29.6.12
"პარნი" ჩვენებურად
Approved by
როგორც ვიცი, საშუალო დონის სარბოლო ტრეკი აშენებას,
რომელიც საერთაშორისო სტანდარტებს დააკმაყოფილებს, სადღაც 8-10 მილიონი ჭირდება. როგორც
ამბობენ (ოფიციალური მონაცემები ნამდვილად არ მაქვს), რუსთავი ტრეკის მშენებლობა
20 მილიონი დაჯა. სიმართლე გითხრათ, ძალიან გამეხარდა - დროა, რამე მაინც გვქონდეს
ქართველებს კარგი და ხარისხიანი.
მოგეხესენებათ, სიტყვაზე არავის არაფერში ვენდობი და
ამას წინათ, მორიგ „პარნიზე“ ენთუზიაზმით და დადებითი ემოციებით წინასწარ შეიარაღებული
რუსთავს გავეშურე. ასფალტის საფარი და თავად ტრასა, მართლაც შესანიშნავია და მარტო
კრტიკული ტვინი, მწარე ენა და დააფსები თვალი არ კმარა, რომ რამე ცუდი თქვა. ამ ყველაფერთან
ერთად, უსინდისოც უნდა იყო. აი, დანარჩენი კი სუფთა ქართულია - უხარისხო, დაუმთავრებელი
და როგორც რუსები იტყვიან, უკანა ფეხით გაკეთებული. ალბათ მარტო ქართველს შეუძლია რუსთავის
ტრეკზე ჩატარებული სამუშაოების ხაეჯთაღრიცხვაში 20 მილიონი უჩვენოს. იგივე, იტალიელს
(მოგეხსენებათ, შელამაზება-გამორჩენა ჩვენსავით უყვართ) ალბათ 15 მილიონი დაუჯდებოდა,
გერმანელს კი 8-10.
ჩემი სიტყვების გასამყარებლად ამჯერადაც ფოტომასალას
მოვიშველიებ.
ტუალეტი რუსთავი ტრეკზე - კონოთეატრის სავარძლებივით
მხარდამხარ ერთრიგად ჩაკიწკიწებულ უნიტაზების წკრივს შორის ტიხრების დასამონტაჟებლად
(კაბინაზე და კარზე პრეტენზია არ მაქვს) 20 მილიონიდან 500 ლარიც არ მოიძებნა.
ტრინუნების სახურავი - სახურავის მონტაჟზე ლარიც არაა დახარჯული. აშკარაა, რომ შურუპები, (რომლითაც გადასახური მასალა ძელებზეა მივინტული) ახლო-მახლო მენებლობებზეა შეგროვებული. თუ არ გჯერათ, დააკვირდით. ორს ერთი ზომისას ან ფორმისას ვერ ნახავთ.
ახლა ცოტა ვრცელი განმარტება უნდა გავაკეთო. ამას წინათ,
რომელიღაც უცხოურ შემეცნებით-გასართობ არხზე გადაცემა ვნახე, რომელშიც ყვებოდნენ როგორ
უვლიან გერმანიაშიავტობანებს ანუ ჩაქროსნულ
მაგისტრალებს. თურმე, ყოველ ღამე, სამიდან ოთხ საათამდე გადიან სპეციალური მანქანები,
რომლებიც ტრასას წინა დღეს გავლილი ავტომანქანების საბურავების ცვეთის შედეგად ასფალტზე
დარჩენილი რეზინის ნამცეცებისაგან წმინდავს - აქაოდა, რეზინი ასფალტს გადაეკვრება და
გზაზე მოჭიდების ძალა შესუსტდება და მეორე დღეს გავლილი მანქანა შეიძლება მოსრიალდესო.
რუსთავის ტრეკს, სადაც მოჭიდების ძალა ბევრად უფრო საჭირო
და აქტუალურია, ასე აფთავებენ. ისიც საბურავის ცვეთის ნარჩენებისგან კი არა, ავარიის
მერე დარჩენილი პლატმასისგან.
სხვათა შორის, იმავე გადაცემაი ისეც თქვეს, რომ გერმანიაში
საგზაო გვირაბებს კვირაში ერთხელ რეცხავენ აუცილებელი წესით და ისიც აღინიშნა, რომ
გვირაბები მხოლოდ ცხელი წყლით და ცხელი ორთქლით ირეცხება. რეცხვისას აორთქლებული ქიმიკატები
ძნელადგანიავებად გვირაბში რომ არ დაგროვდეს და ადამიანები არ მოიწამლონ... და, გამეხარდა
ჩვენს გვირაბებს რომ არ რეცხავენ. ამდენს ვინ იფიქრებს, საქმეს ჩვენებური „გულმოდგინებით“
მიუდგებიან და „რაქშათი“ ან „კეომეტით“ გახეხილ გვირაბში თანამედროვე გაზის კამერას
მოგვიწყობენ...
საუკეთესო სურვილებით, თქვენი მერი
პოპინსი
0 კომენტარი.:
Post a Comment