ ოხრახუში, ნიორი, ძეხვი, პარმეზანი და საფანელი. საფანელი დაამატეთ იმდენი, რომ მიღებული მასა წელვადი იყოს, (არც სქელი და არც თხელი).
4 არტიშოკისთვის საკმარისი ზომის ქვაბში ჩაასხით ცოტა წყალი (ფსკერს რომ ფარავდეს და მეტი არა) და აადუღეთ. ამასობაში მოამზადეთ არტიშოკები, (მოაჭერით ღერო, ქვედა ფოთლები და ლიმონიან წყალში მოათავსეთ, რომ არ გაშავდეს). მოაჭერით ზედა ფოთლების 1-2 სმ. მოკიდეთ არტიშოკი ძირში და რამდენჯერმე ძლიერად დაარტყით მაგიდას, ეს დაეხმარება ფოთლების შემდგომ გაშლაში, დატენვისას. წყალი რომ ადუღდება ლანგარზე დააწყვეთ მომზადებული არტიშოკები და ჩაასხით (უფრო შიგნით, ვიდრე გარეთ) გულსართი და ჩააყწვეთ ისინი ქვაბში, ცეცხლი ძლიერი დატოვეთ. 5 წუთის შემდეგ, როცა სატენი შეიკვრება, დაუკელით ცეცხლს და ხარშეთ. შესამოწმებლად, მოქაჩეთ  არტიშოკის ერთ-ერთ ცენტრალურ ფოთოლს, თუ ადვილად მოცილდა, ე.ი. მზადაა. ჭამის წინ, მოასხით ცოტაოდენი ზეითუნის ზეთი.
პირველ ხანებზე ეს  რეცეპტები მგონი საკმარისი უნდა იყოს. ჩვენ მზად ვართ. ისმის კითხვა: „ როსღა გვეღირსოს ჩვენ .......“

საუკეთესო სურვილებით, თქვენი იუფიმია ენდრიუსი

Allumettes - მარწყვის ნამცხვარი „ასანთის ღერები“

Approved by Natia Jinjolava


ფენოვანი ცომის, კრემი მუსლინისა და მარწყვისაგან ოდესღაც მარი-ანტუან კარემის  მიერ შექმნილი უგემრიელესი პარიზული ნამცხვარი ცნობილი კონდიტერი ერიკ ლანლარდის რეცეპტებიდან:

Les Allumettes
ინგრედიენტები: 350 გრ ფენოვანი ცომი, 1 ჩ/კ ლიმონის წვენი, 1 კვერცხის ცილა, 500 გრ შაქრის პუდრა, მარწყვი
კრემი მუსლინისათვის: 400 მლ რძე, 4 კვერცხის გული, 150 გრ შაქარი, 50 გრ სახამებელი,  200 გრ კარაქი
გავახუროთ ღუმელი 180°C-მდე. ფენოვანი ცომი გავაბრტყელოთ 4 მმ სისქეზე. ცომს ნუ გაწელავთ, ფრთხლად გააბრტყელეთ, გაწელილი ცომი გამოცხობისას ისევ შეიკუმშება. შაქარი და კვერცხის ცილა (კვერცხის ზომისდა მიხედვით, შესაძლებელია მეორე ცილაც დაამატოთ) მოვათავსოთ დიდი ზომის ჯამში და მიქსერით კარგად გავთქვიფოთ. ბეზე როგორც კი შემაგრდება დავუმატოთ ლიმონის წვენი. შეეცადეთ რომ ბეზე მაინცდამაინც არ გათხელდეს, თორემ ცომი გამოცხობისა აღარ ამოვა. დანის ბრტყელი პირით ბეზე ცომზე გადავუსვათ. ცომი 6X10 სმ-ზე მართკუთხდებად დავჭრათ. დავალაგოთ საცხობ ფირფიტაზე და შევდგათ ღუმელში 50 წუთით. გამომცხვარი ბისკვიტები შევაგრილოთ 5 წუთის განმავლობაში და ბასრი დანით ჰორიზონტალურად გავჭრათ. ბისკვიტის ორივე ფენას გაჭრილი მხარიდან წავუსვათ კრემი მუსლინი, ქვედა ფენაზე დავალაგოთ მარწყვები და ზემოდან მეორე ფენა დავახუროთ კემიანი ფენით ქვემოთ და ბეზეიანით ზემოდან. თავზე რამდენიმე მარწყვით მოვრთოთ და შაქრის პუდრა მოვაყაროთ.
კრემი მუსლინისათვის გავაცხელოთ რძე. სანამ რძე ცხელდება, კვერცხის გულები და შაქარი კარგად ავთქვიფოთ და ბოლოს სახამებელი გადავურიოთ. გაცხელებული (და არა მდუღარე) რძე წვრილი ნაკადით ჩავათქვიფოთ კვერცხის მასაში. რძიანი კვერცხი ისევ ცეცხლზე შემოვდგათ და ვურიოთ სანამ არ შესქელდება. ბოლოს დავუმატოთ კარაქის ნახევარი. კრემი ცეცხლიდან გადმოვდგათ, თქვეფა-თქვეფით შევაგრილოთ და ჩავათქვიფოთ დარჩენილი კარაქი.


საუკეთესო სურვილებით, თქვენი მერი პოპინსი

Pêches Melba (მელბას ატამი)

Approved by Natia Jinjolava


მე-19 საუკუნის სახელგანთქმული საოპერო მომღერლის ნელი მელბას არაჩვეულებრივი „ყინულოვანი“ ხმა (ასე შეარქვებს მის ტემბრს მელომანებმა), გრამოფონების არსებობისდა მიუხედავად არ შემოინახა და, რაც არ უნდა უცნაურად ჟღერდეს, მისი სახელი დღეს ოპერაზე მეტად მის საპატივცემულოდ შექმნილ სახელგანთქმულ დესერტ „მელბას ატამს“ უკავშირდება.
მეფეთა კულინარმა და კულინართა მეფემ, ოგიუსტ ესკოფიემ „მელბას ატამი“ პირველად ლონდონში, სასტუმრო „სავოის“ რესტორანში მოამზადა. სასტუმრო ახალგახსნილი გახლდათ და იმდროინდელი ტექნოლოგიების ბოლო მიღწევებით იყო აღჭურვილი, თანაც კოვენტ-გარდენთან ახლოს მდებარეობდა და ბრიტანეთში გასტროლებზე მყოფი პრიმადონა ყოველთვის იქ ჩერდებოდა.
„მელბას ატმის“ შექმნის ისტორია კონკრეტულად ვაგნერის ოპერაში „ლეონგრინი“ ელზას პარტიასთანაა დაკავშირებული. ეს როლი ნელი მელბამ პირველად 1890 წელს შეასრულა და იმთავითვე მაყურებლის უზარმაზარი აღტაცება დაიმსახურა. თავად ესკოფიე კი ამ ფაქტს ასე იხსენებს: „მელბას ატამი „კარლტონის“ მენიუში მხოლოდ 1899 წელს შევიტანე, მაგრამ მანამდე რამდენიმე წლის განმავლობაში მომღერლისთვის უკვე ვამზადებდი, რომელიც მაშინ ელზას პარტიას ასრულებდა „ლეონგრინში“. ერთ-ერთი წარმოდგენის დროს ორკესტრანტებს შორის დაჯდომა შემომთავაზა. მეორე დღეს მადამ მელბა ჩვენს რესტორანში რომ მოვიდა, გადავწყვიტე მადლიერების ნიშნად, მისთვის რაიმე განსაკუთრებული მომემზადებინა. პირველი მოქმედებიდან ზღაპრული გედის სამახსოვროდ დესერტი ატმისა და ვანილის ნაყინისაგან შევქმენი, რომელიც შაქრის პუდრის ფენით იყო დაფარული, ვერცხლის თასში იდო და ყინულისგან გამოჭრილი გედის კუდით იყო მორთული. დესერტმა გამაოგნებელი ეფექტი მოახდინა და მადამ მელბა ჩემი შემოქმედებით აღფრთოვანდა. ერთხელაც, პარიზში სასტუმრო „რიცში“ შეხვედრისას, ამ სამახსოვრო საღამოზე წამოიწყო ჩემთან საუბარი. ჩემმა გამოგონებამ წარმატებას სწრაფად და დიდი ხნით მიაღწია. აგერ უკვე 27 წელია, დედამიწის სხვადასხვა კუთხეში ამზადებენ. გული მხოლოდ იმაზე მწყდება, რომ თავდაპირველ რეცეპტში ცვლილებები შეაქვთ. „მელბას ატამი“ ძალიან მარტივი დესერტია მწიფე ატმებით, ვანილის ნაყინით და ჟოლოს პიურეთი. რეცეპტში სულ პატარა ცვლილებაც კი მისი გემოს დელიკატურ თანაფარდობას არღვევს. ხშირად ჟოლოს პიურეს მარწყვის მარმელადით ან წითელი მოცხარის ჟელეთი ცვლიან. ეს კი გემოსაც მთლიანად ცვლის. ან ატამს რთავენ ათქვეფილი ნაღებით. მსგავსი ექსპერიმენტების შედეგებს საერთო არაფერი გააჩნიათ თავდაპირველ  რეცეპტთან, რამაც, ეჭვი მეპარება, გაახაროს ამ კერძის ჭეშმარიტი დამფასებლები“.
                                                                        
მელბას ატამი
ორიგინალური რეცეპტი ოგიუსტ ესკოფიეს მემუარებიდან - 6 ულუფა


„ავიღოთ 6 მწიფე ატამი. ამ კერძისათვის ყველაზე უკეთ მონტროს ატმები გამოდგება. ატამი რამდენიმე წამით მდუღარე წყალში დავფუფქოთ, შემდეგ კი ასევე რამდენიმე წამით ყინულიან წყალში ჩავყაროთ. კანგაფცქვნილ ნაყოფს ცოტა შაქრის პუდრა მოვაყაროთ და ცივ ადგილას მოვათავსოთ. შემდგომ, საჭიროა 1 ლ საუკეთესო ვანილის ნაყინი და კარგად ათქვეფილი 250 გრ ჟოლოსა და 150 გრ შაქრის პუდრისაგან მომზადებული მუსი.
ვანილის ნაყინით ავავსოთ ვეცხლის თასი, ზემოდან ფრთხილად მოვათავსოთ ატამი და მოვასხათ ჟოლოს პიურე. ნუშის სეზონზე ნუშის რამდენიმე ფირფიტითაც მოვრთოთ“.


საუკეთესო სურვილებით, თქვენი მერი პოპინსი

А может тебе дать еще ключ от квартиры, где деньги лежат?

Approved by Natia Jinjolava


მორიგი სამუშაო კვირის (რაღა თქმა უნდა, მძიმე კვირის) დამთავრება ტრადიციული  ყავის სმით აღვნიშნეთ. ვინ მოთვლის, მერამდენე ფინჯანი ყავისა და განუსაზღვრელი ოდენობით სასუსნავის შთანთქმისა და მსოფლიო ჭორების მიმოხილვის  შემდეგ, განცხრომაში  მყოფებს საჭირბოროტო და ზოგადსაკაცობრიო აზრები მოგვეძალა. დღის მთავარი კითხვა: ვის რა გვსურს მომავალში. ყურადღება მიაქციეთ: ლაპარაკი სამომავლო გეგმებსა და მოქმედებებზე კი არა, სურვილებზეა! არადა, მსგავსი „გონებრივი შტურმი“ თავიდან ჩვენი სამსახურების განხილვამ გამოიწვია. ერთმა საზღვარგარეთ სამეცნიერო ხარისხის მოსაპოვებლად წასვლა ახსენა, მეორემ საკუთარი „შეფის“ სავარძელს შეავლო მსუნაგი მზერა, მესამემ ხმამაღალი აღმოჩენა გააკეთა, რომ მუშაობა სულაც არ უნდა და კვირაში შვიდ დღეს საკუთარ ტახტზე წიგნით ხელში წამოწოლილი სიამოვნებით გაატარებდა. ერთი სიტყვით, ყველაფერი ერთობ ბანალური იდეების დაფრქვევით დაიწყო.
სწორედ ამ დროს გაისმა ნეტარი ხმით ნათქვამი მოკრძალებული ფრაზა „მე, იცით, რა მინდა? ერთ დღეს უცხოელმა ადვოკატებმა მომაკითხონ“. მაგიდასთან სიჩუმე ჩამოვარდა. ნეტარმა ხმამ ზანტად გააგრძელა: „...და მითხრან, რომ სადღაც, კანადაში თუ ავსტრალიაში (მთავარია, შორეულ ქვეყანაში), თურმე ვიღაც მილიარდერი გარდაცვლილა და ჩემზე ახლობელი მემკვიდრე არ ჰყოლია. ჰოდა, მე დამრჩენია მთელი მისი ქონება“. რეპლიკა მაგიდის ბოლოდან: „მილიონები არ გყოფნის და მილიარდებს გადასწვდი?“ პასუხი: „ჰო, აბა რა, თუ ოცნებაა, ოცნება იყოს!“ უკვე გარანტირებულად მიღებულ მილიარდებს უეცრად უამრავი პატრონი გამოუჩნდა. ქონება გავინაწილეთ და დაბანდებასაც იქვე შევუდექით.
ბედნიერმა მემკვიდრემ თავისი წილი ბანკში შეიტანა და სიბერემდე მშვიდად და უზრუნველად იცხოვრა (ერთი ნახევარი საიმედოობით ცნობილი შვეიცარიის ბანკის საცავში განათავსა, მეორე ნახევარი მოგების მაღალი პროცენტებით განთქმულ სამამულო ბანკებში გაანაწილა პრინციპით „ყველა ერთ დღეს ხომ არ გაკოტრდებაო“).
მოულოდნელად გამდიდრებულებიდან ყველაზე დაუზარელმა, „მე საკონდიტროს გავხსნიო, ოღონდ „ეკლერი“ და „მედოკი“ არ დამანახოთ, ჩემს კაფეში მხოლოდ Lady Godiva, Patchi და Hermé-ის ტკბილეულობა გაიყიდებაო“.
მეორემ, კიდევ უფრო საზრიანმა და აშკარად პრაქტიკულმა, ელიავას ბაზრობის მიმდებარე ტერიტორიაზე ავტომობილების ტიუნინგ-ატელიეს გახსნა და სრულიად საქართველოს მანქანების, პირველ რიგში კი მერსედესების, „გაკეთილშობილება“ განიზრახა (როგორც  გაირკვა, მისი ბიზნესისადმი მიდრეკილება არაფერ შუაში აღმოჩნდა, ამ ყველაფერს მხოლოდ და მხოლოდ ესთეტური მოსაზრებით აკეთებდა თურმე!). მერე უფრო შორს წავიდა და ქუთაისში მერსედესის ქარხნის ფილიალის გახსნა და ახალი მოდელის „მერსედეს-ბენც აია-1“-ის გამოშვება მოინდომა (რაღა თქმა უნდა, იაპონიის ბაზარსაც გადასწვდა და მისთვის მარჯვენასაჭიანი ვერსიაც ჩაუშვა წარმოებაში).
მესამეში არშემდგარი ზოოლოგის სულმა გაიღვიძა, სასწრაფოდ ღრმადმივიწყებული ოცნება გაიხსენა, აქაოდა, ბავშვობაში სელაპები და პინგვინები მიყვარდაო და, ჯერალდ დარელის ნიუ-ჯერსის ზოოპარკის ქართული ვარიანტის შექმნა გადაწყვიტა აქვე, სახლთან ახლოს, ლისის ტბის მიდამოებში.
ამ დროს  შევნიშნეთ, რომ ერთ-ერთი ჩვენგანი დისკუსიაში მონაწილეობის ნაცვლად,  საეჭვოდ გაისუსა და გამალებული ინტერნეტში იქექება. თურმე ნუ იტყვით და, უცხოურ ვებგვერდებზე დედამიწის გარშემო მომდევნო ოც წელიწადზე გაწერილ სამოგზაურო ტურს არჩევს!
მოკლედ, მსოფლიოს ბიზნესფორუმის მონაწილეებს რომ შეშურდებათ, ისეთი გენიალური და მომგებიანი პროექტები და გეგმები დაიყარა სულ რაღაც ერთ საათში. ეშხში შესულები რისკის ფაქტორების გამოთვლაზე გადავედით და მანდ დავიღუპეთ... უცებ აღმოჩნდა, რომ ახლადგამომცხვარ მოგზაურს მადაგასკარის ტროპიკულ ტყეებში მალარია შეეყარა. ლისის ტბის „ეროვნული პარკიდან“ სკუნსების მთელი ოჯახი გაიქცა, რამაც ნუცუბიძის პლატოს მოსახლეობის გულისწყრომა გამოიწვია. მერსედესების აქილევსის ქუსლმა „აია-1“-შიც იჩინა თავი და ტრადიციულად სუსტი პრისკი გერმანულ-იმერული ავტოსთვის საბედისწერო აღმოჩნდა. საკონდიტროს „ჰაილუქსური“ ნაწარმის ადგილობრივი დამფასებლები ცოტანი აღმოჩნდნენ და მისი მომხმარებელი მაინც ჯიუტად „ტრუბოჭკას“ და „ნაპალეონს“ ითხოვდა. საკონდიტრომაც დაყვინთა...
ყველაზე იღბლიანი დამბანდებელი ის ნეტარი ხმის პატრონი აღმოჩნდა, რომელსაც, მართალია, ადგილობრივმა ბანკებმა უმტყუნეს, მაგრამ ნახევარი კაპიტალი შვეიცარიაში დარჩა...

მორალი: «Жизнь прекрасна, невзирая на недочеты» (Ильф и Петров)

საუკეთესო სურვილებით, თქვენი მერი პოპინსი და დეიდა პოლი