17.9.12
ბლოგერთა ომები
Approved by
 |
| კარგი იყო, ამ ფრაზას ქართული თარგმანიც მოყვებოდეს... |
ბლოგს რომ ვხსნიდით, მხოლოდ ჩვენთვის გვინდოდა და ნაკლებად გვადარდებდა ვინმე წაიკითხავდა თუ არა. დროთა განმავლობაში, მკითხველების მატებასთან
ერთად - ჩემმა მადამაც და ამბიციამაც იმატა და ცოტა არ იყოს ჩემი ახლობელ-მეგობარ-ნათესავების საქციელმა დამაბნია: წაკითხვა და ფეისბუქზე დაპოსტვა კი არა, დალაიქებაც ეზარებათ. კომენტარზე
აღარ ვლაპარაკობ. არად, გადახედეთ ნებისმიერ ბლოგს ან ფეისბუქის პოსტს და მისი შინაარსისა
და სიჭკვიანე/სისულელის მიუხედავად არც ლაიქები აკლია და არც ანალოგიური შინაარსის
კომენტარები. როგორც ჩანს, ან მე ვწერ ძალიან უაზროდ, ან ჩემი გარემოცვა დგას ყურადღების ამ პატარა ნიშნებზე მაღლა და მსგავის მდაბიო საქციელი მათი ინტელექტუალური თუ სოციალური დონისთვის მიუღებელია. თუმცა, პრეტენზია გულწრფელად არ მაქვს - ჩემი მეგობრები და ახლობლები იმიტომ არიან, რომ ალბათ თავის დროზე სწორედ ასეთი ზნისა და ხასიათის
გამო გამიწია მათთან სიახლოვისაკენ გულმა.
ერთი სიტყვით, ბლოგერულ საქმეში ჩახედულმა ხალხმა თავიდანმე
კატეგორიულად გამაფრთხილა, რომ არასდიდებით არ მომეხსნა შეზღუდვები უცხოებისთვის ბლოგზე
კომენტარის დატოვების უფლებაზე - დარეგიტრირებას თუ არ მოითხოვ, ვისაც არ დაეზარება,
ყველა ათას სისულელეს და უმგავსობას დაწერსო. აბა, იმათმა არა იცოდნენ, უცხო კი არა, დარეგიტრირებულიც
რომ არ დაწერდა რამეს. რასაკვირველია, კეთილ მრჩევლებს მეც დავუჯერე. საზოგადოებათან მუშაობის მრავალწლიანი გამოცდილებიდან
თავადაც კარგად ვუწყოდი ამ ქვეყნად რამდენი გიჟი დადის. ზუსტად ვერ ვიტყვი ამის, თუ
რაიმე სხვა მიზეზის გამო, მაგრამ კომენტარები მართალაც იშვიათად მხვდება და თურმე ამიტომაც
ვცხოვრობ მშვიდად. შეგიმჩნევიათ, რა ხდება ქართულ კულინარიულ საიტებზე და არამარტო?
დაუნდობელი ხოცვა-ჟლეტაა გაჩაღებული - ერთმანეთს თავ-ყბას ამტვრევენ და თავ-ლაფს ასხამენ.
თან ყოველგვარი არგუმენტის გარეშე. „ეს რეცეპტი არ ვარგა!“, „დებილობა იქნება!“, „ფუ,
რა საზიზღრობაა!“ და ა.შ. რაღაც ამდაგვარი ერთხელ ჩვენთანაც იყო, ვიღაცამ უნგრული ლეჩოს
რეცეპტზე ანონიმურად მიმიკომენტარა: „მე უკეთესი რეცეპტი მაქვს!“. - მერე?
 |
| მეც ვთვლი რომ არაჩვეულებრივი ტექნიკის მიუხედავად, შესრულება და გემოვნება მოიკოჭლებს, მაგრამ სავალდებულოა დააკომენტარო? |
 |
| აქ ნაზუქის ფოტოს გამო მიდის საქმის გარჩევა |
კიდევ უფრო მაოცებს კატეგორია, რომლიც თვითონ იპარავს
უცხოური საიტებიდან რეცეპტებს, იკერძის სურათებს და მერე სხვებს ეჩხუბება ჩემგან
ნუ მიგაქვთ, საავტორო უფლებებს მირღვევთო. უფრო მეტიც, მოპარულ სურათს თავის ლოგოს
ან საიტის მისამართს ადებს ზემოდან - აქაოდა ჩემიაო. ინტერნეტიდან სურათები მეც ხშირად
მომაქვს - ჯერ ერთი რეცეპტის გამოქვეყნების მომეტისთვის ყოველთვის ვერ ვახერხებ კონკრეტული
კერძის მომზადებას და მეორე - ჩემს გადაღებულს ყოველთვის ჯობია პროფესიონალის ფოტო.
მაგრამ არის სხვა მომენტიც: როცა ამ საქმიანობიდან შემოსავალს ღეულობ და ამ რეცეპტებს
ყიდი, მაშინ კეთილი ინებე და ხარჯიც გაწიე: კერძიც მოამზადე და სურათიც გადაუღე.
მე მყავს ისეთი ნაცნობები ცოცხალი თავით თავისი ნამცხვრის
რეცეპტს რომ არ იძლევა, მაგრამ სამაგიეროდ, ინტერნეტშიც არ აქვეყნებს. ყველას ვიღაცისგან სწავლობს
ან იწერს. აბა, თავში საკუთარი კულინარიული წიგნით არავინ იბადება.
 |
| განაკუთრებულად ღრმაშინაარსიანი კომენტარი, სამაგიეროდ, კეთილი |
ჩემი ასეთი გულისწყრომა და ამ სტატიის გაშანშალება კი ერთი
კონკრეტული საიტის მესვეურების უღირსმა საქციელმა გამოიწვია: საქმე იმაშია, რომ ჩემი
დის შვილი, ბავშვიანი ახალგაზრდა დედაა და საკმაოდ კარგი კულინარი, რომელიც
ჩვენთვის სტატიებს წერდა ხოლმე. დროთა განმავლობაში, საკუთარი მოგონილი რეცეპტების გარკვეული მარაგი რომ დაუგროვდა, თავისი კულინარიული
ბლოგი გახსნა და რომ შეევსო, ჩვენი რეცეპტებიც წაიღო, თან პატიოსნად მიუთითა პირველწყარო.
ამას წინათ, საიტი tomato.ge-დან დაუკავშირდნენ და მისი ბლოგის დახურვა და რეცეპტების
მათთვის წერა შესთავაზეს. გოგომ ზრდილობიანი უარი უთხრა - ბავშვი მყავს, არ მცალია,
რეცეპტები მაინც იქიდან მომაქვსო და ჩვენთან გადმოამისამართა, მაგრამ შეცდა და "ფესიბუქზე" დაუმეგობრდა. მას მერე არ ასვენებენ, როგორც ჩანს განზრახული აქვთ ყველა ახალბედა დააშინონ
და კონკურენტი ბლოგ-საიტების დახურვა აიძულონ. მათ საქციელს, იურიდიულ ენაზე ფსიქოლოგიური დევნა
ქვია და კანონით ისჯება. წერილებით აავსეს, რას ქვია რეცეპტებს უცხოური საიტებიდან
თარგმნი ან სხვისგან მოგაქვსო, ეგ რა საქციელია, ეგრე არაფერი გამოგივა, როგორ არ გრცხვენია,
სისულელეს აკეთებ, ეგ რა უბედუებააო და ა.შ.
ჩემს დის შვილს ძარღვებში ჩემი სისხლი ტყუილად კი არ
უდის, თავად tomato.ge-ს რეცეპტების პირველწყაროები ამოყარა ინტერნეტიდან და გააჩუმა.
თან, აღიარებინა - კარგი, ჰო, თარგნა შეიძლება, მაგრამ სხვისი ბლოგიდან მაინც ნუ მოგაქვს,
დაგძირავსო. თურმე გუგლის ძიება ორივე ბლოგს ერთად რომ ამოაგდებს, მისაზე აღარავინ
შევა. გასაოცარი ლოგიკაა.
ჰოდა, მთელი ეს ამბები რომ მოვისმინე, დამაინტერესა
და tomato.ge-ს ვესტუმრე. საკმაოდ მოვლილ და რეკლამებით დამშვენებულ საიტზე, პირველი
რაც თვალში მომხვდა, აშკარად მოპარული ფოტოები იყო. დაუსაბუთებელი ბრალდება არ მიყვარს
და ფოტოს გადმოწერა ვცადე, გუგლის სურათების მაძებლით რომ მიმეკვლია „დედნისთვი“. ნაადრევი
აღმოჩნდა ჩემი სიახრული: სურათებზე ავტორიზაცია აქვთ დადებული და არ იწერება(!). მაგრამ
საკუთარი სისხლის და ხორცის დაცვის სურვილით შეპყრობილი, ფარხმალს ასე იოლად ხომ არ
დავყრიდი?! პრინტ-სკრინის მეშვეობით ეკრანს სურათი გადავუღე, ფოტო ამოვჭერი და დავგუგლე.
აი, მათი ბანანის მილქშეიქი ორიგინალი მისამართი: http://www.vatgia.com/673/1437803/banana-smoothie.html.
მეორე, რამაც ასევე წარუშლელი შთაბეჭდილება დატოვა დესერტის
ჩამონათვალში მურაბისა და ნაყინის მხარდამხარ მოხვედრილი ჟელატინია. ჟელატინი ნივთიერებაა,
რომლისგანაც ჟელეს ამზადებენ. ვინ-ვინ და მზარეულმა უნდა იცოდეს კერძს რა ქვია. ეს
იგივეა, სალათა „ოლივიეს“ შინაურულად მაიონეზს რომ ეძახიან ხოლმე. მაგრამ, რაც სოფლიდან
ჩამოსულ დიასახლისს ეპატიება, კულინარიულ საიტზე არ უნდა ხდებოდეს. ბოლოს, „კლასიკურ
ტირამისუს“ ჩავხედე და... ნახევარ კილო მასკარპონეზე 4 კვერცხი ეწერა. ნეტა, თუ უნახავთ
ერთი მუჭის ხელა რომაა ნახევარი კილო მასკარპონე? 4 კვერცხით ცარიელი გოგლიმოგლი გამოვა
(რეალურად ამდენ ყველზე 1 კვერცხი გული უნდა) და თან ხსნადი ყავა... ნებისმიერი თავმოყვარე
იტალიელი ბებო თავს ჩამოიხრჩობს. არა, რასაკვირველია, ხსნადითაც აკეთებენ, მაგრამ ეს
უკვე კლასიკური ნამცხვარი კი არა, მისი ერზაცია...
მეტი აღარაფერი მიძებნია, შეგროვებული კომპრომატები
ჩემს დის შვილს გადავუგზავნე და იმანაც დაისვენა და მეც. მაგრამ, თურმე ნუ იტყვით,
forum.ge-ზე
ამბები ყოფილა?! ჩვენი ნორჩი კულინარები ერთმანეთს სულ თმებს აპუტავენ. არადა, უცხოურ
საიტზე კომნტარებს როგორი ინტერესით ვკითხულობ: მადლობას იხდიან, წერენ როგორ გააკეთეს,
რეცეპტში რა შეცვალეს, რა დაამატეს და თან მშვიდი და ზრდილობიანი ტონით.
იქ ვერ შეხვდებით:
„ეს რად ვარგა!“, „ფუ!“, „ამ წუთას ვაკეთებ და არ გამოდის!“... რა უბედურება გვჭირს
ამისთანა? საიდან ამდენი აგრესია და შური?
არა, ბატონო, ნუ შეწუხდებით და მსგავსი კომენტარები
თქვენთვის შეინახეთ. მაინც არ გიპასუხებთ - ბლოგი ჩვენია და ჩვენთვის ვწერთ. ჩვენს რეცეპტებს და აზრებს შვილიშვილებს ვუგროვებთ...
საუკეთესო სურვილებით, თქვენი მერი
პოპინსი
0 კომენტარი.:
Post a Comment