14.1.11
ბლოგერავტორთა მორიგი „სხადნიაკი“
Approved by
წესით, ყველამ თავისი გასაჭირი უნდა ძერწოს, ჩვენ ეს წესი განვაზოგადეთ და ყველასთვის საჭირბოროტო შვიდეული მოვიფიქრეთ: ცარიელი საფულე (უფულობა), ფეხებმორყეული სკამი (სამსახურით უკმაყოფილება), ყანწი (ლოთობა), გველების გორგალი (ბოროტი ენები), ღორი (ინტრიგები), გატეხილი გული (წყენები და გულგატეხილობა), თერმომეტრი (ავადმყოფობა).
დედიკო რუ დაგვპირდა, სადღაც თბილისის შემოგარენში ისეთი უკაცრიელი გზაჯვარედინი ვიცი, მაინცამაინც GPS-ნავიგატორს თუ არ ჩააყოლებთ რომელიმეს, თბილისის გზასაც ვეღარ მოაგნებენო. სხვათაშორის, ზუსტად ასეთი ტრადიცია მაღალმთიან საქართველოშიც ჰქონდათ. სახლიდან გაძევებულ ფიგურებს სოფლიდან მოშორებით ტოვებდნენ და სახლში უკანმოუხედავად ბრუნდებოდნენ. ასე რომ, ნურც წარმართებად შეგვრაცხავთ და ნურც რომელიმე მაგიის მიმდევრებად. იმდენად ლამაზი ტრადიციაა, სიამოვნებით ვხალისობთ. თან ყურადღება მიაქციეთ: ადამიანების ფიგურებს არ ვაკეთებთ! თუმცა ჩვენი ცხოვრებიდან რამდენიმე განსაკუთრებით აბეზარი ეგზემპლიარის თავიდან მოშორებაზე უარს ნამდვილად არ ვიტყოდი... იცხოვროს იმანაც კარგად და ბედნიერად, ოღონდ ჩვენგან შორს! (თუმცა, ხანდახან მგონია, რომ ასეთების ბედნიერების ხარისხი მხოლოდ ჩემს უიღბლობაზეა დამოკიდებული).
საუკეთესო სურვილებით, თქვენი მერი პოპინსი
P.S. გამზადებით კი გავემზადეთ, მაგრამ ნუ იკითხავთ, უკვე გამომცხვარმა ფიგურებმა რა მხიარულება გამოიწვია. ცომის ბრაწულები ისეთი ლამაზი და სურნელოვანი გამოვიდა, რომ არ გვცოდნოდა, რა დიად მიზანს ემსახურებოდნენ, შეუჭმელი არ დაგვრჩებოდა (გამხმარი და გახრიგინებული თერმომეტრიც კი). ეშხში შესულებმა, ზოგმა მათი მტკვარში თუ არა, მდინარე ვერეში დახრჩობა მოინდომა, ზოგმაც დაწვა-დანახშირება-დამუგუზალება.
საბოლოოდ, „საბრალო“ ნაკეთობათა ბედი ასე გადაწყდა: ცელოფნის პარკში საგულდაგულოდ გამოვკარით, აივანზე გავზიდეთ და ფუთაზე ველური როკვა გავმართეთ. ვისაც სქელძირიანი ფეხსაცმელი ეცვა, ფიგურებს ფიზიკურ ზიანს აყენებდა, თხელძირიანებით კი მორალურ შეურაცხყოფას... თქვენს მტერს, იმათ დღე დაადგა. შემდეგ ფუთა გავხსენით და გულმოდგინედ გავაკონტროლეთ, რამე ხომ არ გადაგვირჩა... იფ, იფ, რა მადისაღმძვრელი სუნი ამოდიოდა... ამოდენა ენერგიისა და ემოციის დახარჯვის შემდეგ სახეზე ბედნიერი ღიმილით სავარძლებზე დავეყარეთ და სათნო ბაასი გავაგრძელეთ...
2 კომენტარი.:
ამ გოჭის ფიგურის დანახვაზე სინდისმა შემაწუხა. საწყალი გოჭი როგორ ჩავწიხლეთ, დაუნდობლად ჩავქოლეთ ამდენმა ქალმა. რა საყვარელია, ნამდვილი შეპიწკინებული გოჭივით გამოიყურება:) რაც მართალია, მართალია, ძალიან გავერთეთ და ვიმხიარულეთ ფიგურების დამზადებით და ხტუნვა-თამაშით. ბოლოს კი ჩვენი მხიარულება უგემრიელესი ტორტით დავაგვირგვინეთ:)) უუფ რა გემრიელი იყო, ეხლაც კი ვგრძნობ მის გემოს. დიდი მადლობა მერი პოპინს, რომ რეცეპტი გამოაქვეყნე. ერთი სული მაქვს როდის გავაკეთებ:)
მე სულ პოლი მახსენდება და სულელივით ჩემთვის ვიცინი. პარკში მთელი ყანწი რომ აღმოაჩინა და ჩემი არავინ სვამს მაგრამ ამას ასე ვერ დავტოვებო და აივნის სახელურს ჩაჭიდებული გამალებით რომ უბათქუნებდა წიხლებს :))))))))დღეს ჩემს აივანს გამადიდებელი შუშით ვათვალიერებდი,ემანდ "პანდორას ყუთიდან" ნამცეცები ხომ არ დარჩა სადმე-მეთქი :)))))) ცოცხს არ ვენდე, დავამტვერსასრუტე და მტვერსასრუტის პარკი მეზობელ უბანში დავფერთხე :)))))
Post a Comment