Chocolate Cake, Coffee and Men

5 კომენტარი.:

1. 
   Eka Gobronidze
   
   10 December, 2011 22:14

   ჩემთვის, რომ გეკიტხა და ერტი წუთითაც არ დაგიგვიანებდი რეცეპტს. ბავშვობიდან მივირტმევ, (მამაჩემი ბაქოშია დაბადებული და გაზრდილი და ჩვენს ოჯახში წაბლიანი ფლავი დღემდე მზადდება თითქმის ყველა დღესასწაულზე ), ოღონდ, თქვენი რეცეპტიდან განსხვავებით, ქიშმიში, კურაგა, ქინძი ან რაიმე სანელებელი (შაფრანის გარდა, რომელიც გემოსთვის, კი არა შეფერილობისთვის გამოიყენება) არასდროს გამოგვიყენებია, სახლში რამდენიმე წიგბი გვაქვს აზერბაიჯანული სამზარეულოსი და არსად მსგავსი არაფერია. გარდა ამისა, ბაქოშიც არაერთხელ მოურთმევიათ და დამიჯერე ტრადიციულ აზერბაიჯანულ რაცეპტში ეგ ინგრიდიენტები არ შედის და მთავარი, ხბოს ხორცით ამ ფლავის ვერ გაიგებ, ეს ფლავი უნდა მიირთვა სცხრის ხორციტ, ან ინდაურის ხერცით მომზადებული.

1. 
   Natia Jinjolava
   
   10 December, 2011 23:48

   რა საინტერესოა!ეკა, რეცეპტს ხომ არ მომაწვდი? ძალიან დამაინტერესე.ცხვარი აშკარად არ მიყვარს, მაგრამ ინდაურით აუცილებლად გავაკეთებ. მაგარია!და წინააღმდეგი თუ არ იქნები გამოვაქვეყნებ კიდეც.

1. 
   Eka Gobronidze
   
   11 December, 2011 15:05

   ჩვენ ოჯახში მხოლოდ ცხვირს ხორციან ყაურმას ვაკეთებთ, ისიც თვალის ზომით, პროპორციები ახლა მოვაძებნინე მამას და ახლავე მოგაწვდით. სამწუხაროდ ინდაურის ხორცისგან მომზადებული ყაურმის რეცეპტი ვერ ვიპოვე, თუმცა ბაქოში მაქვს გასინჯული და ძალიან გემრიელი იყო, მაგრამ ცხვრის ყაურმასთან მაინც ვერ მივა. ჩემი აზრით, ამ რეცეპტში თავისუფლად შეიძლება ცხვრის ხორცის ინდაურის ხორცით ჩანაცვლება, იმ განსხვავებით, რომ ინდაურს ალბათ, წინასწარ ცოტა მეტი ხარშვა და მოთუშვის დროს გაცილებით მეტი ერბო დასჭირდება (ცხვარს ჩვენ როგორც წესი პირდაპირ ვთუშავთ, თუ ასაკოვანი ცხვარი არ არის რასაკვირველია). მამაჩემს რომ ჰკითხო ადრე ინდაურისა და წაბლის ფლავს არ ამზადებდნენ, მოგვიანებით მოიფიქრეს ალბათ, ცხვირს ხორცის არამჭამელებისთვის, მართლაც ბევრი ვეძებე ამ წიგნში, მაგრამ მხოლოდ ცხვრის და ქათმის ყაურმები ვნახე. პარალელურად უცნაური რაღაცეებიც აღმოვაჩინე. ბევრს აგარ გავაგრძელებ და პროპორციებს მოგაწვდით (ერთ პორციაზე გათვლილი პროპორციაა)
   ბრინჯი (აუცილებლად გრძელი ე.გ.) 100 გრ
   ცხვრის ხორცი 165 გრ.
   გამდნერი კარაქი ან ერბო 40 გრ
   ხახვი 50 გრ.
   წაბლი 40-50 გრ.
   ალუჩის და ალიბუხარის ჩირი 10-20 გრ, (ჩვენ ალუჩის ნაცვლად ცოცხალ ტყემალს, ან მარცლებად დაკონსერვებულს ვიყენებთ)
   შაქარი 5გრ. (ჩვენ ოჯახში არასრდოს გამოგვიყენებია)
   ძმარი 7 გრ. (არც ძმარი დაგვიმატებია როდესმე)
   შაფრანი 0.05 გრ.
   დაფქვილი წიწაკა 0.05გრ.
   მარილი 3 გრ.
   ერთ რუსულ წიგნში დაახლოებით ასეთივე პროპორციებით, ვიპოვე კიდევ ერთი რეცეპტი (ზემოთ მოცემული პროპორციები აზერბაიჯანული წიგნიდანაა), რომელშიც დარიჩინი და მიხაკი იყო მოცემული, თუმცა არც მე და არც მამაჩემს მიხაკიანი ფლავი ბაქოში არ გვიჭამია, არც ოჯახებში და არც რესტორანში. ზოგიერთი მიხაკ-დარიჩინის მოყვარული ალბათ უმატებს კიდეც, მაგრამ ჩემი აზრით აბსოლიტურად უადგილოა.
   ეს პროპორრციები, ახლა კი კიდევ რამდენიმე დეტალის შესახებ:
   ჩვენს პჯახში, ფლავის მზადება ბრინჯის საგულდაგულო რეცხვით და დალბობით იწყება და მხოლოდ ამის შემდეგ ვხარშავთ მარილიან წყალში ნახევრად მომზადებამდე. მერე გადმოგვაქვს თუშფალანგზე და ცივი წყლის ქვეშ ვათავსებთ, მერე ცოტა ხანი ვაშრობთ. შემდეგ ფენა-ფენად ვყრით უცნაური ფორმის ქვაბში (აზერბაიჯანელები კაზანს უწოდებენ), ფართე ძირი და ვიწრო ყელი აქვს. ამ ქვაბის ძირში ვაფენთ წინაწარ მოზელილ და თხლად გაყვანილ მაგარ ცომს (პურის ფქვილით და კვერცხით) ზემოდან ვაყრით ბრინჯს, ზემოდან ვაფენტ კარაქის ნაჭრებს (სურვილის შემთხვევაში, შეგიძლიათ შაფრანის ცოტაოდენი ნაყენი გაურიოთ გამდნარ კარაქში და მოასხათ), ასე ვათავსებთ ქვაბში რამდენუმე ფენას. თაზვე ვახურავთ ტილოშემოხვეულ სახურავს და ვდებთ ძალიან-ძალიან ნელ ცეცხლზე რამდენიმე საათით. იმისათვის, რომ მივხვდეთ ბრინჯი მზად არის, თუ არა, სველ ხელს მივადებთ ქვაბის ყელთან და თუ უთოსავით აშიშხინდა ე. ი. მზად არის.
   პარალელურად შეიძლება ყაურმის მომზადებაც. დასერილ წაბლს ვყრით ადუღებულ წყალშ, რამდენიმე წუთში დალბება და უკვე შესაძლებელი იქნება გარჩევა ისე, რომ წაბლს თხელი ყავისფერი კანიც მოსცილდეს, სრულად გარჩეულ წაბლს ცოტახანი ერბოში ვხალავთ-ვთუშავთ.
   ყაურმისათვის ვთუშავთ ცხვრის ხორცს (თუ ასაკოვანი ცხვარია ჯერ ვხარშავთ), მერე ვამატებთ, წვრილად დაჭრილ ხახვს, სჰემდეგ ალიბიხარის ჩირსა და ტყემალს, ტუ ხორცი მოვხარშეთ, მაშინ ვუმატებთ ნახარშს, თუ არა და უბრალოდ წყალს, მარილს, წიწაკას და ბოლოს ერბოშიმოთუშულ წაბლს.
   მზა ბრინგს ვიღებს ფართო თებშზე და ზემოდან ვასხანთ ერბოში (გამდნარ კარაქში) არეულ შაფრანის ნაყენს. ცალკე ღრმა თეფშზე (ჯამზე) გადმოგვაქვს ხორცის ყაურმა, სუფრაზე ასეთი სახით გამოტანილ ბრინჯი საშუალებას იზლევა რამდენიმე სახის ყაურმასთან ერთად მიირთვათ. ტრადიციულად ყაურმას ბრინჯის ზემოდან ათავსებენ და ისე მოაქვს სუფრასთან.
   კიდევ ერთი დეტალი, ცომი ხომ გახსოვთ, ქვაბის ზირში, არ გადააგდოთ! ის ბრიბჯის ცოტა რაოდენობას მიიკრავს და ისე გამოცხვებასავით, უგემრიელესი საკნატუნოა.
   თუ გნებავთ, თქვენებურად შეალამაზეთ, გააშალაშინეთ (მე მაგის ნერვი არ მეყო) და გამოაქვეყნეთ.

1. 
   Natia Jinjolava
   
   13 December, 2011 12:21

   დიდი მადლობა, ეკა!
   აუცილელად გამოვაქვეყნებთ.ძალიან საინტერესო რეცეპტია. სხვათა შორის, მიხაკ-დარიჩინზე მეც გეთანხმები, ჩვენი პირის გემოსთვის მგონია, რომ არ მოუხდება, თუმცა ძირითადად მასეთი რეცეპტებია აზერბაიჯანულ საიტებზე (ისევე, როგორც კურაგით და ქიშმიშით). განსაკუთრებით ცომის იდეა მომეწონა! ნაახალწლევს გავაკეთებ და გამოვაქვეყნებ კიდეც, რასაკვირველია შენი სახელით :)

1. 
   Unknown
   
   11 October, 2021 23:42

   ეს არუს ფლივი საოცრებააა. ჩრმი ბავშობის ფლოვი ტომლის გემოც არქსოდეს დამავიწყდება