24.1.11
ბედნიერი ქალი
Approved byნეტავ უნგრეთში თუ არსებობს ამდენი ახალი წელი?
როგორც იქნა, ჩვენთვის წელიწადში ყველაზე „მძიმე“ პერიოდმა ჩაიარა, დღესასწაულები წარმატებულად გადავაგორეთ. ვინ როგორც შეძლო - ზოგმა გოჭ-ინდაურით და ყანწმომარჯვებულმა, ზოგმა ფეირვერკების ბათქა-ბუთქით. ერთმა ჩემმა მეგობარმა სულაც მორატორიუმი გამოაცხადა და ახალი წლის აღნიშვნა უკეთეს დრომდე გადადო. სანამ ჩვენი კაცები ღვინის ყოველდღიური სმით „იტანჯებოდნენ“, ხოლო ქალები სასმელისთვის მისაყოლებელი პურ-მარილის მზადებასა და მერე ნასუფრალის ალაგებით იყვნენ დაკავებულნი, უნგრეთი 24 იანვარს „ბედნიერი ქალის დღეს“ აღნიშნავს. მე კი არ ვიცი, უნგრელი ქალები სინამდვილეში რამდენად ბედნიერები და კმაყოფილები არიან, აი, ჩვენები კი..
ბოლო დროს ყველა, ვისაც არ ეზარება, ბევრს ლაპარაკობს გენდერულ თანასწორობაზე, სინამდვილეში ქალებმა კაცის ყველა ფუნქცია წარმატებით შეითავსეს, ქალის ფუნქციებს კი მამაკაცების უმრავლესობა რატომღაც გაურბის, თანაც ხშირად უკანმოუხედავად. ქალის პატივის- და-თაყვანისცემა ძველებურად სადღეგრძელოებში დარჩა.
ავიღოთ ერთი ჩვეულებრივი ქალის ერთი ჩვეულებრივი დღე და ვნახოთ, რისგან შედგება იგი. მთელი დღის განმავლობაში ნაშრომ-ნაჯაფი საღამოს შინ ბრუნდება (გზად ჩამწკრივებულ მაღაზიებში შერბენის შედეგად, ზურგზე უხვკილოგრამიან საპალნემოკიდებული, თან შიგადაშიგ ხან ქმარი ურეკავს და ხან რომელიმე შვილი და ვაი, მის დღეს, ვისთვის სიგარეტი და ვისთვის საღეჭი თუ დაავიწყდა!), სახლში ტელევიზორის წინ მხართეძოზე წამოწოლილი და განცხრომაში მყოფი მეუღლე და შვილების მთელი რაზმი (ხშირად კლასელ-კურსელებთან ერთად) ელოდება. მოშიებული დამხვდურები შეგვიანებულ დიასახლისს მზერაში უტყვი საყვედურით ხვდებიან. ქალი გზადაგზა ტანსაცმელს იცვლის, მოზიდულ სანოვაგეს აბინავებს და დილაუთენია გაკეთებული სადილის გასაცხელებლად სამზარეულოსკენ გარბის. ცალ თვალს მის არყოფნაში დაგროვებული დასარეცხი ჭურჭლისკენ აპარებს, მეორეს - დასაუთოებელი სარეცხის გორისკენ, თან გულის კანკალით მარჩიელობს, ბავშვების ოთახში რა ელოდება.
მაშ ასე, ოჯახი დაპურებულია, მაგიდა ალაგებული. სამზარეულოში ტაბურეტის კიდეზე ჩამომჯდარი ქალი გამალებით ფიქრობს, ქმარ-შვილისგან დიდსულოვნად სანქცირებული ერთადერთი სერიალის დაწყებამდე ბინის დალაგებას მოასწრებს თუ არა? ესეც უხმაუროდ და შეუმჩნევლად უნდა გააკეთოს, რომ შვილებს კომპიუტერთან „მეცადინეობაში“ ხელი არ შეუშალოს და საყვარელ მეუღლეს საინფორმაციო გამოშვების ნახვით მიღებული ნეტარება არ დაურღვიოს (ჩემს ერთ მეგობარს ქმარმა მტვერსასრუტი იმ პირობით აჩუქა, რომ მას მხოლოდ ქმრის არყოფნაში ჩართავდა - ემანდ, აგრეგატის ღმუილმა თავი არ ამატკიოსო).
და ეს ყველაფერი სამსახურში გატარებული მძიმე სამუშაო დღის შემდეგ! არ გეგონოთ, ქალი იქ უსაქმურობს - მოხსენებებსაც წერს, გაუთავებელ თათბირებშიც მონაწილეობს, უამრავ საჭირო თუ უსარგებლო სატელეფონო ზარსაც პასუხობს და სამსახურში მიმდინარე გაუთავებელ რეორგანიზაციებზე ნერვიულობასაც ასწრებს!
ამ ყველაფრის მიუხედავად, ჩვენი ქალი ლამაზიცაა, მოვლილიც და ცხოვრების ხალისსაც არ კარგავს. მერე რა, რომ მის დღე-ღამეში 24 სამუშაო საათზე მეტია და ხშირად გაღიმების ძალაც აღარ აქვს... ხშირ შემთხვევაში ოჯახის ყველა წევრზე მაღალი შემოსავლის მქონე, მაინც დანარჩენების მოსამსახურეა და მისი შრომით „გადაღლილი“ ოჯახის დასასვენებლად გაშვება-წაყვანაც მისი საზრუნავია.
ნახევარსაათიანი სერიალის განმავლობაში ოდნავ სულმოთქმული ქალი დღეს ტრადიციულად ამთავრებს: ცდილობს კომპიუტერს მიჯაჭვულ შვილს 10 წუთი გამოსტყუოს “Facebook“-ში ფერმის დასალაგებლად...
საუკეთესო სურვილებით, თქვენი დეიდა პოლი
5 კომენტარი.:
aeeeeeeeeeeeeeeee da avoeeeeeeeeeeeeeeee:))))
რა იყო, მეტყველების უნარი დაგეკარგა და ზმუილზე გადახვედი? :))))))))))))კარგად რომ არ გიცნობდე, უზრდელობაშიც კი ჩაგითვლიდი :) ეტყობა მწარე სიმართლემ აგაყმუვლა :)))))))))))))))))
:)))))))))
ვკითხულობდი და ისეთი შთაბეჭდილება დამეუფლა რომ,აშკარად მიცნობთ :( :დ
კეთილი იყოს თქვენი მოსვლა ჩვენს ბლოგზე :) იმედია, საკუთარ "თავგადასავალს" ზოგიერთ ოპტიმისტურ სტატიაშიც ამოიცნობთ :) ვცდილობთ ხოლმე ზოგადი პორტრეტი შევქმნათ, ამიტომ ამ ისტორიებში დროდადრო ყველა ვცნობთ საკუთარ თავს :)
Post a Comment