ჩემი სახლი ჩემი ციხესიმაგრეა!

Approved by Natia Jinjolava


საკუთარ ოჯახთან და საქართველოში მყარად ჩამოყალიბებულ მენტალიტეტთან - წესიერმა გაუთოვარმა გოგომ მშობლების ჭერქვეშ რომ უნდა იცხოვროს -  მშვიდობიან/დიპლომატიური 18 წლიანი დამოუკიდებლობისათვის ბრძოლის შემდეგ ჩემი (!) საკუთარი ბინა რომ მოვიპოვე, თავდაპირველად, რისი სურვილიც გამიჩნდა, საკუთარი სახლის კედლების საკუთარი ფოტო-სურათებით მორთვა და  ძალიან რომ არ მიყვარს და სხვადასხვა მიზეზით შემწყრალი ვიყავი ისეთ ხალხთან ჩამორეკვა და მათი მოპატიჟება იყო. პირველი იმისთვი, რომ კედლებსაც ეგრძნო ვინაა მისი ბატონი და მეორე - იმ ხალხისთვის ჩემი და მხოლოდ ჩემი სახლის კარი  ცხვირწნინ რომ მიმეჯახუნებინა და ასე გამომეხატა მათ მიმართ ჩემი დამოკიდებულება. არავინ არ თქვას, რომ მესაკუთრის გრძნობაზე უფრო ძლერი რამე არსებობდეს, თანაც ეს საკუთრება თუ დიდი ხნის ნანატრია და, ასევე, დიდი შრომითა და ჯაფითაა მოპოვებული.
ბინაში ორი კვირის გადადსული არ ვიყავი, რომ რომელიღაც მეზობლის გარაჟის მშენებლობის ნებართვითვის ხელმოწერა მთხოვეს და  ნახევარი კორპუსი მოყვა ერთ ნაგლეჯ ქაღალდს. კარი გავაღე თუ არა, ჯერ კიდევ უცნობი მეზობლები ყველა ოთახში დაიფანტნენ ალბათ უკვე ათასჯერ ნანახი ბინის დასათვალიერებლად. ორიოდე განსაჯუთრებულად აქტიურმა, ჩემს ჯერ კიდევ ამოულაგებელ ბარგშიც კი ჩარგო ცხვირი. ერთი კი სასტუმრო ოთახის გამოხურული კარის დეკორატიულ მინაზე ცხვიმიჭყლეტილი, კარგახანი ცდილობდა მუქი შუშის მიღა "დამალული" სიტუაციის დათირვას.
ერთი თვის თავზე მთელი სადარბაზო მესტუმრა ექკურსიაზე, აქაოდა, ჩემგან, მეთორმეტე სართულიდან თურმე მთელი შვიდი სართულის გამოტოვებით, მეხუთეზე ჩასულა წყალი... აბეზარ მომსვლელთა ასეთი ცნობისმოყვარეობა, ჩემს მესაკუთრულ გრძნობას კიდევ უფრო აღვივებდა. განსაკუთრებულად, შორიახლო ნაცნობობა-ნათესაობა მახალისებდა რაიონებიდან, რომელბიც გასაოცარი იჯიუტით ცდილობდნენ თავიანთი სტუდენტი ან არასტუდენტი შვილების ჩემთან შემომმდგმურებას, რომლებსაც თავგანწირულად ქონდათ განზრახული თბილისელის ტკბილი სტატუსის დამკვიდრება, ოღონდ სხვის ხარჯზე. ზოგი ერთ ნაჭერ ტილისკვერს მიგზავნიდა ქრთამად, ზოგიც პირმშოს დედაქალაქს გაომგზავრებამდე ერთი კვირით ადრე ინტერესდებოდა სიცოცხლეში პირველად ჩემი ჯანმრთელობითა და დღეგრძელობით.
ბევრის წყრომა დავიმსახურე, ბევრი გადავიკიდე სამკვდრო-სასიცოცხლოდ, უვარგისი და უსისხლო ნათესავის სახელიც დავიმსახურე, მაგრამ მოუპატიჟებელი ინტერვენტებისგან მაინც დავიცავი ჩემი სამოსახლო. 
მხოლოდ ზედა სართულის მეზობლებს ვერ ვშველი ვერაფერს - მეორე წელია ჭერი მილპება: სამზარეულოში, აბაზანაში, ტუალეტსა და ჰოლში ჭერზე ნატურალური პენიცილინის ოციოდე სახეობის პლანტაციები მაქვს გაშენებული. თურმე ნუ იტყვით, კედლებში ძველი მილები აქვთ დატოვებული და გასდის და ჩემს გამო მეტლახს ხომ არ დაამტვრევენ და რემონტს ხომ არ გააფუჭებენ?! ეს პერმანენტულად გრძელდება და ფორს-მაჟორულ სიტუაციებს რაც შეეხება: ერთხელ ჩემს საპირფარეშოში 2 კვირის განმავლობაში ისე წვიმდა, რომ უნიტაზზე გაშლილი ქოლგით ვიჯექი. გამოსავალი იდეალური აქვთ: სამზარეულოში გასკდა მილი - ონკანი გააუქმეს, სააბაზანო ჩამოიქცა -  ხელსაბანი გადაკეტეს. აი, საშხაპეს რომ წყალი გასდის მანდ კი ცუდადაა საქმე, ვერ დაანგრევენ და შედეგად, სანამ ბოლომდე დასველებულ და გაჟღენთილ ბათქაშსს, რომელიც თავზე მაცვივა, მათი საშხაპე კაბინაც არ ჩამოყვება ჩემთან, მანამ არ გაიპარტყუნებენ ყურს. ხელოსანი მხოლოდ მას შემდგე მოიყვანეს, ჰოლში რაც ჭაღს წაეკიდა ცეცხლი სისველისგან და ისიც საკუთარი ბინის დაწვის შიშით. 
ჩემი ზრდილობიანი, მაგრამ ყოველკვირეული ვიზიტებისგან დაღლილებმა, გამოსავალი მონახეს - ახალი ბინა იყიდეს და ის გაარემონტეს და გადავიდნენ საცხოვრებლად, აქ იშვიათად მოდიან. მე კი სველი ჭერი და თავიანთი მუშა დამიტოვეს, რომელიც ხელებს მიშლის - აქ არ ცხოვრობენ და მილები რატომ უნდა გააკეთონო. ეგ არაფერი, ამ ზაფხულს  ცხელი წყლის ბაკში "ტენი" გაუსკდათ და ჩემს აბაზანაზე გადმოდის დენი და შიგადაშიგ მსუბუქად მარტყამს. კიდევ კარგი, იშვიათად მოდიან... დამპირდნენ, გავაკეთებთო.  მაგრამ, მათი ოპერატიულობა და უნამუსობა რომ ვიცი, ერთ დღეს თუ გამაფართხალა, ყველას გეცოდინებათ ვინაა დამნაშავე.
ჩემი სევდიანი იტორია კი იმას მოვაყოლე, რომ დღეს ბინადრობის არეალის დაცვი დღეა - მოფლიო საზოგადოება ცხოველთა საცხოვრებელ ტერიტორიის ხელშეუხებლობას აღიარებს, მე კი ადამიანს, ასევე ჰომო საპიენსებისთვის მიწევს მტკიცება, რომ ჩემი სახლი ჩემია და არ ვარ ვალდებული ვინმეს შვილებს ვემსახურო; ვინმე შემოვისახლო; და სხვისი მიზეზით რამე თუ გაფუჭდება, თუ არ შეაკეთებენ, ბოდიში მაინც მოიხადონ და შეეცადონ, რომ აღარ გაიმეორონ...
მეც მოვინდომე რა! ჯერ იმასაც ვერ მივაღწიეთ, რომ ბანკში, გადასახადების გადახდისას, შენს უკან მდგომი თავზე არ გახტებოდეს და შენს ქვითარში არ იჭყიტებოდეს; ბანკომატიდან ფულის მოხსნისას, იქვე მდგომები შენთან ერთად არ ითვლიდნენ შენს გამოტანილ თანხას...

საუკეთესო სურვილებით, თქვენი მერი პოპინსი

1 კომენტარი.:

  1. Unknown

    vai vai vai gamaxsenda clobit ubeduri da tetrad gatenebuli gameebi saiatnovas kucheze, roca mteli game mezoblebis 90 procenti zapkulobit da xshirad zamtrobit kuchashi dgas da bolo xmaze bgavilit dadis mtvrali:"gamodiiit, tkveni!! aba gamodiit garet.. gamodiiit b.....z..ebo" sad imalebiit" da ase shemdeg:))koshmaruli xmauri, greoba, dilis 3-4-5- saatze naavardi kuchashi an saerto aivnebze. tu mokrzalebuli xmit vinmes txov, tu sheizleba nu ixmaurebt.. ironiuli xmamagali da agresiuli komentai- shen ra ek evropa ggonia? chems otaxshi an chmes kuchashi rogorc minda ise gavivli da movickevi- ai asetia xshirad tbilisuri tanacxovrebis kultura. netav rodis sheicvelba aseti damokidebuleba ertamentis mimart. sakutari tavlit minaxavs rom junglebshi upro tavaziani damokidebuleba urteiertpativiscema akvt cxovelebs, vidre chvens adamianebs. agresia, xmauri, gineba, bgavili, dolis braguni... axali sakartveloze vocnebob-axali shegneba, axali paseulobebi minda shevkmnat kvelam ertad.chemi kvelaze saamakao qartuli nacionaluri nishani ritac martla tavi momakvs kvelgan, stumris pativiscema da masze zrunvaa. meti tanamedroveobidan titkmis araperi shemorcha rom viamako.

Post a Comment