16.5.13
ცა ფირუზ, ხმელეთ ზურმუხტო...
Approved by
კარგად მახსოვს, საბჭოთა კავშირს წიხლი რომ ვკარით (და
სრულიადაც დამსახურებულადაც), მთელი ქვეყანა ერთხმად ვირწმუნებოდით, რომ საქართველოს...
მარტო ტურიზმიც არჩენს. მაგრამ მარჩენალ კი არა, ნებისმიერ, თუნდაც რუკზაკებიან ტურიზმს რომ
ლამაზი ბუნების გარდა ინფრასტრუქტურა და მომსახურების მაღალი დონეც უნდა, მაგაზე მაშინ
კი არა, მგონი ახალაც არავინ ფიქრობს.
საქართველოს ბუნება რომ მართლაც საუცხოოა, ამაზე არავინ
დავობს, მაგრამ მარტო მწვანე მთები და აწ უკვე აღარ კამკამა მდინარეები თვით ახალ ზელანდიასაც
კი ვერ ინახავს და ხალხს მუშაობა მაინც უწევს. ქართული ბუნების ანალოგს კი მსოფლიოს მრავალ
წერტილში ნახავთ - აგერ, მეზობელი თურქეთიდან დაწყებული და ევროპით დამთავრებული. რა
დამავიწყებს, ჩემმა მეგობრამა შრი-ლანკიდან ბათუმი-ქობულეთის გზის აშკარა ტყუპისცალი ფოტოები რომ ჩამოიტანა თავზე ჩაის ფოთლით სავსე კალათებშემოდგმული სინჰალა და ტამილი
ქალებით. აღარ ვლაპარაკობ იმაზე, რომ „g+“-ის
მოგზაურთა კლუბის ფოტოების თვალიერებისას, რამდენი ჩემი აზრით საქართველოს ხედებს გადავაწყდი,
იმდენი პაკისატანი აღმოჩნდა.
ხუთიოდე წლის წინ ერთ სუფრაზე, თუ არ ვცდები, ჩხოროწყუს
თუ წალენჯიხის ყოფილ პრეფექტს შევხვდი. გადამდგარი ჩინოვნიკი ხალისით იხსენებდა ზვიად
გამსაზურდიას მთავრობისეულ ქვეყნის განვითარების გეგმებს. ყველა დეტალი დაწვრილებით აღარ მახსოვს, მაგრამ ორი პროექტი ჩემს მეხიერებაში სამუდამოდ დარჩა. სანამ თავად პროექტებზე
მოვყვები, ერთი პატარა განმარტება უნდა გავაკეთო: ვისაც იმ პერიოდის მთავრობაში უმუშავია,
კარგად ემახსოვრება მაშნდელი პრეზიდენტის პოზიცია, რომელიც თვლიდა, რომ ქართველი კაცი
დაბადებით ინტელიგენტია და ის ფიზიკური შრომისთვის და ოფლის ღვრისთვის არაა გაჩენილი.
თოხის და ბარის ქნევა ნამდვილ ქართველს არ ეკადრება და სანამ მსოფლიოს დანარჩენი ხალხები
შორომობენ, ჩვენ უნდა ვისხდეთ სავარძელში და წიგნის კითხვით (გონებრივი მუშაობით) ვტკბებოდეთ. რაღა გასაკვირია,
რომ ქვეყნის ეკონომიკის განვითარების ყველა გეგმა ამ კონცეფციის გათვალისწინებით დგებოდა: არ ვმუშაობთ, ფული არ გვჭირდება, მთავრობა გვირიგებს ყველაფერს და სანამ იმაზე ფიქრში
ვართ გართული, ერისთვის პრეზიდენტი დედაა თუ მამა კოსმიურ მასშტაბში, ყველაფერი მზა-მზარეული
მოგვდის.
მოკლედ, პირველი პროექტი წალენჯიხიდან მინერალური წყალი
„სქურის“ მილებით პირდაპირ ფოთამდე გაყვანას გულისხმობდა. ფოთში კი წყალს სატვირთო გემების
ტრიუმებში ჩავტვირთვადით და მერე კუვეიტში გავცვლიდით ოქროზე. ოქროს კი სხვა ქვეყნებს
გავუცვლიდით ჩვენთვი სასურველ (დიახ, სასურველ და არა საჭირო, იმიტომ რომ უზრუნველი ცხოვრების წყალობით საჭირეობა რაა აღარ გვეცოდინებოდა) პროდუქტებში. ვერაფერს იტყვი - როგორც მახსოვს ადამიანის
მოდგამ განვითარება და პირველი საზოგადოების ჩამოყალიბება სწორედ გაცვლა-გამოცვლით
დაიწყო. მეორე გეგმით, აბაშის ჭაობიან ჭალებში ბაყაყთსაშენ მეურნეობებს ვაწყობდით და
მერე ჩვენს საგანგებოდ ნასუქ-ნალოლიავებ ამფიბიებს საფრანგეთში ვცვლიდით ფრანგულ
სუნამოში. სუნამოებს კი წიგნის კითხვაში გართულ ქართველები ვიპკურებდით სრული ჰარმონიისთვის.
ახლა ვხვდები - ერთ-ერთმა დღეს მოქმედმა პარლამენტარმა რომ გამოგვიცხადა ქუთაისამდე
შავი ზღვის შემოყვანას ვაპირებთ და მალე პორტი გვექნებაო, ალბათ მაშინდელ მთავრობაში
მუშაობდა და ჯერაც იქ გონია თავი.
ამ ოპტიმისტურ ნოტაზე, საქართველოსი რა გითხრათ, მაგრამ
მსოფლიოს გამორჩეულად ლამაზი ადგილები მინდა შემოგთავაზოთ - დავათვალიეროთ და დავფიქრდეთ,
ვინმეს კიდევ ჯერა რომ მართლა მარტო ტურიზმი გვარჩენს?
უკრაინა
ჰოლანდია
ბოლივია
იაპონია
აშშ, ალიასკა
ჩინეთი
იაპონია
გერმანია
ჩინეთი
გერმანია
იაპონია
მექსიკა
ჩინეთი
ვიეტნამი
საფრანგეთი
იაპონია
ჩინეთი
აშშ
სენეგალი
ავსტრალია
სამხრეთ ამერიკა
ჩინეთი
საუკეთესო სურვილებით, თქვენი მერი პოპინსი
0 კომენტარი.:
Post a Comment