28.6.12
როგორ გამოცადა ჯერემი კლარკსონმა Pagani Zonda R იმოლაზე
Approved by
ავტოსპორტში სულ რამდენიმე სისუსტე „მყავს“: Zonda R, იმოლას სარბოლო ტრასა და ტრევის პასტრანა.
ამა წინათ, „TopGear“-ის ახალ სერიებს ვუყურებდი და წამყვანების შეჯიბრმა იმოლაზე გული
ისე ამიჩუყა - განვიზრახე ამ ტრასისათვის ცალკე ოდა მიმეძღვნა. შრომა, ტრადიციულად,
ინფორმაციის მოძიებით დავიწყე და სრულიად მოულოდნელად, ჯერემი კლარკსონის საგაზეთო
სტატიას გადავეყარე: როგორ გამოცადა Zonda R იმოლაზე. სრული ბედნიერებისთვის, ალბათ
კარგი იყო საჭეთან კლარკსონის ნაცვლად პასტრანა ყოფილიყო, მაგრამ, მერწმუნეთ, ასე კარგად
ვერ დაწერდა და აშკარაა, რომ ვერც მე დავწერ. ამიტომ, მარტივად, სტატიის თარგმნა გადავწყვიტე.
მე კი, ჩემს წერის ჟინს იმით მოვიკლავ, რომ ხვალ, ჩვენებურაიმოლაზე - რუსთავის ტრეკზე
გაგიზიარებთ საკუთარ შთაბეჭდილებებს.
„სი,
სინიორ, თქვენი რაკეტა სრულიად უსაფრთხოა
აჰა, ისევ მოვიდა ჩემი საშობაო DVD-ის ჩაწერის დრო და
სათამაშოებიც კარგი მყავს. აი, მაგალითად: Mercedes-Benz SLS SMG, Ferrari 458
Italia, Ferrari 599 GTO, Porsche 911 GT3 RS, Lamborghini Gallardo LP 570-4
Superleggera, Ariel Atom 500 V8… ყბა უკვე ჩამოგვარდათ? აჯობებს, პირი მოკუმოთ და
ნერწყვი გადაყლაპოთ, ყველაზე მსუყე ლუკმამდე ჯერ არ მივსულვარ.
ამ მომაჯადოებელი და მოგუგუნე სარაკეტო ხომალდებისათვის
სათამაშო მოედნად ენცო და დინო ფერარების ტრასა შევარჩიე იმოლაში, იტალიაში. იმოლა
კი, მინდა გითხრათ, რომ სხვა ტრეკებ არ გავს. მისი გავლა ველოსიპედზე შემომჯდარსაც
გზარავს - ავტობუსითაც კი გეშინია, „გამწარებული ხელებს იჭამ და გულწასული საკუთარი
სხეულის სითხეში იხრჩობის“ პონტში იზაფრები ნებისმიერი მანქანით. აღარ ვლაპარაკობ,
Zonda-ს მსგავს რაკეტაზე.
თავდაპირველად, ერთი წრე პროფესიონალ პილოტთან ერთად
გავიარე, რომელმაც თავისი ტრაექტორიები კომპიუტერულ სიმულატორზე შეისწავლა. „აქ სენა
მოკვდა“ - მითხრა, ტამბურელოს როცა ჩავუქროლეთ. ზუტად ამ ადგილას დაამტვრია ჩემმა მეგობარმა
თავისი Porsche და აქვე მოყვა ავარიაში რატცენბერგერიც. სიმართლე გითხრათ, ტრასის დამახსოვრება
არც მიცდია. მე ის მაწუხებდა, რომ ჩავი...ვარე.
იმოლას „ხელით“ დახოცილი პილოტების რიცხვი, უბრალოდ,
ფანტასტიკურია.
აკრიფეთ მისი სახელი YouTub-ზე და დალეწილი მეტალის,
საბურავებიდან ადენილი ბოლის, ნამსხვრევებისა და ცეცხლის ალის უსასრულო ნაკადით დატკბებით.
გახსოვთ, გერჰარდ ბერგერმა მისი ფერარი კედელს როგორ შეალეწა და მერე ფიჩხივით აალდა?
ეს იმოლაზე იყო. გახსოვთ, უგონოდ მყოფი ბარიკელო როგორ გადააფრინეს საავადმყოფოში?
ესეც აქ მოხდა. ვილიენოვას შემზარავი ავარია? იმოლა. ეს მრბოლელების ეგოს ჭეშმარიტი
სასაფლაოა. და, რასაკვირველია, 1994 წლის პირველ მაისს, 14 საათსა და 17 წუთზე აირტონ
სენამ იმოლაზე დაასრულა სიცოცხლე.
რის მერეც ტრასა ცოტათი „მოარჯულეს“, მაგრამ დღემდე
არანორმალურად საშიშია. ბოლო მოსახვევიდან პიტ-სტოპების სწორ მონაკვეთზე გამოდიხარ
და გაზის პედალს ბოლომდე აჭერ, იმიტომ რომ სწორზე ყოველთვის ასე შვები. მაგრამ იმოლაზე
სწორი, სინამდვილეში სწორი არ არის. ეს ვირაჟების სერიაა. ასე რომ, უხვევ მარჯვნივ,
მერე კიდევ, ამის მერე კი სრული სისწრაფით შედიხარ მარცხნივ, სენა რომ დაიღუპა იმ სევდიან
წმინდა ადგილას. ამ დროს, რაიმე Mercedes SLS-ის მაგვარზე თუ ზიხარ, დაახლოებით
265 კმ/სთ სიჩაქრით მოძრაობ. მთელი მანქანა მოძრაობაშია, ამორტიზატორის ზამბარებზე
დაკიდებული ცახცახებს და მოუსვენარი ბავშვივით წრიალებს. აშკარად გრძნობ, რომ მანქანა
მთელი მონდომებით ცდილობს დისკებიდან საბურავების მოგლეჯას, და, ზუსტად იცი, რომ სანამ
სწორ გზაზე არ გახვალ, ვერ დაამუხრუჭებ - იმოლაზე კი ასეთი ადგილი არ არსებობს.
ნევიულობას ისიც აორმაგებს, რომ სილვერსტოუნის ან აბუ-დაბის
ტრასის ირგვლივ დაყრილი 360 ჰექტარი ხრეშისმაგვარს ვერაფერს ხედავ. სულ რამდენიმე მეტრი
და... მერე კედელი. სენა რომ შეეჯახა ის კედელი. ბერგერის ავარიის კედელი. ალბორეტოს
და პიკეს და პატრეზეს ავარიის კედელი.
იმოლას კედლები ალყაში გაქცევენ, იმიტომ რომ თავად ტრასას
ქალაქი არტყია გარშემო, სახელი რომ მისცა ის ქალაქი. ეს ქუჩის ტრეკი არ გეგონოთ. ირგვლივ
ქალაქი და ახალი კედლებია გაშენებული, მერე კი სასტარტო სწორზე ხეებს ხედავ - იმ უზარმაზარ, შეუდრეკელ ხმელთაშუაზღვის ჭადრებს, რომლებსაც გვერდით კიდევ ერთხელ ჩაუქროლებ 265 კმ/სთ სიჩქარის
აკრეფისას. დამცავი ჯებირი, რასაკვირველია, აქაც არის, მაგრამ ვინაიდან ჯებირი რეალურად
ამ ხეების ვარჯებზეა მილურსმნული, ძნელი წარმოსადგენია, ამან რანაირად უნდა გააუმჯობესოს
სიტუაცია. მოკლედ, ეს კიდევ ერთი ადგილია, სადაც გათამამება და თავის გაგიჟება ნამდვილად
არ გიღირს.
და კლაუსტროფობიას ასე გაუსაძლისს ის ფაქტიც ხდის, რომ
იმოლა - სუპერ ჩქაროსნული ტრასაა. თავისი შიკანებითაც კი იმდენ ვირაჟებს გთავაზობს,
რომ შენს პერიფერიულ მხედველობას დედა აქვს ნატირები. პირატელა. რივაცა. ვილენეუვე.
თითოეულს ტყვიასავით გადიხარ და მანქანის მართვაზე მეტად იმით ხარ დაკავებული, რომ
ღმერთს ევედრები არაფერი შეგეშალოს. იმიტომ, რომ რამე თუ შეგეშალა, ტრეკსგარეთ გავარდები. და თუ გავარდები, ეგრევე კედელში, ხეში ან შენობაში
შევარდები. იმოლაზე პატარა შეცდომა ტკივილს ნიშნავს, დიდი - სიკვდილს. მეც ეს მიხაროდა
ასე ძალიან.
ჩვენს დროში სარბოლო ტრასების უმეტესობა უსაფრთხოებაზე
გათვლით შენდება. იმოლა კი, აშკარაა, რომ სრულიად საწინააღმდეგო მიზნისთვის ააშენეს: საშიში
რომ იყოს. მომაჯადოებელი. გამომწვევი. ძალიან მომწონს. და კიდევ არის რაღაც. ტრეკის
შორიახლოს მცხოვრები ადამიანები ჩვეულებრივ, საბჭოებში რეკავენ და ხმაურს უჩივიან ხოლმე.
იმოლაში, ტრეკთან მთელი ქალაქი გროვდება და ღობეზე ცხვირებმიჭეჭყილები დგანან. გაქეზებენ,
რომ თითოეული ვირაჟი კიდევ უფრო სწრაფად გაიარო.
სამი დღე გავატარე 320 კმ/სთ-მდე აჩქარებული აბსოლუტურად
ნორმალური მანქანების ტარებაში. სანამ, ბოლოსდაბოლოს, იმდენად არ დავრწმუნდი საკუთარ
თავში, რომ მრისხანე Zonda R-ის საჭეზე დაჯდომა გამერისკა.
ეს ექსტრაოდინალური მანქანაა. შესახედაობისდა მიუხედავად,
რბოლისთვის არ შეუქმნიათ. ეს კი იმას ნიშნავს, რომ სავალდებულო არაა აკმაყოფილებდეს
ძრავის გაბარიტების, ფრთების და ა.შ ათასნაირ მოსაწყენ ნორმატივებს. ამავდროულად,
ის გზებზე სასიარულოდაც არ შეუქმნიათ, რაც Zonda R-ს მაჭუტების ან თუნდაც რამენაირ
პროტექტორებიანი საბურავების დაყენების აუცილებლობისგანაც ათავისუფლებს.
საჭის ქვემოთ მოთავსებულ ჩამრთველს ჩამოწევ - პირველში
ვარდება, გაზის პედალს აწვები და Zonda-ც, ყოველგვარი დრამატიზმისა და თეატრალურიბის
გარეშე, აკურატულად იძვრება ადგილიდან. მეორე,
მესამე, და პიტ-ლაინი უკან რჩება. ტრეკების უმეტესობაზე ხმაურზე შეზღუდვაა დაწესებული.
ამიტომ, Zonda R-ს თუ იყოლიებ, უმალ სახლში გაგამწესებენ. გამოდის, რომ გაქვს სათამაშო,
და თამაში არ შეგიძლია.
საბედნიეროდ, იტალიაში ხალხს ხმაური უყვარს, და გერმანული
DTM-ის რბოლიდან მოპარულმა 6 ლიტრიანმა AMG V-12-მა გამოიღვიძა და გაცოცხლდა თუ არა,
ღობეზე სახემიჭყლეტილი მაყურებელი საგონებელი ჩავარდნილი გაცვივდა უკან - ეს რა
მეხი გავარდა ჩვენს პატარა ქალაქშიო.
ჰორაციო პაგანი, კომპანიის დამაარსებელიც იქვე იყო
და თავისი გასაოცარი ქმნილების შესახებ მიყვებოდა. „მისი ტარება იოლია, თანაც ძალიან“-
მეუბნება. აჰა, როგორ არა!
ჩვეულებრივი Zonda-ები მართლაც იოლი სამართავია - მათი კოსმოსური ერის შესაბამისი ფორმების შემხედვარეს რომ გგონია, იმაზე ბევრად მეტად იოლი - მაგრამ
R-ს საგზაო მოდელების კომპონენტების მხოლოდ 10% ერგო წილად. მას 3270 ახალი დეტალი აქვს,
კარბონო-ტიტანის ფუძისა და Xtrac მაგნიუმის გადაცემათა კოლოფის ჩათვლით.
გამოდის რომ R სარბოლო ავტომობილს გავს. მაგრამ ჩაჯდები
თუ არა, ხვდები, რომ - არა. ძრავის თავსახური ტყავის სალტეებით მაგრდება. კარის სახელურებიც
ტყავის აქვს. ამ ყველაფერში გარკვეული სტილი იგრძნობა, მაგრამ ამაზე ფიქრითვის არ გცალია,
იმიტომ რომ საქმე Mini-სავით 1079 კგ წონის, მაგრამ 740 ცხენისძალიანი მანქანის სალტეებთან
გაქვს. ის მხოლოდ და მხოლოს სისწრაფისთვისაა აწყობილი. იმათთვის, ვისაც სათამშოში
1,3 მილიონის გადახდა უნდათ. მაგრამ, როგორც კი იქოქება, კიდევ ერთი გამოცანა ჩნდება - ციფრები სამეცნიერო ფანტასტიკიდან.
ესეც ასე, ამჯერად აჩქარების პირველი აფეთქებისთვის
მეოთხე. გადამეტება ნამდვილად არ გვიჭირდება. ღემერთო, დიდებულო! ამ ძრავს ელექტრომოტორის თორქი აქვს. არ არის...
და აი, სავსეა, ასე რომ, მეოთხეშიც კი, 65 კმ/სთ-დან დაწყებული, უბრალოდ, სენსაციური
აქსელერაციაა. ყველაფერ სწორად თუ გააკეთებ, სიჩქარე ასამდე 2,5 წამში ავა. მაქსიმუმი?
ზუტად არ იციან, მაგრამ ფიქრობენ, რომ 355 კმ/სთ უნდა იყოს. მე კი გეტყვით, რომ ჩემს
პირველ წრეზე, იმოლას მრუდე სწორზე დაახლოებით 320კმ/სთ-თი გავიარე და Zonda-ც სრულიად
აუღელვებლად იქცეოდა. თავისი ყველა აეროკომპონენტის წყალობით მიწაზე გაკრული.
მუხრუჭები? ექსტრაოდინალურია. ახლა გადაცემათა კოლოფის
პინ, პინ, პინ და პირდაპირ შიკანაში, ნუ, 15, შეიძლება 30 კმ/სთ სიჩქარით უფრო სწრაფად,
ვიდრე დანარჩენი მანქანებით მოვახერხე და, - მადლობა Pirelli-ს ექსკლუზიურ სლიკებს
- გამოსასვლელში გამაფრთხილებელი ზოლიდან სულ რაღაც ორ მეტრში ვიყავი. ვერ ვიტყვი რამდენად
სწრაფად გადის Zonda R მოსახვევებს, იმიტომ რომ ჩემი გონება ჯერაც მიმტკიცებს, რომ
ეს შეუძლებელია.
ბოლოს, მივხვდი რაზე საუბობდა ბატონი პაგანი. მისი მართვა
ადვლია, იმიტომ რომ რაც არ უნდა სწრაფად მოძრაობდე, გრძნობ, რომ Zonda მოწყენილობისგან
ამთქნარებს. მოდით, აგიხსნით. მისი ბლიცწრე ნიუნბურგრინგზე - 6 წუთი და 47 წამი - მხოლოდ
მეორე წრე იყო. და პილოტსაც მანქანა მანამდე თვალით არ ყავდა ნანახი. ასე რომ, 6:47
მხოლოდ ათვლის წერთილია და არა შედეგი.
ერთადერთი ავტომობილი, რომლიც Zonda R-ს შეედრება Ferrari
FXX-ია, რომელზეც მე არ ვმჯდარვარ. მიქაელ შუმახერმა Ferrari FXX-ით TopGear-ის ტრეკი
ერთ წუთსა და 9 წამში გაიარა. იქნება თუ არა Zonda R უფრო სწრაფი ჩვენთან რომ ჩამოვა სექტემბერში? ბატონმა პაგანიმ გაოცება ვერ დამალა ასეთ უაზრო შეკითხვაზე. „კი,
- მიპასუხა.- გაცილებით“. უბრალოდ აღფრთოვანებული ვარ Pagani Zonda R-ით. არა მხოლოდ
მისი სრულიად გამოუსადეგარობის და სიგიჟის გამო. კიდევ იმის გამო, რომ როცა ატარებ
- განსაკუთრებულად იმოლაზე - ხვდები, როგორ შეიძლება შეიგრძნო მანქანა, როცა დამქანცველი
ორმოების, წვიმის, საცოების, წესებისა და ნორმებისგან გათავიუფლებენ. ერთი მშვენიერი
დღის განმავლობაში უტოპიას შევეხე.
კლარკსონმეტრი
Pagani
Zonda R
კლარკსონის ვერდიქტი: იდეალური უზარობა
ძრავი: 5,987 ლიტრი V12
0-100 კმ/სთ 2,7 წამში
მაქსიმალური სიჩქარე: 350 კმ/სთ-ზე მეტი
სიმძლავრე: 740 ცხენის ძალა 8500 ბრუნზე წამში
თორქი: 710 ნიუტონ-მეტრი 8500 ბრუნზე წამში
ტანსმისია: ექვსსაფეხურიანი სეკვენტალური
საწვავის ხარჯი: უცნობია
C02-ის
გამონაბოლქვი: უცნობია
სიამაღლე: 1141 მმ
სიგანე: 2014 მმ
სიგრძე: 4886 მმ
აგვისტო, 2010 წ.“
ჯერემი კლარკსონი
0 კომენტარი.:
Post a Comment